“Πώς συνδυάζετε καριέρα και οικογένεια;”. Μία απ’ τις κλασσικές ερωτήσεις που οι δημοσιογράφοι απευθύνουν σε γυναίκες.

“Πώς συνδυάζετε καριέρα και οικογένεια;”. Μία ερώτηση που σπάνια θα υποβληθεί σε άντρες. Πολιτικούς, επιχειρηματίες, οικογενειάρχες, εργαζόμενους.

Στην δεύτερη περίπτωση, ακόμα κι όταν ένας άντρας πρέπει να διαχειριστεί μία τόσο απλή, καθημερινή και εύλογη απορία, οι απαντήσεις συνήθως κινούνται, μέσες άκρες, στο καθιερωμένο “Αφιερώνω ποιοτικό χρόνο στα παιδιά μου”, μπλα, μπλα, μπλα, “...και εδώ να ευχαριστήσω την σύζυγό μου που είναι πάντοτε στο πλευρό μου”, μπλα, μπλα, μπλα, “Κάνω εξαιρετικές μακαρονάδες [χαμογελάκια]”.

Η περιβόητη ποσόστωση και ο εξίσου περιβόητος τίτλος “Άρωμα γυναίκας στο Υπουργικό” -που κάθε άλλο παρά τιμητικός είναι- φιγουράρουν στην πολιτική επικαιρότητα των ημερών. Στο θέμα κουμπώνει και η κριτική που δέχτηκε την περασμένη πενταετία ο ΠτΔ και που βεβαίως αφορούσε στην έλλειψη γυναικείων ονοματεπώνυμων στο υπουργικό του σχήμα.

Στην παρούσα θητεία αναμένεται πως, τουλάχιστον για τα μάτια του κόσμου ή ακόμα και για να γλιτώσει την επικοινωνιακή μουρμούρα, θα ελιχθεί στην πρακτική της ποσόστωσης. Αν το πράξει, καλώς. Στην διάθεσή μας θα είναι εξάλλου οι επιλογές του για να τις κρίνουμε.

Είναι όμως να αναρωτιέται κανείς, αν οι γυναίκες πρέπει να εξαντλούμε τις διεκδικήσεις μας σε επικοινωνιακά κυρίως τερτίπια που ναι μεν καλύπτουν ζητήματα κατανομής, φέρνουν τις γυναίκες κοντά στην πολιτική και δίνουν ένα καλό παράδειγμα ίσων ευκαιριών αλλά...

Διαβάζοντας και ακούγοντας διάφορα, κυρίως από γυναίκες που εκτιμώ, τις τελευταίες ημέρες δεν βαριέμαι να επαναλαμβάνω πως το “βήμα” αυτό δεν είναι παρά μόνο ένα “βήμα” στο μακρύ δρόμο της ανισότητας που απορρέει από την κοινωνική κατασκευή των δύο φύλων. Και σίγουρα δεν εξαντλείται, σε καμία περίπτωση, στον σχηματισμό του Υπουργικού.

Αν το μέτρο αυτό αξιοποιείται μόνο και μόνο για να κλείσει στόματα και όχι με τον τρόπο που πρέπει να αξιοποιηθεί, αξιοκρατικά δηλαδή, δεν θεωρώ ότι επιτυγχάνει να αμφισβητήσει από μόνο του την πατριαρχική κοινωνία στην οποία ζούμε η οποία, πέραν των πολιτικών δομών πρέπει επιπλέον να επανεξετάσει και τις κοινωνικές της δομές.

Η ποσόστωση δεν μπορεί εξαντλείται σε αριθμούς που ικανοποιούν συγκεκριμένες λίστες έτσι ώστε να πληρωθούν κάποιες θέσεις και σε καμία περίπτωση δεν συστήνει σημαντικούς τρόπους επίλυσης της καλλιέργειας των ανισοτήτων στην κοινωνία. Είναι, πολύ απλά, ένα βήμα.

Η αξιοκρατία προϋποθέτει αξιολόγηση και όχι αριθμητικά ίσες ευκαιρίες πρόσβασης, ρεζερβέ θέσεων δηλαδή, με βάση το φύλο και μάλιστα ευκαιριακά. Ισοτιμία δεν μπορεί να σημαίνει "ψαχνόμαστε βάση χρωμοσώματος".

Η αλλαγή των αντιλήψεων σχετικά με το φύλο είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο που οφείλει να εξετάσει τις ανισότητες σε κοινωνικό επίπεδο. Με τις πλείστες γυναίκες εκεί έξω να βιώνουν, για παράδειγμα, έναν άκρως άνισο καταμερισμό οικογενειακών ευθυνών αλλά και επαγγελματικών ευκαιριών, αναρωτιέμαι αν είναι η υπουργική ποσόστωση που θα τις ωθήσει να είναι πιο ενεργές και συμμετοχικές.

Καλό μέτρο, καλή προσπάθεια αποκατάστασης ενός δημοκρατικού ελλείμματος αλλά, όταν η επικαιρότητα γυρίσει σελίδα και πούμε η καθεμιά τα δικά της, το πρόβλημα θα είναι ακόμα εκεί.

Και ο τίτλος “Άρωμα γυναίκας”, θα μας υπενθυμίζει την εσάνς του ευκαιριακού.