Ο Pest είναι τεράστιο ταλέντο και γέννημα θρέμμα Λευκωσιάτης. Τον τελευταίο καιρό ζει στην Ελβετία κι αν και δεν τον γνωρίζεις σίγουρα έχεις δει κάποιο τεράστιο πίνακά του (mural) να κοσμεί σημεία-κλειδιά του αστικού τοπίου ανά το παγκύπριο.

Έχει βάψει από τη Γερμανία έως το Βιετνάμ και εσχάτως πήγε να βάψει με τον συνεργάτη του Bane -συναποτελούν τους Color Nomads- μέσα σ’ ένα δάσος στο… Τσέρνομπιλ.

(vimeo: https://vimeo.com/195461053 caption: τρέιλερ από το project Recover των Bane & Pest στην πόλη φάντασμα του Τσέρνομπιλ )

Eφόσον γίνονται για τον δημόσιο χώρο, η προβολή των έργων μου είναι που με ενδιαφέρει και όχι του εαυτού μου

Δουλειά σου κοσμεί πολλές τεράστιες επιφάνειες ανά το παγκύπριο. Ωστόσο διατηρείς εξαιρετικά χαμηλό προφίλ. Πώς και; Όταν μπήκα στη Σχολή Kαλών Tεχνών Αθηνών δουλεύοντας συνειδητοποίησα πως ένα μου βασικό χαρακτηριστικό ήταν η μεγάλη κλίμακα. Όσο μεγαλύτερη η κλίμακα τόσο μεγαλύτερη και η απόσταση που χρειάζεται κανείς για να δει. Μάλλον αυτό κάνω και εγώ με τα φώτα της δημοσιότητας. Κρατώ την απόσταση μου. Δεν μπορώ να πω πως είμαι άνθρωπος της δημοσιότητας -μπορώ να πω πως η αμηχανία μου σε αυτές τις περίπτωσεις γίνεται αισθητή. Με ενδιαφέρει πιο πολύ η προβολή των έργων μου, εφόσον γίνονται για το δημόσιο χώρο, κι ας κρύβομαι εγώ πίσω απ’ αυτά.

Πες μας λίγα λόγια για το πώς ξεκίνησες και τις επιρροές σου. Πως ήταν να κάνεις γκραφίτι στη Λευκωσία στα τέλη της δεκαετίας του ’90; Μπορώ να πω πως αισθάνομαι τυχερός που ξεκίνησα εκείνη την περίοδο. Θυμάμαι ήμασταν λίγοι και επίσης κάποιοι από εμάς δεν γνωριζόμασταν καν μεταξύ μας. Τώρα πώς έτυχε και όλοι ξεκινήσαμε τέλη εκείνης της δεκαετίας πιστεύω να έχει να κάνει με την εμφάνιση του πρώτου underground κυπριακού hip hop. Έτσι και το graffiti ως ένα από τα τέσσερα στοιχεία του hip hop ακολούθησε. Είχε γίνει για εμάς lifestyle, αφορμή για να βγούμε έξω και αιτία να γνωρίσουμε καλύτερα κάθε πλευρά της πόλης μας.

Θυμάμαι όλοι μας τότε είχαμε γνωριστεί στον δρόμο, πάνω στην πράξη, σε κάποιου τον τοίχο

Ήταν σημαντικό για εμάς να εντοπίσουμε τα λεγόμενα «spots», τα οποία για διάφορους πιθανό να ήταν αδιάφορα σημεία τις πόλης αλλά για εμάς ήταν στόχος για να κάνουμε το επόμενο μας graffiti. Μπορώ να πω, πως μου λείπει αυτή η εποχή σε σχέση με σήμερα. Θυμάμαι όλοι μας τότε είχαμε γνωριστεί στον δρόμο, πάνω στην πράξη, σε κάποιου τον τοίχο. Δεν είχαμε graffiti stores όπως σήμερα με εξειδικευμένα graffiti υλικά, DVDs, περιοδικά κι ακόμη κάποιοι από εμάς δεν είχαμε ούτε καν πρόσβαση στο Ιnternet. Oι πληροφορίες ήταν λίγες και ήταν δύσκολο να τις βρούμε. Κάπως έτσι εκείνη η εποχή μας έδωσε στιγμές όπου μόνο λίγοι μπορούμε σήμερα να μοιραστούμε.

