Πηγή κεντρικής φωτογραφίας

Ακόμη μία παράσταση απόψε στη Λευκωσία και έξι ακόμη σε Λεμεσό, Πάφο, Λάρνακα και Αμμόχωστο θα δοθούν εντός των επόμενων ημερών στο πλαίσιο της καλοκαιρινής παραγωγής του ΘΟΚ Μιστέρο Μπούφο.

Αφορμής δοθείσης, κάνουμε σύντομη κουβέντα με τον εξ Ελλάδος σκηνοθέτη της, Κώστα Γάκη.

Γεια σου Κώστα, σε πρόσφατη συνέντευξή σου για το Μιστέρο Μπούφο ειπώθηκε πως «χωρίς πουθενά να γίνεται βλάσφημο, το έργο αυτό προσεγγίζει τη θρησκεία με τρόπο τρυφερό». Μπορείς να μας μιλήσεις λίγο για την πολύ ενδιαφέρουσα αυτή συνθήκη;

Είναι ένα έργο που συνδυάζει το ξεκαρδιστικό χιούμορ και την βαθιά συγκίνηση. Γράφτηκε με σκοπό να καυτηριάσει, να σατιρίσει και να ασκήσει κριτική στα κακώς κείμενα της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας αλλά και κάθε θρησκείας που χρησιμοποιεί τα αφηγήματα της για να πλουτίσει, να ασκήσει διώξεις, να εκμεταλλευτεί, να βυθίσει μια ολόκληρη ήπειρο στο σκοτάδι της αμάθειας και να προβεί ανερυθρίαστα σε εγκλήματα, αιματοχυσίες, σταυροφορίες πολέμους, όλα στο όνομα ενός αγαθού και φιλεύσπλαχνου Θεού.

Παρόλο όμως που το έργο μιλάει για αιμοσταγείς και άγριες εικόνες, ο τρόπος με τον οποίο είναι γραμμένες οι σκηνές είναι τόσο ανάλαφρος, ξεκαρδιστικός και φρέσκος, που όλα τα νοήματα πατούν πάνω στο γάργαρο γέλιο και περνούν υπόγεια σε μυαλό και ψυχή δημιουργώντας τέρψη, περίσκεψη, χαρά και συνειδησιακή αφύπνιση.

Τελικά, πόσο σημαντικό είναι να μην γινόμαστε διδακτικοί απέναντι στην αφέλεια;

Ο στεγνός διδακτισμός που μας κουνάει το χέρι και μας κάνει επίδειξη γνώσεων δεν βγάζει πουθενά.Η εποχή μας δεν χρειάζεται κούφια λόγια και πολιτικάντικες φανφάρες. Η εποχή χρειάζεται δράση και αλληλεγγύη και το θέατρο του Ντάριο Φο με παιχνιδιάρικο βέβαιο τρόπο αποτελεί αφορμή για δράση. Σε ορισμένα σημεία είναι δράση.

Γιατί θα δει την εθνική ελπίδων του θεάτρου της Κύπρου να μεταμορφώνεται σε δεκάδες πολύ αστείους ρόλους

Γιατί πιστεύεις πως αξίζει να έρθει κανείς να δει αυτό το έργο;

Γιατί θα δει την εθνική ελπίδων του θεάτρου της Κύπρου να μεταμορφώνεται σε δεκάδες πολύ αστείους ρόλους. Γιατί αυτοί οι οκτώ ηθοποιοί είναι τόσο καλοκουρδισμένοι μεταξύ τους που καμιά φορά ξεχνάς ότι είναι άνθρωποι. Γιατί η συγκίνηση και η ομαδικότητα που εκπέμπουν είναι κάτι πρωτοφανέρωτο. Γιατί οι πολυφωνίες που τραγουδούν, δημιουργούν αγγελικές συνηχήσεις. Γιατί οι χορογραφίες της Έλενας Αντωνίου και η όλη δουλειά στην κίνησηπροσδίδουν χάρη και εκρηκτικότητα στο θέαμα. Γιατί το σκηνικό και τα ρούχα της Ηλέκτρας Κυθραιώτου μοιάζει με ένα απίστευτο πολυμορφικό τσίρκο, από όπου ξεπηδούν οι οκτώ γελωτοποιοί.Γιατί θα ακούσουν ένα μελοποιημένο ποίημα της Κύπρου που γράφτηκε τον 15ο αιώνα. Γιατί το υλικό από συνεντεύξεις του Ντάριο Φο που χρησιμοποιείται στο έργο μας γλυκαίνει και μας προκαλεί να αλλάξουμε αυτό τον κόσμο ο καθένας από το πόστο του, ο καθένας με τα μέσα του.

Είναι ένας θίασος μάγων θα έλεγα. Ένας θίασος με τεράστια δοτικότητα και αγάπη Καθένας τους δίνει μια ακόμα απάντηση στο γιατί να έρθει να δει κάποιος το έργο:

Γιατί ο Χάρης Αριστείδου είναι ο πιο γελοίος πάπας που μπορείς να συναντήσεις. Γιατί ο Δημήτρης Αντωνίου παίζει τον Χριστό στα δάχτυλα. Γιατί η Πηνελόπη Βασιλείου ενσαρκώνει τον πιο ερεθιστικό θηλυκό θάνατο που υπάρχει. Γιατί η Νίκη Δραγούμη μέσα στη σφαγή του Ηρώδη μπερδεύει το παιδί της με ένα αρνάκι και μας κάνει να δακρύζουμε. Γιατί ο Θανάσης Ισιδώρου είναι ένας γελωτοποιός με στόφα μεγάλου κωμικού του βωβού σινεμά. Γιατί η Αφροδίτη Κλεοβούλου όταν παίρνει μαστίγιο στα χέρια είναι φωτιά και λάβρα. Γιατί ο Πάνος Μακρής μάς δένει όλους με ένα σκοινί και μας επιβάλλει να γελάμε μέχρι δακρύων. Γιατί η Αντωνία Χαραλάμπους ενσαρκώνει την Παναγία τόσο πειστικά σαν να έχει βγει από εικονοστάσι.

Πώς είναι η όλη εμπειρία για σένα προσωπικά και ποιες οι εντυπώσεις σου από τον θεατρικό κόσμο του νησιού μας;

Είναι η τέταρτη φορά που δουλεύω στο νησί και η δεύτερη στον ΘΟΚ.Και οι τέσσερις αυτές συνεργασίες ήταν άψογες!Έχοντας συγγενικές σχέσεις εδώ αγαπώ αυτόν τον τόπο και νιώθω πάνταμια παράξενη νοσταλγία όταν βρίσκομαι μακριά του.

Η εμπειρία της προετοιμασίας αυτής της παράστασης ήταν από τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μου, μια εμπειρία γεμάτη μαθήματα. Τέτοιος ιδρώτας, τέτοια δημιουργική αφομοίωση ετερόκλητων χαρακτήρων, τέτοια πυρετώδης ζύμωση ηθοποιών και συντελεστών,τέτοια θαύματα στην πρόβα, τέτοια χαρά και πόνος πλάι - πλάι, τέτοια ζέση και μέθη από τον θίασο αλλά και δημιουργική αμφισβήτηση,τέτοιος ενθουσιασμός και σπίθα στο βλέμμα τώρα μπροστά στην επερχόμενη πρεμιέρα. Στοιχεία που δεν θα άλλαζα με τίποτα, στοιχεία που με έβγαλαν από τα δεδομένα μου και με ταρακούνησαν.