Ο έρως... είδος δεν κοιτά: 13 από τα πιο αλλόκοτα ζευγαρώματα της οθόνης

Ο έρως... είδος δεν κοιτά: 13 από τα πιο αλλόκοτα ζευγαρώματα της οθόνης

Ο έρως ... είδος δεν κοιτά: 13 από τα πιο αλλόκοτα ζευγαρώματα της οθόνης
Γιορτάζουμε τον Άγιο Βαλεντίνο με αντισυμβατικούς κινηματογραφικούς έρωτες όπου μόνο το ένα μισό ήταν ανθρώπινο

Άνθρωπος + Πίθηκος (King Kong, 1933 & 2005)

Είναι η ομορφιά που σκότωσε το κτήνος αυτή την κλασική ιστορία καταδικασμένου ρομάντζου όπου γιγάντιος πίθηκος γνωρίζει κορίτσι, σώζει κορίτσι από δεινόσαυρο, αφεντικό κοριτσιού αιχμαλωτίζει πίθηκο, πίθηκος ξεφεύγει αλλά πέφτει από την κορυφή του Empire State Building. Το original παραμένει ένα μικρό αριστούργημα (με τα πρωτοποριακά για την εποχή του εφέ) ενώ το remake του Peter Jackson εντυπωσιάζει με το μέγεθος, την εικόνα και τον ρυθμό του.

 

Άνθρωπος + Εξωγήινος (The Man Who Fell to Earth, Starman, Earth Girls are Easy, My Stepmother is an Alien & Under The Skin, 1976-2013)

Για κάποιο λόγο το ειδύλλιο ανάμεσα σε ανθρώπινα όντα και εξωγήινα ήταν must κάποιες εποχές, ειδικά στα 80s, αν και στις περισσότερες περιπτώσεις αφορούσε σαχλές κωμωδίες όπως το όχημα της Geena Davis “Earth Girls are Easy” (1988) με έναν προ-stardom Jim Carrey και η μπαρούφα “My Stepmother is an Alien” (1988) με την Kim Basinger στον ρόλο του τίτλου. Οι πιο σοβαρές απόπειρες είχαν ροματζάδα ανάμεσα σε γήινες και εξωγήινους που έπαιρναν ανθρώπινη μορφή, είτε του David Bowie (The Man Who Fell to Earth, 1976) είτε του Jeff Bridges (στο εικονιζόμενο Starman του 1984). H εξωγήινη της Scarlett Johansson στο “Under The Skin” (2013) είναι αλλού παπά Ευαγγέλιο καθώς το κακό της συνήθειο να καταβροχθίζει τους γήινους εραστές της μόνο σε ρομάντζο δεν παραπέμπει.

 

Άνθρωπος + Υπολογιστής (Demon Seed, 1977 & Electric Dreams, 1984)

Πολύ πριν το “Her” (βλ. πιο κάτω) το ζευγάρωμα ανθρώπου και ηλεκτρονικού υπολογιστή εξερευνήθηκε στα πρώτα χρόνια του PC όπου ακόμα η συσκευή ήταν ένα ακριβό χόμπι για λίγους. Στο “Demon Seed” (από το βιβλίο του Dean R. Koontz) η Julie Christie φυλακίζεται στο σπίτι της από έναν εξελιγμένο ηλεκτρονικό εγκέφαλο-δημιούργημα του άντρα της που την καθιστά έγκυο(!) με τεχνητή γονιμοποίηση. Στο “Electric Dreams” δημιουργείται ένα περίεργο ερωτικό τρίγωνο όπου ένας νεαρός κι ο έξυπνος υπολογιστής του ερωτεύονται την ίδια γυναίκα. Παρά το ιντριγκαδόρικο θέμα το σενάριο κατρακυλάει γρήγορα στις αφέλειες μιας τυπικής rom com, άλλωστε ήταν 1984 και το ζητούμενο ήταν η σάχλα κι όχι κάποια ασαφή παραβολή για τους κινδύνους της ανερχόμενης τότε τεχνολογίας. Οι genX-ers μπορεί να θυμούνται το ομότιτλο τραγούδι του Philip Oakley των Human League, παγκόσμιο χιτ της εποχής.