Η δημόσια τέχνη, είτε graff, είτε stencils είτε μεγάλης έκτασης murals κερδίζει τεράστιο έδαφος παγκοσμίως. Ποια πρόκληση βλέπεις καλλιτεχνικά και ποια… πρακτικά όταν βάφεις ένα τοίχο; Γενικά υπάρχει πολύς ανταγωνισμός στον χορό της τέχνης και η ποιότητα είναι ψηλά. Πάντα πρέπει να ξεπερνάμε τους εαυτούς μας για να μπορέσουμε να διακριθούμε μέσα από αυτό το χάος. Δεν το λέω για κακό, απλά καμιά φορά ξεχνάμε πως είμαστε άνθρωποι.

Γνωρίζω ότι η έδρα σου είναι η Ελβετία. Πως είναι για έναν Κύπριο να ζει σε αυτή τη χώρα, πόσο μάλλον για έναν καλλιτέχνη όπως είσαι εσύ. Νομίζω από τότε που άρχισα να ταξιδεύω με τη συμμετοχή μου σε διάφορα street art projects η Ελβετία με εξυπηρέτησε επειδή βρίσκεται στην καρδιά της Ευρώπης. Μου επιτρέπει να έχω επιλογές τις οποίες δεν θα είχα ποτέ στην Κύπρο. Φυσικά δεν επέλεξα να έρθω εδώ για αυτό το λόγο, απλώς αυτή ήταν η αφορμή για να κοιτάξω μπροστά για το μέλλον μου. Η αιτία ήταν η γνωριμία μου με τον Ελβετό καλλιτέχνη Bane όπου μετά από αρκετές μας συνεργασίες σε διάφορα projects καταλήξαμε στο να γίνουμε και επαγγελματικοί συνεργάτες. Μου πήρε καιρό να συνηθίσω τον τρόπο ζωής εδώ όπου όπως όλοι ξέρουμε το βιοτικό επίπεδο και το κόστος ζωής είναι εξωπραγματικό. Όσο περνάει ο καιρός μπορώ να πω πως μου αρέσει και περισσότερο.

Πρόσφατα έβαψες στην πόλη-φάντασμα του Τσέρνομπιλ. Πώς ήταν η εμπειρία σου; Τι αποκόμισες από την πόλη; Αλήθεια, μέτρησες τη ραδιενέργεια μετά πάνω σου; (Γέλια) Από ραδιενέργεια καλά είμαστε πήραμε μπόλικη! Με αφορμή τη θεματική της έκθεσης που ετοιμάζουμε με τον Bane, καταλήξαμε στην τρελή ιδέα του να πάμε στο Τσέρνομπιλ και να υλοποιήσουμε ένα mural στους δρόμους τις πόλης Pripyat. Όταν πήγαμε εκεί μπορώ να πω μας κέρδισε η φύση. Έπρεπε το έργο να συνυπάρχει με αυτή. Βρισκόταν παντού η φύση διάχυτη. Όλη η πόλη ήταν μέσα σε ένα τεράστιο φυσικό καμουφλάζ. Αυτή ήταν και η πρώτη μου εντύπωση γιατί μόλις μπήκα στην πόλη ένιωσα πως η φύση δρούσε γρήγορα για να γιατρέψει ή έστω να κρύψει την καταστροφή, την καταστροφή όπου έφερε η ανθρωπότητα επάνω της. Ακόμη πιο έντονη ήταν η ανατριχιαστική σιγή που επικρατούσε στον χόρο, όπου έδινε έντονα την αίσθηση της εγκατάλειψης. Βρισκόμασταν σε μια κατάσταση απομόνωσης από τον έξω κόσμο. Ένα μέρος όπου αν κάτσεις αρκετά μπορεί να σε απορροφήσει.

Όλη η πόλη ήταν μέσα σε ένα τεράστιο φυσικό καμουφλάζ

Κλείνοντας πες μας λίγα λόγια για τα μελλοντικά σου πρότζεκτ. Έκθεση στην Κύπρο θα αποτολμούσες; Τώρα ετοιμαζόμαστε για την πρώτη ατομική μας έκθεση ως καλλιτεχνικό δίδυμο “Bane&Pest” στη Löwen Gallery της πόλης Chur εδώ στην Ελβετία στις 4 Μαρτίου. Αρκετά άλλα projects ακολουθούν. Πρώτος μας προορισμός για φέτος θα είναι η Πορτογαλία τέλη Μαρτίου. Όσο για έκθεση στην Κύπρο δεν το βλέπω να γίνεται σύντομα αλλά γιατί όχι.