Το θέμα το οποίο έχει σχολιαστεί περισσότερο είναι φυσικά το ύψος της συγκεκριμένης μεταγραφής. Με αφορμή το γεγονός αυτό θεωρήσαμε ότι θα ήταν ενδιαφέρον να παραθέσουμε πιο κάτω κάποια σχόλια όσο αφορά τον λογιστικό χειρισμό τέτοιων συναλλαγών στις οικονομικές καταστάσεις των ποδοσφαιρικών συλλόγων οι οποίες ετοιμάζονται στην βάση των προνοιών των Διεθνών Προτύπων Χρηματοοικονομικής Αναφοράς (ΔΠΧΑ).

Όσοι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι ακολουθούν τις πρόνοιες των ΔΠΧΑ συμπεριλαμβάνουν στους Ισολογισμούς τους τα συμβόλαια ποδοσφαιριστών που έχουν αγοράσει (και έχουν εγγράψει στην UEFA) ως άϋλα στοιχεία ενεργητικού. Λόγω των μεγάλων ποσών τα οποία δαπανούνται σε μεταγραφές τα στοιχεία αυτά αποτελούν ένα σημαντικό μέρος του Ισολογισμού των μεγάλων Ευρωπαϊκών (αλλά και άλλων) συλλόγων.

Το σχετικό Λογιστικό Πρότυπο το οποίο ασχολείται με το συγκεκριμένο θέμα είναι το Διεθνές Λογιστικό Πρότυπο (ΔΛΠ) 38 «Άϋλα Στοιχεία Ενεργητικού» που επιτρέπει τη συμπερίληψη άϋλων στοιχείων ενεργητικού στους Ισολογισμούς εταιρειών και άλλων οργανισμών νοουμένου ότι πληρούνται συγκεκριμένα κριτήρια τα οποία παρατίθενται πιο κάτω: -το άϋλο στοιχείο ενεργητικού είναι πιθανόν να δημιουργήσει μελλοντικά οικονομικά οφέλη στην εταιρεία ή στον οργανισμό και, -να μπορεί να μετρηθεί αξιόπιστα το κόστος του.

Εφαρμόζοντας τα κριτήρια αυτά στο σημερινό μας θέμα, όσο αφορά παίκτες οι οποίοι έχουν αποκτηθεί από άλλη ποδοσφαιρική ομάδα είναι σχετικά εύκολο να θεωρηθεί ότι τα κριτήρια αυτά τηρούνται. Μία ομάδα συνήθως αποφασίζει για τη μεταγραφή ενός ποδοσφαιριστή αφού θεωρεί ότι θα τον χρησιμοποιήσει σε μελλοντικά παιχνίδια κατά την διάρκεια του συμβολαίου του. Άρα είναι πιθανόν ότι ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής θα συμμετέχει σε μελλοντικούς αγώνες και η ομάδα θα έχει μελλοντικό οικονομικό όφελος από τις πωλήσεις εισιτηρίων, τα έπαθλα ή πιθανές χορηγίες. Επίσης, καθώς το συμβόλαιο του ποδοσφαιριστή θα έχει εξαγοραστεί από μία άλλη ομάδα σε ένα προκαθορισμένο τίμημα, τότε πληρείται και το δεύτερο κριτήριο, αυτό της αξιόπιστης μέτρησης του κόστους.

Άρα στη βάση των πιο πάνω, ποδοσφαιρικοί σύλλογοι οι οποίοι ετοιμάζουν λογαριασμούς σύμφωνα με τις πρόνοιες των ΔΠΧΑ, παρουσιάζουν στα βιβλία τους το κόστος απόκτησης των συμβολαίων ποδοσφαιριστών από άλλους συλλόγους και το συγκεκριμένο ποσό αποσβένεται κατά την διάρκεια του συμβολαίου στο Λογαριασμό Αποτελεσμάτων. Στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι ομάδες αποσβένουν το κόστος απόκτησης ισόποσα κατά τη χρονική διάρκεια του συμβολαίου αλλά υπάρχουν και κάποιες ομάδες οι οποίες αποσβένουν ένα μεγαλύτερο ποσό τα πρώτα χρόνια και μικρότερο ποσό στα μετέπειτα χρόνια. Θα πρέπει εδώ να τονιστεί ότι το ποσό το οποίο κεφαλαιοποιείται στον Ισολογισμό (το τίμημα απόκτησης του ποδοσφαιριστή) δεν αφορά την αξία του παίκτη αλλά την αξία του σχετικού συμβολαίου το οποίο για καθορισμένη χρονική διάρκεια καθορίζει στον ποδοσφαιριστή ότι θα αγωνίζεται μόνο για τη συγκεκριμένη ομάδα.

