Οι περισσότεροι ξέρουν το όνομά του από την μάρκα ρούχων που δημιούργησε. Λιγότεροι γνωρίζουν ότι ο Ρενέ Λακόστ ήταν επαγγελματίας τενίστας. Και ακόμα πιο λίγοι ξέρουν ότι ήταν εξαιρετικός, καταφέρνοντας να κερδίσει 7 Grand Slam!

Ο Ζαν Ρενε Λακοστ, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε σε μια πλούσια οικογένεια στις 2 Ιουλίου του 1904. Ο πατέρας του Ζαν-Ζιλ, ήταν επικεφαλής της αυτοκινητοβιομηχανίας Hispano – Suiza. Τα λεφτά δεν του έλειψαν ποτέ και πήγαινε συχνά ταξίδια με τον πατέρα του. Σε ένα από αυτά, όταν είχε ήδη κλείσει τα 15, είδε για πρώτη φορά έναν αγώνα τένις στην Αγγλία.

Είπε στον πατέρα του ότι θέλει να ασχοληθεί αποκλειστικά με αυτό. Ο πατέρας του δέχτηκε με έναν όρο. Αν σε πέντε χρόνια δεν έχει γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής, να τα παρατήσει και να ασχοληθεί με τις επιχειρήσεις.

Ο Λακοστ δούλεψε σκληρά. Έβαλε στοίχημα με τον εαυτό του. Δεν είχε ξαναπιάσει ποτέ ρακέτα. Μπορεί να άργησε έναν χρόνο, αλλά σε έξι χρόνια είχε καταφέρει να κερδίσει τα πρώτα του δυο Grand Slam. Λίγους μήνες αργότερα ήταν στο No. 1 της παγκόσμιας κατάταξης.

Κέρδισε δυο φορές το Γουίμπλεντον, τρείς το Ρολάν Γκαρός, άλλες δυο το US Open και δυο φορές το Davis Cup με την ομάδα της Γαλλίας. Το 1924, είχε προλάβει να πάρει και ένα χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, στο διπλό. Ίσως αυτό το μετάλλιο να έκανε τον πατέρα του να του δώσει λίγη παράταση στον όρο που του είχε θέσει.

Ο Ρενέ Λακόστ έπαιζε διαφορετικά από τους περισσότερους σύγχρονούς του. Δεξιόχειρας, backhand με το ένα χέρι, προτιμούσε να «πυροβολεί» τον αντίπαλό του, μέχρι να τον κουράσει, ώστε στο τέλος να τον κερδίσει πιο εύκολα. Αυτή η επιμονή που είχε στο παιχνίδι του χάρισε το παρατσούκλι «κροκόδειλος». Παρατσούκλι που μάλλον του άρεσε. Γιατί ξέρουμε όλοι που το χρησιμοποίησε μετά.

Το 1932 αποσύρθηκε. Τον επόμενο χρόνο, μαζί με τον φίλο του και βιομήχανο, Αντρέ Ζιλιέ, ίδρυσαν την εταιρεία αθλητικών ειδών «La Société Chemise Lacoste», της οποίας το σήμα ήταν το κροκοδειλάκι. Τα κοντομάνικα μπλουζάκια που κατασκεύαζαν προορίζονταν αρχικά για αθλητές του τένις. Μετά το τέλος του πολέμου, τα μπλουζάκια του πήραν τα πάνω τους και έγιναν μόδα παγκοσμίως, αφού ταυτόχρονα αποτελούσαν και σύμβολο της ανώτερης τάξης. Το 1963, παρουσίασε και την ρακέτα από χάλυβα (μέχρι τότε ήταν ξύλινες) που έφερε επανάσταση στο τένις.

Το σίγουρο είναι πως αγάπησε το άθλημα. Δούλεψε σε όλη του την ζωή μέσα σε αυτό και για αυτό. Τα λεφτά δεν του έλειψαν αλλά ότι κατάφερε, το κατάφερε μόνος του. «Έφυγε» σε ηλικία 92 ετών, στις 12 Οκτωβρίου του 1996. Το «κροκοδειλάκι» του όμως έμεινε πίσω, όπως και το όνομά του, που δεν ξεχάστηκε ποτέ.