Έχουν κατακτήσει σημαντική θέση στην κινηματογραφική βιομηχανία, αφού σεζόν ανά σεζόν, ανάμεσα στα μεγάλα blockbuster, υπάρχουν τουλάχιστον ένα με δύο animations.

Συνήθως είναι ιστορίες απλές, ιδανικές για παιδιά και εξίσου απολαυστικές και σε ενήλικες. Και όπως είναι γνωστό, οι παιδικές ιστορίες είναι συχνά διδακτικού περιεχομένου.

Παρατηρώ ωστόσο ότι οι διδακτικές αυτές ιστορίες έχουν κάπως ξεφύγει, σε σημείo που δεν είμαι καν σίγουρος αν μπορεί να πάρει κάτι απ’ αυτές ένα παιδί. Και ξέρω ότι ένα δίδαγμα μπορεί να μεταφερθεί και σε πιο αφηρημένη μορφή, αλλά νομίζω το παρακάναμε λίγο. Τι εννοώ;

Ορίστε μερικά παραδείγματα

Zootopia (2016): ρατσισμός, ανθρώπινη φύση, πολιτική διαφθορά Το Zootopia πραγματεύεται θέματα ρατσισμού, σε ανθρωπολογικό επίπεδο μάλιστα, αφού δεν χρησιμοποιεί τόσο ιστορικές αναφορές όσο ζητήματα που αφορούν τη φύση των χαρακτήρων της ταινίας. Ο τρόπος όμως που η πολιτική εξουσία εκμεταλλεύεται το θέμα, παραπέμπει σε πραγματικά γεγονότα και η σύνδεση της ταινίας αυτής με το κίνημα #BlackLivesMatter δεν θα ήταν υπερβολική.

Sausage Party (2016): θρησκεία Εντάξει δεν το λέει κανείς και παιδική ταινία, είναι όμως animation, και οι θρησκευτικές αναφορές είναι τόσο έντονες που δεν θα μπορούσα να το αφήσω έξω. Οι πρωταγωνιστές είναι τα προϊόντα ενός σούπερμαρκετ, τα οποία πιστεύουν ότι όταν επιλεχθούν από το ράφι θα πάνε στο Great Beyond, αγνοώντας την πραγματική τους μοίρα (είμαστε όλοι ένοχοι για αυτήν). Τη ψευδαίσθηση αυτή την έχουν φυσικά δημιουργήσει κάποια άλλα προϊόντα, με σκοπό να κρατούν μερικά άλλα χαρούμενα και σε τάξη. Όπως θα φανταζόταν κανείς, η προσπάθεια του λουκάνικου- πρωταγωνιστή μας να αποκαλύψει την αλήθεια δεν είναι καθόλου εύκολη.

Inside out (2015): ψυχανάλυση Καλά εδώ ξεφεύγουμε εντελώς. Το τι αναλύσεις μπορούν να γίνουν όσον αφορά την παιδική ψυχοσύνθεση, το τραύμα, μηχανισμούς αντιμετώπισης, φροϋδικές προσεγγίσεις στο υποσυνείδητο, Λακανικές θεωρίες για την παιδική ανάπτυξη, ακόμα και για την αρχή της σεξουαλικότητας, με έχουν εμένα στα ξενύχτια, πόσο μάλλον το δεκάχρονο κοριτσάκι που της αρέσει να βλέπει το ρόζ ελεφαντάκι, το οποίο σε κάποια φάση σβήνει, και μαζί του σβήνει και η θέληση του θεατή να συνεχίζει να ζει.

Toy Story (1995): υπαρξισμός The one that started it all. To πρώτo 100% animation feature film, ένα από τα πιο γνωστά, και ένα από τα πιο φιλοσοφικά. Μην σας τα πολυλογώ, αν θέλετε ένα καλό παράδειγμα για να καταλάβετε το debate μεταξύ της σχολής του ντετερμινισμού και του υπαρξισμού, απλά δείτε Toy Story.