Ευτυχώς που κινήθηκαν τόσο γρήγορα τα ακτιβιστικά μας αντανακλαστικά. Διώξαμε τον Καστελούτσι: ένα μικρό βήμα για το ζωικό βασίλειο, ένα μεγάλο βήμα για το προσωπικό μας ρεκόρ στα παγκόσμια χωρκατιλλίκκια.

Υπάρχει άραγε καλύτερη λέξη πέρα από αυτή, για να χωρέσει το μέγεθος της ανοησίας που τόσο απερίσκεπτα οδήγησε στην ακύρωση των παραστάσεων του Ρομέο Καστελούτσι, στερώντας το έργο του από ένα κοινό που ΤΟΣΟ διψά να δει κάτι στ’αλήθεια σπουδαίο; Ξεφτίλα ίσως;

Ας μας εξηγήσει κάποιος επιτέλους: πού ακριβώς έγκεται η κακοποίηση του αλόγου στην παράσταση; Τί είδαν αυτοί που εμείς δεν είδαμε;

Ας μου την πέσει το Κόμμα για τα Ζώα (=το καταφύγιο κάθε απολιτίκ ψηφοφόρου στις εκλογές), που αποφάσισε ξαφνικά να μπει δυναμικά στο παιχνίδι του PR, ας μου την πέσουν και οι απανταχού εκολλαπτόμενες Γκρέτες/Υπολοχαγοί Νατάσα.

Σε μια χώρα στην οποία τα ζώα τυγχάνουν βάναυσης μεταχείρισης σε κάθε επίπεδο και η φροντίδα τους δεν έγινε ποτέ κρατική υπόθεση με όλη τη σημασία της λέξης, είναι τεράστια υποκρισία να χρησιμοποιείς μια αριστουργηματική παράσταση που έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο ως αποδιοπομπαίο τράγο, προσάπτοντας της ανυπόστατες κατηγορίες και προκαλώντας την ακύρωση της από ένα Yπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού που δεν έχει το θάρρος να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να πράξει το σωστό και πρέπον: να στηρίξει με παρησσία την παράσταση που ανεβαίνει υπο την αιγίδα του.

Αντ'αυτού, ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του παγκόσμιου θεάτρου διώκεται κακήν κακώς με τις ευλογίες μιας Πολιτείας που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι την πάπια.

Υ.Γ. “Όσο πιο χαζός ο χωριάτης, τόσο καλύτερα τον καταλαβαίνει το άλογο”. Αντον Τσέχωφ