Δουλεύουμε το ίδιο, πληρωνόμαστε το ίδιο... ή μήπως όχι;

Δουλεύουμε το ίδιο, πληρωνόμαστε το ίδιο... ή μήπως όχι;

Η ανισότητα στον χώρο εργασίας είναι last season

Δουλεύουμε το ίδιο, πληρωνόμαστε το ίδιο... ή μήπως όχι;

Στην Κύπρο, υπάρχουν εταιρείες που έχουν την νοοτροπία της ισότητας και του σεβασμού, από την αρχή της ίδρυσης τους.

(embed: https://www.instagram.com/p/BjKndcTBS8G/)

Μια από αυτές είναι η Hellas Direct. Με το μεγαλύτερο ποσοστό γυναικών σε θέσεις κλειδιά, δεν έχουν κερδίσει άδικα τον τίτλο του Best Workplace!

Με αφορμή την πρόσφατη βράβευσή της εταιρείας, μιλήσαμε τόσο με τους co-founders, όσο και με γυναίκες εργαζόμενες στην εταιρεία για να μας δώσουν το δικό τους ορισμό για το ιδανικό, εργασιακό περιβάλλον.

(youtube:https://www.youtube.com/watch?v=Sayaar-ctWo)

“Έχουμε νομίζω τις περισσότερες γυναίκες που εργάζονται σε θέσεις κλειδιά μέσα σε ασφαλιστική εταιρεία. Έχουμε ένα ποσοστό γυναικών το οποίο ανέρχεται σε 42%, που ελπίζουμε ότι σύντομα θα πάει στο 50%”.

Πώς ξεκίνησε όμως αυτό το κίνημα;

Το 2017 και 2018 σημαδεύτηκαν από το κίνημα #MeToo, το γκρέμισμα της ουτοπικής εικόνας του Hollywood και την συνεργασία των δυο φύλων για την εξάλειψη της ανισότητας και των στερεοτύπων στο χώρο εργασίας, όποιος κι αν είναι αυτός!

Τον Οκτώβρη του 2017, οι New York Times, δημοσίευσαν ένα κείμενο του Ronan Farrow, ο οποίος ανάρτησε μια σειρά κατηγοριών από γυναίκες εις βάρος του Harvey Weinstein.

Μετά την δημοσίευση του άρθρου, άρχισαν έρευνες από τις αμερικανικές αρχές και άλλους δημοσιογράφους, με αποτέλεσμα οι κατηγορίες ενάντια στο μεγαλοπαραγωγό, να φτάσουν τις 80.

Η αποκάλυψη του σκανδάλου αυτού αποτέλεσε έναυσμα για την γνωστοποίηση κι άλλων παρόμοιων περιστατικών στις ΗΠΑ, ενώ η ίδια η αστυνομία αποκάλυψε ότι υπήρχαν 28 ανοιχτές υποθέσεις κακοποίησης προσώπων του θεάματος που επί χρόνια αποσιωπούνταν.

Κάπως έτσι, οι χρήστες του Twitter, ανέλαβαν δράση. Θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης από άτομα κύρους, εξιστορούσαν την δική τους εμπειρία χρησιμοποιώντας το hashtag #MeToo. Οι περισσότερες υποθέσεις αφορούσαν τους χώρους του θεάματος, των μέσων, της πολιτικής αλλά και του στρατού.

(embed: https://www.instagram.com/p/BwaJjewgygy/)

Σύντομα, η κοινωνική κατακραυγή οδήγησε, την 1η Ιανουαρίου, στην υπογραφή μιας επιστολής από δεκάδες δημοφιλείς γυναίκες παραγωγούς, σκηνοθέτες και δημοσιογράφους, στην οποία παρατίθεται ο σοκαριστικά μεγάλος αριθμός σεξουαλικών παρενοχλήσεων στις ΗΠΑ απέναντι σε γυναίκες, άνδρες και μέλη της ομοφυλοφιλικής κοινότητας (LGBT).

(embed: https://www.instagram.com/p/BwAerdbgt4L/)

Η επιστολή αυτή, οδήγησε στην δημιουργία ακόμη ενός κινήματος. Το ‘Time’s Up’, έκανε την παρθενική του εμφάνιση στα βραβεία Golden Globes: ηθοποιοί ντυμένοι στα μαύρα, ως ένδειξη ενότητας, και συνοδευόμενοι ο καθένας από μια γυναίκα η οποία διακρίθηκε στο χώρο στον οποίο δραστηριοποιείται και διαδήλωναν κατά της καταπίεσης και εκμετάλλευσης των γυναικών ή ευάλωτων ομάδων σε ανδροκρατούμενους χώρους.

Διάσημες συγγραφείς, ακτιβίστριες, καταξιωμένες αθλήτριες και γυναίκες του πνεύματος συνέβαλαν, με την παρουσία τους στο πλευρό των υποψηφίων, στην απόδοση της απαραίτητης σοβαρότητας στο ζήτημα. H εκφώνηση λόγων επί σκηνής υπέρ της φυλετικής ισότητας και της ισότιμης διαχείρισης των δύο φύλων στο χώρο της εργασίας, μπροστά στις κάμερες που μετέδιδαν ζωντανά την απονομή παγκοσμίως, επισήμανε τη δυναμικότητα του κινήματος.

(embed: https://www.instagram.com/p/BwUrimKgJ8q/)

Στην επιστολή τονίζεται ότι έφτασε η στιγμή πρόσωπα με επιρροή να δραστηριοποιηθούν για την πάταξη του παγκόσμιου αυτού φαινομένου.

Στην ουσία πρόκειται για ένα κάλεσμα για δραστική αλλαγή "από τις γυναίκες της βιομηχανίας του θεάματος για όλες τις γυναίκες παντού" το οποίο υποστηρίζουν μεγάλες ηθοποιοί όπως οι Natalie Portman, Kerry Washington, Reese Witherspoon, Cate Blanchett και Emma Stone.

Μπορεί να έχει περάσει καιρός από την δημοσίευση της συγκεκριμένης επιστολής, όμως ο στόχος τους παραμένει ο ίδιος. Να βοηθήσουν όλες εκείνες τις γυναίκες (και άντρες) χωρίς δύναμη "που έχουν βιώσει κάποιου είδους σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας τους με τη δικαιολογία ότι γίνεται για την καριέρα τους".

"Δεν υπάρχει άλλη υπομονή για τη σεξουαλική κακοποίηση, παρενόχληση και ανισότητα στους χώρους εργασίας. Ήρθε η στιγμή να κάνουμε κάτι για αυτό" τονίζεται στην αρχή της επιστολής.

Παρά την απήχηση του κινήματος σε παγκόσμιο επίπεδο, ελάχιστες χώρες, επηρεάστηκαν πραγματικά και άλλαξαν τις πρακτικές τους. Ίσως γιατί δεν είχαν κάτι να αλλάξουν.

Loader