«Ήθελε να σκοτώσει το μωρό μου επειδή ο σύζυγός μου και εγώ είμαστε από διαφορετικές φυλές»

«Ήθελε να σκοτώσει το μωρό μου επειδή ο σύζυγός μου και εγώ είμαστε από διαφορετικές φυλές»

«Ήθελε να σκοτώσει το μωρό μου επειδή ο σύζυγός μου και εγώ είμαστε από διαφορετικές φυλές»
Η Λαντάν και το παιδί της βρίσκονται σήμερα στην Κύπρο

Συνέντευξη στην Melissa Hekkers

Έξι μηνών έγκυος και η Λάνταν διέφυγε από την πατρίδα της σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσει ζωή και ασφάλεια στο αγέννητο παιδί της, μετά από καταδίωξη από την οικογένειά της επειδή παντρεύτηκε κάποιο από διαφορετική φυλή. Σήμερα, η Λάνταν φροντίζει το κοριτσάκι της, στο καταφύγιο που παρέχεται από την Caritas Κύπρου και μιλάει για την ασφάλεια που έχει βρει ανάμεσα μας.

Στις εγκαταστάσεις του Καταφυγίου Γυναικών Caritas Κύπρου στη Λευκωσία, η Λαντάν κρατά το έξι μηνών κοριτσάκι της στην αγκαλιά της. Στο καταφύγιο στεγάζονται μέχρι και δεκαπέντε μετανάστριες που αναζητούν καταφύγιο έκτακτης ανάγκης. Είναι πρώι και κάποιες από τις γυναίκες που ζουν στο καταφύγιο, προετοιμάζουν το πρωινό στην κουζίνα που οδηγεί στον κήπο της πίσω αυλής.

Καθώς τοποθετώ το χέρι μου ανάμεσα στο κούμπωμα του βρέφους της, μου λένε ότι η Λάνταν μόλις είχε ξυριστεί το κεφάλι της. Επιλέγει να ακολουθήσει αυτή την παράδοση -καθως δεν υπάρχουν και πολλά ιδεώδη με τα οποία μπορεί να εμπλουτιστεί- κάθως περιμένει τη συνέντευξη της με τις Υπηρεσίες Ασύλου αν θα της χορηγηθεί άσυλο για να παραμείνει στο νησί.

Στην ηλικία των εικοσιδύο χρονών και έξι μηνών έγκυος, η Λάνταν εγκατέλειψε το μικρό της χωριό στη Σομαλία, "μια μεγάλη απόφαση" όπως λέει, αλλά παραμένει αναμφισβήτητα προσγειωμένη καθώς περιγράφει το ταξίδι που την οδήγησε στη Λευκωσία.

Όταν το 2012 ο πατέρας της εγκατέλειψε το σπίτι τους για να αναζητήσει ένα καλύτερο μέλλον για την οικογένειά του -χωρίς όμως να έχει ακούσει κάτι μέχρι τώρα για αυτόν- ο θείος της, ανέλαβε την ευθύνη της οικογένειας της Λάνταν -της μητέρας και των οκτώ αδελφών της, μια εκ των οποίων υιοθετήθηκε από τη μητέρα της, όταν την βρήκε άστεγη και πεινασμένη στο δρόμο.

"Ο θείος μου ήθελε να σκοτώσει το μωρό μου, ήθελε να κάνω έκτρωση επειδή ο σύζυγός μου και εγώ είμαστε από διαφορετικές φυλές”, αποκαλύπτει όταν τη ρωτώ γιατί έφυγε από το σπίτι της και πως έφτασε στην Κύπρο.

Στη Σομαλία, οι γάμοι δεν συμβολίζουν μόνο ένα δεσμό ανάμεσα στον άντρα και τη γυναίκα, αλλά από αυτό μπορεί να ξεκινήσει και μια βαθύτερη σχέση μεταξύ φυλών και οικογενειών. Οι φυλές εξακολουθούν να θεωρούνται μορφή κοινωνικής ασφάλειας, με τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντα προς τη φυλή να μην πρέπει να απορρίπτονται.

