«Είναι δύσκολο να μεγαλώνω παιδί από μακριά»

«Είναι δύσκολο να μεγαλώνω παιδί από μακριά»

«Είναι δύσκολο να μεγαλώνω παιδί από μακριά»
Η Janet ζει στην Κύπρο τα τελευταία οκτώ χρόνια

Κείμενο και φωτογραφία από τη Melissa Hekkers

Η φιλιππινέζικη κοινότητα είναι από τις μεγαλύτερες και ίσως πιο ενεργές κοινότητες μεταναστών στην Κύπρο, με περίπου 12.000 υπηκόους να ζουν στο νησί.Ένας από τους τρόπους να καταλάβει κανείς πόσο μεγάλη είναι αυτή η κοινότητα είναι μια επίσκεψη στο Πάρκο Ειρήνης στη Λευκωσία, μια Κυριακή πρωί. Εδώ, εκατοντάδες φιλιππινέζοι μετανάστες και άλλες ομάδες μεταναστών συγκεντρώνονται σε εβδομαδιαία βάση, για να μαγειρέψουν και να απολαύσουν μαζί το φαγητό τους και να βρεθούν ξανά μαζί μετά από μια βδομάδα.

Δεν θέλουμε να αφήνουμε τα παιδιά μας αλλά επειδή ήμουν χωρισμένη και έπρεπε να στηρίξω το παιδί μου, έφυγα

Μια άλλη τοποθεσία που θα δείτε δραστηριότητες της κοινότητας των Φιλιππίνων είναι στην αυλή του Γυμνασίου του Αγίου Δομετίου. Κάθε Κυριακή, δεκάδες Φιλιππινέζοι από ολόκληρο το νησί έρχονται στο σχολείο για να παίξουν βόλεϊ, ένα διαδεδομένο άθλημα στις Φιλιππίνες. Στην Κύπρο όμως, όταν παίζουν σε μία από τις ομάδες δεν παίζουν απλώς ένα άθλημα - υπάρχει μια επιπλέον διάσταση. Η συμμετοχή σε ομάδα είναι και μια ευκαιρία για να μοιραστούν τις σκέψεις τους, τις αγωνίες τους, τις επιτυχίες τους και να ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλον.

Ένα πρωινό μιας Κυριακής, πήγα στην αυλή του συγκεκριμένου σχολείου για να συναντήσω τη Janet, μια φιλιπινεζα οικιακή βοηθό που έχει κάνει την Κύπρο σπίτι της για τα τελευταία οκτώ χρόνια. Ως ιδρυτής και προπονήτρια των VTN Angels, η Janet ήταν εθνική παίκτρια βόλεϊ στις Φιλιππίνες. Σήμερα, μεταδίδει τη γνώση της και τις θετικές της προοπτικές στην κοινότητα της στην Κύπρο.«Θα μείνω για όσο χρειαστεί να εργάζομαι, αφου οι περισσότεροι από εμάς πρέπει πραγματικά να εργαστούμε για την οικογένειά μας που είναι στις Φιλιππίνες», αποκαλύπτει η Janet, απαντώντας στην ερώτηση μου, σχετικά με το πόσο καιρό βρισκόταν στο νησί. «Το πρόβλημα στις Φιλιππίνες είναι η ανεργία», προσθέτει.

«Ακόμα κι αν κάποιοι από εμάς έχουν πτυχίο, είναι δύσκολο να βρούμε δουλειά εκεί ... δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να φύγουμε από τη χώρα και να δουλέψουμε σε οποιαδήποτε δουλειά που μας ταιριάζει και συνέβη να ταιριάξω στην Κύπρο», απαντάει γελώντας. «Είμαι ευτυχισμένη εδώ γιατί δίνω ευχαρίστηση στους ανθρώπους με το βόλεϊ ... Ενθαρρύνω την ομάδα μου και άλλους παίκτες, ακόμη και φίλους μου, στηρίζω την οικογένειά μου δουλεύοντας εδώ», προσθέτει με σιγουριά.

Όμως η Janet άφησε την κόρη της στις Φιλιππίνες όταν ήταν εννέα ετών, όταν έφυγε για δουλειά. «Δεν θέλουμε να αφήνουμε τα παιδιά μας αλλά επειδή ήμουν χωρισμένη και έπρεπε να στηρίξω το παιδί μου, έφυγα. Χάρη στην τεχνολογία μπορώ να της μιλώ καθημερινά και κατά κάποιο τρόπο να τη βλέπω. Κάναμε συμφωνία ότι κάθε δύο χρόνια θα πηγαίνω να τη βλέπω στις Φιλιππίνες».

