Από την εκλογή του Ντ. Τραμπ έχουμε ακούσει, δει και διαβάσει, σκάνδαλα να εμφανίζονται το ένα μετά το άλλο, τον ίδιο να αναιρεί τον εαυτό του συνεχώς, και να του ασκείται κριτική από την ίδια του την οικογένεια.

Μετά την πρόσφατη συνάντηση του με τον Κιμ Γιογκ-Ουν έχουμε ακούσει και την άποψη, ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ πιθανόν να προταθεί και για Νόμπελ Ειρήνης. Δεν ξέρουμε ποιον έχει σώσει.

Αυτό που ξέρουμε σίγουρα είναι ότι έχει κρατήσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις και έχει αρχίσει τις μαζικές απελάσεις, χωρίζει παιδιά από τους γονείς τους, διώχνει νομιμους και παράνομους πολίτες από τη χώρα και έχει εφαρμόσει το Zero- Tolerance Policy με ευφάνταστο τρόπο. Κλείνοντας τους ανθρώπους σε κλουβιά. Αυτό γίνεται παράλληλα με διαμαρτυρίες φιλοζωικών οργανώσεων, οι οποίες φωνάζουν για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσεις των ζωών στην Αμερική. Τι έχετε να πείτε τώρα αγαπητοί vegan ακτιβιστές;

(embed: https://www.facebook.com/ajplusenglish/videos/1223235237817981/)

Τα τελευταία χρόνια, το προσφυγικό πρόβλημα έχει γίνει πιο έντονο. Με την μαζική φυγή των Σύριων από έναν πόλεμο που κανείς δεν θυμάται γιατί και πως άρχισε, οι διάφορες κυβερνήσεις- κυρίως ευρωπαϊκές- έθεσαν τα θεμέλια για αυστηρότερες πολιτικές.

Αυτή η κίνηση τους έχει δημιουργήσει δύο πόλους απόψεων. Αυτόν που θέλει να βοηθήσει με όποιο τρόπο μπορεί, και αυτόν που συμφωνεί με τις πολιτικές που υποβιβάζουν τον πρόσφυγα, σε μια γενική έννοια, σε απολίτιστο, ή -ακόμη χειρότερα- σε φταίχτη για κατάσταση του. Τα άτομα αυτά δεν έφυγαν από την χώρα τους γιατί το ήθελαν. Φεύγουν γιατί κινδυνεύουν να πεθάνουν.

Είχαν μια ζωή παρόμοια με τη δική μας. Τη δική τους καθημερινότητα, οικογένεια, φίλους, γνωστούς, ρουτίνα. Κανείς τους δεν ζήτησε να φύγει άρων- άρων, χωρίς να ξέρει αν θα ξαναδεί το σπίτι του και αυτά που του θύμιζαν την προηγούμενη ζωή του. Κανείς δεν ζήτησε να ζει σε σκηνές και σίγουρα κανείς δεν ζήτησε να χωρίζεται βίαια από τα παιδιά του.

Φυσικά, παρά το τεράστιο προσφυγικό πρόβλημα, που ταλανίζει όλες τις χώρες του κόσμου, ξαφνικά εμφανίζεται στις οθόνες μας αυτή η φωτογραφία.

Ευτυχώς αυτό το κοριτσάκι δεν χωρίστηκε από την μητέρα του. Ή τουλάχιστον αυτό μάθαμε. Όμως η φωτογραφία αυτή έγινε η αιτία να μαζευτούν λεφτά προς στήριξη των μεταναστών.

Αμέσως μετά εμφανίζονται κι άλλα:

(embed: https://www.reuters.tv/v/ewi/2018/06/22/migrant-detainees-influx-strains-federal-prisons)

Με τα ηχητικά και φωτογραφικά ντοκουμέντα που έχουν διαρρεύσει τα παιδιά φωνάζουν τους γονείς τους κι δεν παίρνουν καμιά απάντηση πίσω. Δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί βρίσκονται εκεί που βρίσκονται, και ένα κοριτσάκι νομίζει πως η θεία του θα έρθει να το παραλάβει όταν τελειώσει το φαγητό. Το άγχος που δημιουργείται σε αυτά τα παιδιά, όταν κανείς δεν τους εξηγεί τι συμβαίνει και μένουν σε συνθήκες που κανένα παιδί δεν πρέπει να ζήσει, προκαλεί (link στην ανάπτυξη του εγκεφάλου τους και δημιουργεί τις βάσεις για την επόμενη γενιά που- πιθανότατα- να μεγαλώσει με μίσος για οτιδήποτε μπορεί να θυμίζει εξουσία. Αυτό δεν βοηθά στην δημιουργία ενός ελεύθερου πολίτη. Αντίθετα.

https://youtu.be/TFxkzeoHqGs

Φαίνεται ότι ο δημοφιλής πρόεδρος των ΗΠΑ, και η (αχαρακτήριστη) ομάδα που τον περιβάλλει, χρησιμοποιούν τα παιδιά, πολλά από αυτά δεν έχουν επιλογή πάνω στην ζωή τους, για να ασκήσουν πίεση, έτσι ώστε να περάσουν διάφορες πολιτικές, για να δημιουργηθεί το περίφημο τείχος που έχει υποσχεθεί προεκλογικά.

Πριν μερικές μέρες ο πρόεδρος Τραμπ, υπέγραψε συμφωνία η οποία θα απαγορεύει να χωρίζονται οι γονείς από τα παιδιά τους και λίγο αργότερα η γυναίκα του Μελάνια εμφανίζεται με ένα (link που λέει: "Ι don't really care. Do you?". Η εκπρόσωπος της δήλωσε ότι δεν υπάρχει κάποιο κρυφό μήνυμα πίσω από την κίνηση της αυτή. Φυσικά, το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο.

Ο ΟΗΕ κάλεσε τον Τραμπ να λάβει τα κατάλληλα μέτρα και οι (link.

Όταν δεν θέλεις να συμβαίνει κάτι, σταματάς να το τροφοδοτείς. Δεν παρέχεις όπλα σε εξτρεμιστικές ομάδες, δεν δημιουργείς εντάσεις, δεν δημιουργείς ένα κλίμα απελπισίας και ρατσισμού. Αυτά -ίσως- βοηθήσουν τους ανθρώπους να μείνουν στην χώρα που γεννήθηκαν.

Η κατάσταση στην Αμερική μας θυμίζει ότι το "American Dream" μπορεί πολύ εύκολα να μετατραπεί σε εφιάλτη. Τα πάντα είναι θέμα τύχης. Αν είσαι τυχερός δεν θα συλλάβουν στα σύνορα. Αν είσαι τυχερός δεν θα σε χωρίσουν από το παιδί σου. Στις ΗΠΑ συντελείται ένα έγκλημα που στην καλύτερη περίπτωση θυμίζει Handmaid’s Tale και στη χειρότερη Auschwitz. Ας προσπαθήσουμε να φέρουμε την τύχη με το μέρος μας.