Πριν τρία χρόνια, σε μια στιγμή απελπισίας, τρομακτικών first-world-problems και εξάντλησης λόγω μετακόμισης, αγόρασα χωρίς να το καλοσκεφτώ το βιβλίο της Marie Kondo με τίτλο “The Life-Changing Magic of Tidying Up”. Το βιβλίο ήταν από τότε τεράστιο best-seller, αν και η Marie δεν ήταν το household όνομα που είναι σήμερα μετά την σειρά του Netflix. Όταν μιλούσα στους φίλους μου για τη μέθοδο της, την περιέγραφα ως ‘την Ιαπωνέζα που συγυρίζει σπίτια’ λαμβάνοντας αντιδράσεις όπως α) τι άλλο θ’ ακούσουμε πια από σένα β) πόσο αργόσχολη είσαι τελικά και γ) αυτό που περιγράφεις είναι η μεγαλύτερη ανοησία που άκουσα ποτέ .

Tο τελευταίο το είπε η borderline hoarder κολλητή μου η οποία αυτοπροσδιορίζεται πλέον ως μια φανατική ‘Anti-Marie Kondo’.

Η αλήθεια είναι ότι ούτε κι εγώ είμαι ιδιαίτερα μεγάλη οπαδός των βιβλίων τύπου self-help. Μόλις ξεκίνησα να το διαβάζω, σκεφτόμουν από μέσα μου ότι δεν με ξέρει καθόλου καλά η Marie, και σιγά μην με πείσει ν’ ασχοληθώ με κάτι τόσο επώδυνο όσο ένα ριζικό συγύρισμα της ζωής μου. Είχα τη γνώριμη απρόθυμη διάθεση του ανθρώπου που με την πάροδο του χρόνου, θα έπρεπε να είχε αποδεκτεί την ακατάστατη φύση του, κατανοώντας ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτό. Δύο ώρες αργότερα, δεν έβρισκα την ώρα να προσγειωθεί το αεροπλάνο, να φτάσω σπίτι μου και να ξεκινήσω τον δαιδαλώδη αυτό άθλο. Δυο ώρες αργότερα, η Marie ήταν η νέα καλύτερη μου φίλη.

“Ο καλύτερος τρόπος να βρούμε τα πράγματα που έχουμε πραγματική ανάγκη, είναι να ξεφορτωθούμε αυτά που δεν χρειαζόμαστε”

Η φιλοσοφία της μεθόδου είναι απλή και τη συνοψίζω με τον εξής τρόπο (αν και για να πειστείς απόλυτα, πρέπει όντως να διαβάσεις το βιβλίο και όχι, δεν αρκεί σε καμία περίπτωση η σειρά του Netflix).

Μέσα από την ανάλυση της, η Kondo εξηγεί ότι το να έχεις ένα ακατάστατο σπίτι, είναι μια από τις μεγαλύτερες αιτίες άγχους. Όταν μιλάμε για ακαταστασία, δεν εννοούμε απαραίτητα το να έχεις ένα σπίτι-σταύλο (ακραίες περιπτώσεις) αλλά πρωτίστως, υπερβολικά πολλά υλικά αγαθά. Δηλαδή, αν το σπίτι σου είναι σε τάξη απλά και μόνο επειδή όλοι σου οι αποθηκευτικοί χώροι είναι συσσωρευμένοι με πράγματα - ακόμα και σχετικά τακτοποιημένα - αυτό δεν επιλύνει το πρόβλημα γιατί και μόνο η σκέψη του να πρέπει να ψάξεις τα πάντα για να βρεις αυτό που ψάχνεις είναι στρεσογόνος παράγοντας.

Οι πέντε βασικές κατηγορίες στη διαδικασία συγυρίσματος είναι οι εξής και πρέπει να ακολουθηθούν με αυτή τη σειρά: ρουχισμός, βιβλία, χαρτικά, «komono» (ιαπωνική λέξη που αναφέρεται σε μια γενική κατηγορία μικρoαντικειμένων), και αντικείμενα συναισθηματικής αξίας (ίσως η δυσκολότερη κατηγορία απ’ όλες).

Ξεκινήστε λοιπόν με τα ρούχα σας, μαζέψτε τα όλα και πάρτε τα ένα ρωτώντας τον εαυτό σας: ‘ Aυτό που κρατάω στα χέρια μου, μου δίνει χαρά;” Aν ναι, τότε κρατήστε το, αν όχι, τότε αποχαιρετήστε το για πάντα. Η Kondo επιμένει ότι πρέπει να πάρετε κάθε αντικείμενο στα χέρια σας ώστε να αφήσετε το σώμα και το πνεύμα σας να αποφασίσει για την τύχη του αντικειμένου.

Αυτό που συμβαίνει στη διαδικασία είναι όντως κάτι μαγικό και ναι, life changing

Αυτό που συμβαίνει στη διαδικασία είναι όντως κάτι μαγικό και ναι, life changing. Κάνοντας μια ακτινογραφία των υλικών σου αγαθών και ερχόμενη αντιμέτωπη με τον τρομακτικό τους όγκο, αρχίζεις να αισθάνεσαι περίεργα για όλα αυτά τα πράγματα που σε περιβάλλουν, και που δεν είχες σκεφτεί ποτέ ότι δεν χρειάζεσαι άλλο γιατί δεν σου φέρνουν καμία χαρά. Σταδιακά, το να ξεφορτωθείς πράγματα που καταβάλλουν πολύτιμο χώρο στο σπίτι σου δεν είναι μια δύσκολη ανιαρή αγγαρεία αλλά εξελίσσεται σε σαρωτική φιλοσοφία ζωής. Χωρίς να το καταλάβεις, αποκτάς μια ανάγκη ανασυγκρότησης σε θέματα δουλειάς και προσωπικής ζωής που αποδεικνύεται πραγματικά λυτρωτική.

Όσα δεν κατάφερε η γκρίνια χρόνων της OCD μητέρας μου, κατόρθωσε να κάνει η μικροκαμωμένη επαγγελματίας ‘συγυρίστρια’. Και μόνο γι’ αυτό το λόγο, της είμαι ευγνώμων.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ: Προωθεί το show της Marie Kondo τον σεξισμό; Αυτό αναφέρουν επικριτές της δημοφιλούς εκπομπής