Αν είναι να κρατήσουμε κάτι απ’ τις εκλογές του ‘18 αυτό θα ήταν πως, για πρώτη φορά στην σύντομη πολιτική Ιστορία του τόπου, δεν χρειάστηκε να κατεβούν βρακιά για χάριν του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου.

Εξ όσων φάνηκε απ’ τον δεύτερο γύρο, οι δύο “ανεξάρτητοι” υποψήφιοι επέλεξαν να μην υποκύψουν σε back-up κεντρώες τράμπες, υποχωρήσεις και τερτίπια που αφορούν στο Κυπριακό κι επιπλέον δεν πιάστηκαν στην φάκα του παιδιάστικου ερωτηματολογίου προερχόμενου απ’ τον μη-κεντρώο χώρο.

Αυτή τη φορά δεν έκανε την εμφάνισή του στην νικητήρια εξέδρα το Κέντρο αλλά ούτε και παρευρέθηκε στο πλάι του χαμένου της εκλογικής διαμάχης για τα μάτια του κόσμου.

Ο παραδοσιακός εκλογικός τζόκερ δεν χρησίμευσε επίσημα σ’ αυτή την εκλογική αναμέτρηση και όσοι ψηφοφόροι τον θεώρησαν αρχικά άσσο στο μανίκι, στον δεύτερο γύρο δεν τον εξαργύρωσαν υποκύπτοντας στις επιταγές του.

Το 3,29% που επέλεξε τον Κανένα δεν αντικατοπτρίζει σε καμία περίπτωση τα νούμερα που αναμένονταν να ακολουθήσουν την επίσημη ενδιάμεση γραμμή αφού οι τζάμπα λαϊκισμοί, που προηγήθηκαν μήνες ολόκληρους, δεν πέτυχαν να πείσουν το εκλογικό σώμα.

Απ’ την δεύτερη -και τελευταία σύμφωνα με τον ΠτΔ- θητεία του Νίκου Αναστασιάδη το συντριπτικό αθροιστικά ποσοστό των πολιτών [συμπεριλαμβανομένων των ψηφοφόρων του Σταύρου Μαλά] αναμένει, πάνω απ’ όλα, αυτό που ο ίδιος υποσχέθηκε: Να συνεχίσει να εργάζεται όσον αφορά στο Εθνικό στην βάση της ΔΔΟ. Επιπλέον, μετά από μία πενταετία λιτότητας στο εσωτερικό, καλό θα ήταν εκτός απ’ τα λογιστικά νούμερα οικονομικών επιτυχιών να δοθεί πλέον έμφαση στην κοινωνικοοικονομική πολιτική, το περιβόητο ΓΕΣΥ αλλά και τον εκσυγχρονισμό της Παιδείας στο πλαίσιο του κοσμικού κράτους.

Απ’ την άλλη ο Σταύρος Μαλάς, ο οποίος και δήλωσε χθες βράδυ πως προτίθεται να παραμείνει ανένταχτος, αφήνει το ΑΚΕΛ με μία άκρως ικανοποιητική συσπείρωση και με ανοιχτά τα σημειωματάρια για το τι μέλλει γενέσθαι εντός του κόμματος. Κι ίσως, το πρώτο που πρέπει να καταγραφεί, να αξιολογηθεί και να προωθηθεί στην περίπτωση αυτή είναι το επικοινωνιακό κομμάτι της αριστερής παράταξης.

Πέραν αυτών, το γεγονός ότι και οι δύο υποψήφιοι με πολιτική ωριμότητα και σταθερή προσήλωση στις θέσεις τους δεν άφησαν πολλά περιθώρια προσέγγισης για να προσελκύσουν επίσημα το Κέντρο, θα έλεγε κανείς πως παραμένει το χαιλάιτ της εν λόγω εκλογικής αναμέτρησης. Μίας αναμέτρησης που απέδειξε πως δεν αποτελεί δεδομένο πως πρέπει να κατεβάζεις τα βρακιά για να εμφανιστείς την επομένη ως γυμνός βασιλιάς σε καρέκλες εξουσίας.