Συμπτωματικά, την ημέρα που γνώρισα τη Janet, προετοιμαζόταν να επιστρέψει στις Φιλιππίνες για να δει την κόρη της το επόμενο πρωί. «Μόλις της μίλησα [στην κόρη] πριν φύγω από το σπίτι, με περιμένει, δεν μπορεί να κοιμηθεί, όπως και εγώ!», απαντά με ενθουσιασμό. Αλλά η Janet δεν αποφεύγει την πραγματικότητα τόσο εύκολα. «Ήταν δύσκολο να μεγαλώσω ένα παιδί από μακριά, γιατί ως μητέρες αγαπάμε να έχουμε τα παιδιά μαζί μας. Προσπαθώ να κάνω ό,τι κάνουν οι μητέρες για το παιδί τους χρησιμοποιώντας την τεχνολογία. Προσπαθώ να της μαθαίνω πράγματα και να τη βοηθήσω στο σχολείο, κάθε φορά που μιλάμε, τη ρωτώ για το σχολείο της, για τα μαθήματα της και τι μελετά και προσπαθώ να κάνω τις δικές μου έρευνες και να της δώσω κάποιες πληροφορίες και εγώ. Προσπαθώ να της διδάξω καλούς τρόπους και σωστή συμπεριφορά και πως να κάνει παρέα με άλλους ανθρώπους, τις αξίες στις Φιλιππίνες, πώς να επικοινωνεί και να μαθαίνει γιατί είναι πολύ έξυπνο κοριτσάκι»!

Μερικές φορές αισθάνομαι ότι κρατά πράγματα για τον εαυτό της ... ή δεν λέει τι αισθάνεται πραγματικά

Η Janet αντιλαμβάνεται επίσης τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η κόρη της ενώ είναι μακριά. «Κάθε φορά που τη βλέπω από κοντά είναι εντάξει, αλλά αισθάνομαι ότι αντιμετωπίζει μερικές δυσκολίες και ότι με έχει ανάγκη να είμαι δίπλα της, κάτι τέτοιο. Μερικές φορές αισθάνομαι ότι κρατά πράγματα για τον εαυτό της ... ή δεν λέει τι αισθάνεται πραγματικά. Γι 'αυτό όταν πάω στις Φιλιππίνες, προσπαθώ να της μιλήσω ως μητέρα και να είμαι η καλύτερη της φίλη, έτσι ώστε να μπορεί να μου πει τι σκέφτεται και τι αισθάνεται».

«Είναι επίσης δύσκολο γιατί γύρω της υπάρχουν πολλά παιδιά που έχουν τους γονείς τους αλλά έχουμε και κάποιους γείτονες των οποίων οι γονείς είναι επίσης μακριά και της είπα να επικοινωνεί μαζί τους συχνά, ώστε να βλέπει τις διαφορές και να βλέπει τι έχουμε και τι δεν έχουμε, ξέρω ότι καταλαβαίνει»! Για τα τελευταία 13 χρόνια η Janet στηρίζει οικονομικά τη μητέρα της και τα οκτώ αδέλφια της. «Ο πατέρας μας μας άφησε σε νεαρή ηλικία και έγινα αρχηγός της οικογένειας. Αυτή είναι η δεύτερη απασχόλησή μου στην Κύπρο».

Έχοντας χάσει την πρώτη της απασχόληση όταν η οικονομική κρίση έπληξε την Κύπρο το 2013, η Janet κατάφερε να βρει άλλο εργοδότη. «Κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου, για μερικούς μήνες, ήταν δύσκολο για μένα, προσπαθώντας να βρω άλλη δουλειά, ήταν πραγματικά δύσκολο γιατί η οικονομία ήταν κάτω».

Αποχαιρετώ την Janet καθώς καλείται στο γήπεδο για να αντικαταστήσει έναν από τους παίκτες της ομάδας της. Είναι ενθουσιασμένη που θα πάει στο σπίτι της για να δει την κόρη της. Υποκλίνομαι στη δύναμή της ως μητέρα που μεγαλώνει το παιδί της από μακρινή απόσταση. Επ΄ ευκαιρίας της γιορτής της μητέρας, σκέφτομαι τις θυσίες που κάνουν οι μητέρες για τα παιδιά τους καθημερινά.

Στο πλαίσιο της παγκόσμιας εκστρατείας ‘Share the Journey’ της Caritas Cyprus, μια μηνιαία διαδικτυακή ανάρτηση μοιράζεται με το κοινό ιστορίες μεταναστών με θέμα το ταξίδι τους προς την Κύπρο.

Κάθε ιστορία που παρουσιάζεται με τον γενικό τίτλο ‘In the Spotlight’ φιλοδοξεί να μεταφέρει ιδέες και απόψεις για την αναγκαιότητα αλλά και μερικές φορές τις δυσκολίες αυτών των ταξιδιών, συστήνοντας μας παράλληλα σε μια πληθώρα εθνικοτήτων, πολιτισμών, ιδεών και ανθρώπων.

Eυχαριστούμε θερμά τη Caritas για τη συνεργασία με την AVANT GARDE και τη δημοσίευση των συνεντεύξεων.

Loader