Της Αριάνας Χαριλάου

Η θετική γνωμοδότηση του Τμήματος Περιβάλλοντος για δημιουργία ενός οκταώροφου ξενοδοχειακού συγκροτήματος 168 κλινών και 44 πολυτελών επαύλεων στην περιοχή των Θαλασσινών Σπηλιών Πέγειας πυροδότησε για ακόμα μια φορά ένταση ανάμεσα σε αρμοδίους και μη, για την προστασία της περιοχής.

Μετά από την τεράστια προβολή του θέματος, η Νομοθετική εξουσία συγκάλεσε "αμέσως" όλα τα αρμόδια Τμήματα στη Βουλή και ζήτησε εξηγήσεις τόσο από το Τμήμα Περιβάλλοντος, όσο και από την Ελεγκτική Υπηρεσία και το Υπουργείο Γεωργίας.

Εκτός από την ένταση που υπήρξε κατά τη διάρκεια της συζήτησης, αναφορικά με το εάν έγιναν μελέτες ή όχι από το αρμόδιο Τμήμα προτού ανταποκριθεί θετικά προς τις επενδυτικές προτάσεις, οι αρμόδιες Υπηρεσίες δεν τα έβρισκαν μεταξύ τους τόσο για τις επιπτώσεις που θα έχουν τέτοιου είδους αναπτύξεις δίπλα από τις σπηλιές αναπαραγωγής του σπάνιου είδους Monachus monachus όσο και για την αδυναμία εφαρμογής του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για τη Διατήρηση της Μεσογειακής Φώκιας στην Κύπρο.

Για καλή μας τύχη, όσοι φωνασκούσαν, ισχυριζόμενοι πως είναι επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας αναπτύξεων στη συγκεκριμένη περιοχή δεν επικράτησαν, με αποτέλεσμα οι βουλευτές να ζητήσουν από τους αρμόδιους φορείς να παγώσουν τις άδειες.

Η Ελεγκτική Υπηρεσία έπαιξε ουσιαστικό ρόλο, προτείνοντας την εφαρμογή περιοχής ασφαλείας 200 μέτρων κατά μήκους των θαλασσινών σπηλιών σε στεριά και θάλασσα, ενώ την ίδια ώρα επισήμανε πως υπήρξαν παράγοντες που δεν λήφθηκαν υπόψη από το Τμήμα Περιβάλλοντος στις εκθέσεις του, όπως για παράδειγμα η προστασία της μεσογειακής φώκιας, η διάβρωση του εδάφους και η προστασία άλλων προστατευόμενων φυτών. Επιπρόσθετα, η Ελεγκτική Υπηρεσία έκανε σαφές πως πριν από την θετική γνωμοδότηση τέτοιων αδειών, θα πρέπει να διενεργείταιΜελέτη Δέουσας Εκτίμησης Επιπτώσεων στο Περιβάλλον.

Διαχρονικό το πρόβλημα

Το πρόβλημα της αλόγιστης έκδοσης αδειών, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η προστασία του περιβάλλοντος, δεν δημιουργήθηκε μέσα σε μια νύχτα. Εδώ και χρόνια γινόμαστε αποδέκτες ενός φαύλου κύκλου που «αλλάζει τις νομοθεσίες», δίνει άδειες χωρίς τη συγκατάθεση των αρμοδίων φορέων, δέχεται πιέσεις από παντού για να «τσιμεντώσει» τις προστατευόμενες περιοχές και πάει λέγοντας. Να υπενθυμίσουμε τον σάλο που είχε προκληθεί τον περασμένο Σεπτέμβριο με τα έργα στην παραλία του ξενοδοχείου Anassa στην περιοχή Natura 2000 του Ακάμα, στον χώρο όπου γεννούν χελώνες, για τις ανάγκες ενός γαμήλιου πάρτι.

Αν και δεν θα ήθελα να είμαι απαισιόδοξη, έχω την αίσθηση πως το εν λόγω θέμα δεν πρόκειται να έχει θετική - τουλάχιστον για το περιβάλλον μας- εξέλιξη. Όσο υπάρχουν άνθρωποι που πρώτιστο μέλημά τους είναι το χρήμα, θα συνεχίζουν να χτίζουν παλάτια, θεωρώντας την προστασία του οικοσυστήματος, της πανίδας και χλωρίδας που αναπτύσσεται σε αυτήν, μια αδιάφορη και ανούσια παράμετρο.

Το πρόβλημα όμως δεν είναι όταν οι ιδιώτες/ επιχειρηματίες ή επενδυτές έχουν αυτές τις προθέσεις. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν οι αρμόδιοι τοπικοί, κρατικοί και πολιτειακοί παράγοντες αναφέρουν με αναισχυντία δημόσια, ατάκες τύπου «Η Πάφος είναι ο φτωχός συγγενής;» ή «Έχει να κτιστεί κάτι στην συγκεκριμένη περιοχή εδώ και 30 χρόνια» ή «Γιατί δεν αφήνετε τους Παφίτες να αναπτυχθούν, όπως αναπτύχθηκαν και άλλες πόλεις;».

Το μόνο πάντως που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως κάθε φορά επιβεβαιώνουμε πως δεν ξέρουμε τι θέλουμε τελικά! Ή θα προστατεύσουμε τα σπίτια μας και θα εναρμονιστούμε με το περιβάλλον ή θα κτίσουμε μέσα σε αυτά και μετά θα φαγωθούμε.