Αυτό που έκανε η Λάνταν ήταν να σπάσει τα πολιτιστικά και κοινωνικά πρότυπα της δικής της φυλής. Η αναχώρησή της απείλησε τόσο τη ζωή του παιδιού της, όσο και τη δική της.

Η Λάνταν γνώρισε τον συζυγό της όταν αυτός είχε φτάσει στο χωριό της, αναζητώντας εργασία. Ήταν τότε που ο θείος της, της απαγόρευε να έρχεται σε επαφή μαζί του και ανάγκασε το ζευγάρι να συναναντιέται κρύφα.

"Ο θείος μου έφυγε από το χωριό για έξι μήνες για να πάει και να δουλέψει στην πόλη. Παντρευτήκαμε κρυφά και μετά από έξι μήνες ανακάλυψε ότι ήμουν έγκυος και ότι ζούσα με τον σύζυγό μου", θυμάται η Λάνταν, καθώς παίζει με τα δάχτυλα της.

"Χτύπησε τον άντρα μου με ένα ραβδί και ο σύζυγός μου έφυγε."

Τότε ο θείος της, της είπε ότι το επόμενο πρωί θα την πήγαινε στην πόλη για να κάνει εκτρώση.

Όταν αρνήθηκα, με κλείδωσε στο δωμάτιό μου".

Με τη βοήθεια της μητέρας της, η Λάνταν κατάφερε να φύγει από το σπίτι της και να ξεκίνησει ένα μακρύ ταξίδι, έγκυος τότε έξι μηνών. Τρείς μήνες μετά την άφιξή της στο νησί, γέννησε το κοριτσάκι της στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, μόνη, σε μια ξένη χώρα, σε μια ξένη γλώσσα και με ελάχιστη μεταγεννητική υποστήριξη, εκτός από την Caritas, η οποία διασφάλισε ότι θα ακολούθουσε τα προγεννητικά ραντεβού στο νοσοκομείο και ότι θα είχε ένα δωμάτιο για να επιστρέψει όταν θα γεννούσε.

Χρειάστηκε πέντε ώρες για να φέρει το παιδί της στη ζωή. ”Τώρα είμαι μόνη", μου λέει, "αλλά το μωρό μου είναι ζωντανό”.

"Η ζωή μου είναι καλύτερη επειδή το μωρό μου είναι ζωντανό".

Θεωρώντας ότι δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορούσε να εμποδίσει την αγάπη μιας μητέρας για το παιδί της, μπορώ μόνο να αγκαλιάσω πλήρως τη δύναμη της Λάνταν και την επιμονή της για να πετύχει -μόνη και χωρίς βοήθεια- μια καλύτερη ζωή για την κόρη της.

Την ρωτώ τι διάλεξε να ονομάσει το παιδί της και ξέρω ότι θα είναι ένα όνομα που θα θα δωσει βαθύτερο νόημα λαμβάνοντας υπόψη τη μοίρα της.

"Αμρίν," ψιθυρίζει με ένα χαμόγελο.

"Και τι σημαίνει αυτό;" συνεχίζω.

"Σημαίνει ‘ουρανός’", απαντά. "Γιατί μοιραζόμαστε τον ίδιο ουρανό", προσθέτει.

Από εκεί που βρίσκεται σήμερα, η Λαντάν μοιράζεται τον ίδιο ουρανό με όλους μας. Ξέρω όμως ότι για εκείνην, σημαίνει επίσης ότι όπου και αν βρίσκεται, θα μοιράζεται πάντα τον ίδιο ουρανό με το σπίτι της, τη χώρα της, τον πατέρα της, τη μητέρα της, τα αδέλφια της και τον σύζυγό της και ελπίζει ότι μια μέρα θα είναι σε θέση να είναι μαζί της για να μεγαλώσουν την αγαπημένη κόρη τους ως οικογενεια.

Eυχαριστούμε θερμά τη Caritas για τη συνεργασία με την AVANT GARDE και τη δημοσίευση των συνεντεύξεων.

Loader