 

Άνθρωπος + Κρυπτονιανός Υπερήρωας (Superman, 1978)

Η πρώτη κινηματογραφική περιπέτεια του «ανθρώπου από ατσάλι» δια χειρός Richard Donner έθεσε τα στάνταρντ για το είδος του σύγχρονου superhero movie, με θεαματικά για την εποχή τους εφέ, εμβάθυνση στην ψυχοσύνθεση του ήρωα, το ακριβότερο cameo στην ιστορία (14 εκατ. δολάρια τότε για τα 10 λεπτά του Marlon Brando στην οθόνη!) και φυσικά τη χαρισματική persona του Christopher Reeve που ταυτίστηκε με το ρόλο μέχρι το τέλος. Όμως ας μην ξεχνάμε πως κατά βάθος πρόκειται για μια διαχρονική ιστορία αγάπης ανάμεσα σε μια γήινη δημοσιογράφο και ένα Κρυπτονιανό στην καταγωγή αγροτόπαιδο από το Κάνσας!

 

Άνθρωπος + Βρικόλακας (The Hunger, 1983)

Ξεχάστε το νερόβραστο “Twilight”, το απόλυτο ζευγάρωμα θνητών και απέθαντων συνέβη σ’ αυτό το σέξι θρίλερ του μακαρίτη Tony Scott όπου Catherine Deneuve, David Bowie και Susan Sarandon σχηματίζουν ένα τρίγωνο πάθους, θανάτου και αίματος. Σαγηνευτική ατμόσφαιρα, στιλιζάρισμα σε βάρος ουσίας και μια λεσβιακή σκηνή (ανάμεσα στις Deneuve και Sarandon) που δύσκολα ξεπερνιέται.

 

Άνθρωπος + Γοργόνα (Splash, 1984)

Ο Tom Hanks ερωτεύεται την Daryl Hannah, η οποία τυγχάνει να είναι γοργόνα στη χαριτωμένη μεν αλλά υπερβολικά ζαχαρωμένη και αφελή rom com του Ron Howard που όμως γνώρισε μεγάλη επιτυχία και βοήθησε στην ανάδειξη των δύο σταρ. Λόγω του θέματος (και του ελάχιστου γυμνού) αποτέλεσε την παρθενική κυκλοφορία της Touchstone Pictures, της θυγατρικής της Disney με την οποία διένειμε όσες ταινίες παρέκκλιναν από τις ηθικές και οικογενειακές αξίες της εταιρείας.

 

Άνθρωπος + Πάπια (Howard the Duck, 1986)

Αυτή η πρέπει-να-τη-δεις-για-να-την-πιστέψεις τσιόφτα ξεκίνησε ως animation όμως η παραγωγή έπρεπε να το γυρίσει σε live action προκειμένου να προλάβει προθεσμίες, οπότε σκεφτείτε το σοκ των θεατών όταν αντίκρισαν μία κακοφτιαγμένη μηχανική πάπια να ερωτοτροπεί με τη Lea Thompson! Μεγάλος πάτος όταν πρωτοβγήκε απέκτησε ένα υποτυπώδες cult following κυρίως επειδή πρόκειται για δοξασμένο trash από τη Marvel και τη Lucasfilm (παρεμπιπτόντως υπήρξε η πρώτη live action μεταφορά χαρακτήρα της Marvel στην οθόνη).

 

Άνθρωπος + Κτήνος (Beauty and the Beast, 1991 & 2017)

Την ιστορία την γνωρίζετε πλέον καλά: Προκειμένου η νεαρή Bella να σώσει τον πατέρα της παίρνει τη θέση του ως αιχμάλωτη στο κάστρο ενός τερατόμορφου που πρέπει να βρει κάποια να το αγαπήσει αληθινά ώστε να επιστρέψει στην ανθρώπινη μορφή του. Η εκδοχή του 1991 υπήρξε το πρώτο animation που προτάθηκε για Όσκαρ καλύτερης ταινίας ενώ στο live action remake του 2017 όλα τα συστατικά που έκαναν το πρωτότυπο ένα διαχρονικό κομψοτέχνημα όχι μόνο παραμένουν άθικτα αλλά μεγεθύνονται: παραμυθένια σκηνικά, υπέροχες μελωδίες, φαντασμαγορικά μουσικά νούμερα που κόβουν την ανάσα (αξέχαστη η σκηνή του δείπνου) και φυσικά οι απαραίτητες χαριτωμενιές που προσφέρουν τα ζωντανά αντικείμενα.