Ένας ποδοσφαιρικός σύλλογος όμως, πέραν από τους ποδοσφαιριστές τους οποίους αποκτά μέσω μεταγραφών, διαθέτει στο δυναμικό του και άλλους παίκτες οι οποίοι έχουν «μεγαλώσει» στην ομάδα (ίσως και μέσω των ποδοσφαιρικών ακαδημιών του συλλόγου). Για αυτή την κατηγορία ποδοσφαιριστών οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι δεν έχουν τη δυνατότητα να συμπεριλάβουν κάποιο ποσό στους ισολογισμούς τους. Αυτό συμβαίνει γιατί, όπως αναφέραμε πιο πάνω, από τη στιγμή που δεν έχουν αποκτηθεί σε μία καθορισμένη τιμή τότε είναι δύσκολο να αποδειχθεί ότι τηρούνται τα σχετικά κριτήρια του ΔΛΠ 38 και ειδικά αυτό της αξιόπιστης μέτρησης του κόστους.

Εν κατακλείδι, στους Ισολογισμούς των ποδοσφαιρικών συλλόγων υπάρχουν κεφαλαιοποιημένα ποσά τα οποία αφορούν στο κόστος απόκτησης ποδοσφαιριστών από άλλους συλλόγους αλλά δεν υπάρχει κάποιο αντίστοιχο ποσό για παίκτες οι οποίοι έχουν «μεγαλώσει» μέσα στην ομάδα. Εδώ να αναφέρουμε ότι οι κανονισμοί κάποιων χωρών επιτρέπουν κάποιους διαφορετικούς λογιστικούς χειρισμούς όσο αφορά το συγκεκριμένο θέμα. Για παράδειγμα, ο Ιταλικός Κώδικας επιτρέπει την κεφαλαιοποίηση στον Ισολογισμό κόστων που αφορούν νεαρούς παίκτες οι οποίοι έχουν «μεγαλώσει» στις ποδοσφαιρικές ακαδημίες του συλλόγου.

Με την μεταμόρφωση του ποδοσφαίρου από ένα παιχνίδι σε μία τεράστια οικονομική αγορά η οποία προσελκύει επενδυτές από όλο τον κόσμο, ένα άλλο θέμα το οποίο συζητείται τα τελευταία χρόνια, είναι το κατά πόσο θα ήταν ορθότερο να επιτρέπεται η αναγνώριση όλων των ποδοσφαιριστών μιας ομάδας στη δίκαιη αξία τους στους ισολογισμούς, κάτι το οποίο ίσως να έδινε τη δυνατότητα στους ποδοσφαιρικούς συλλόγους να παρουσιάζουν μια πιο δίκαιη και ολοκληρωμένη εικόνα του ποδοσφαιρικού δυναμικού τους. Σ’ αυτή την περίπτωση όμως θα υπήρχε ίσως πρόβλημα με τον τρόπο καθορισμού μιας αξιόπιστης δίκαιης αξίας για τον κάθε ποδοσφαιριστή.

Παναγιώτης Πελετιές, Διοικητικός Σύμβουλος, KPMG Limited.

Υ.Γ. Οι απόψεις και γνώμες που διατυπώνονται στο παρόν είναι αυτές του συγγραφέα και δεν εκπροσωπούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις και γνώμες της KPMG International ή Οίκων Μελών της KPMG.