 

Άνθρωπος + Κούκλα (Lars and the Real Girl, 2007)

Ο Ryan Gosling ερωτεύεται την κούκλα σεξουαλικό βοήθημα που αγόρασε απ’ το ίντερνετ κι ενώ η οικογένειά του φρικάρει για εκείνον είναι απολύτως αληθινή και πολύτιμη σύντροφος. Αυτό που θα μπορούσε να είναι η επόμενη κακόγουστη φάρσα κάποιου ξεπεσμένου κωμικού ευτυχώς στα χέρια του ανεξάρτητου Craig Gillespie μετατρέπεται σε μια έξοχη κοινωνική σάτιρα πάνω στα ήθη,την αποδοχή από το κοινωνικό σύνολο και την ανάγκη του ανθρώπου να ανήκει κάπου όπου δεν θα τον κρίνουν.

 

Άνθρωπος + Λειτουργικό σύστημα (Her, 2013)

Στο κοντινό μέλλον ένας μοναχικός συγγραφέας (Joaquin Phoenix) αναπτύσσει μια παράξενη ερωτική σχέση με το τεχνητής νοημοσύνης λειτουργικό σύστημά του. Ο Spike Jonze ισχυρίζεται ότι εμπνεύστηκε την ιδέα της ταινίας του πολύ πριν η Apple μάς συστήσει τη Siri, όμως ακόμα κι έτσι να μην είναι, το “Her” παραμένει μία ελεγεία πάνω στις σχέσεις, την αγάπη και το πάθος στον “τεχνολογικά οργασμικό” 21ο αιώνα. Η Samantha, το ψυχρό λογισμικό με τη ζεστή φωνή της Scarlett Johansson, είναι απόγονος του HAL, όμως δεν προσπαθεί να σκοτώσει τον ήρωά μας, αντίθετα οι δυο τους ερωτεύονται, κάνουν cyber sex και συνάπτουν μία σχέση που ξέρουμε ότι δεν έχει μέλλον.

 

Άνθρωπος + Ζόμπι (Warm Bodies, 2013)

Το concept ενός νεκροζώντανου να ερωτευτεί(!) μία θνητή είναι από μόνο του γελοίο και η αλήθεια είναι πως παρά γουρουνότριχα δεν μιλάμε για την πατάτα της δεκαετίας. Αντ’ αυτού έχουμε ένα καλογραμμένο (η αφήγηση του ζόμπι ονόματι “R” είναι εφευρετική και αστεία) και με έξυπνη εξέλιξη b movie (από ένα μυθιστόρημα που βασικά ξεπατίκωνε το “Twilight”) που ισορροπεί επιδέξια ανάμεσα στη ζομποταινία και τη ρομαντική κομεντί και παρά τα όποια ολισθήματα καταφέρνει να διατηρηθεί ζεστή και φρέσκια μέχρι το τέλος.

 

Άνθρωπος + Αμφίβιο πλάσμα (The Shape of Water, 2017)

Στο βραβευμένο με τέσσερα Όσκαρ (ανάμεσά τους και το καλύτερης ταινίας) υπέροχο, λυρικό φιλμ φαντασίας του Guillermo del Toro η εγκλωβισμένη σε μια μοναχική, μονότονη ζωή, Ελάιζα (Sally Hawkins) εργάζεται ως καθαρίστρια σε ένα μυστικό κυβερνητικό εργαστήριο υψηλής ασφαλείας. Η ζωή της αλλάζει δραματικά όταν καταφθάνει στις εγκαταστάσεις ένα αμφίβιο πλάσμα που είναι καταδικασμένο να μείνει φυλακισμένο εκεί ώσπου να αρχίσουν τα πειράματα πάνω του. Η Ελάιζα θα νιώσει έναν ισχυρό δεσμό με το αλλόκοτο πλάσμα και θα αποφασίσει να το σώσει, σε μια ιστορία αγάπης που εξερευνά τις φαντασιώσεις, τα μυστήρια που δεν μπορούμε να ελέγξουμε και τα τέρατα (μυθικά αλλά και τα ανθρώπινα) που πρέπει να αντιμετωπίσουμε.

 

Ανδροειδές + Ανδροειδές + AI (Blade Runner 2049, 2017)

Σημειώστε πως κανένας από τους τρεις χαρακτήρες που εμπλέκονται στη συγκεκριμένη ερωτική σκηνή δεν είναι ανθρώπινος. Ο Ryan Gosling είναι ανδροειδές που κάνει σεξ με ένα άλλο ανδροειδές (Mackenzie Davis) η οποία όμως “φοράει” τη μορφή τεχνητής νοημοσύνης (Ana de Armas) με την οποία τα έχει ο πρώτος. Πόσο fucked up; Αρκετά, όμως εκεί ακριβώς έγκειται η γοητεία αυτού του σχεδόν υπνωτιστικού sequel του Denis Villeneuve στο cult classic του 1982.

Loader