Όταν συζητάμε για απόσχιση στο Διεθνές Δίκαιο είναι κουκιά καθαρισμένα. Οι αποσχίσεις συνήθως απαγορεύονται, πέφτει ξύλο και από τις ψιλές στο τέλος καταλήγει το θέμα σε τανκς να μπαίνουν σε χωριά και να μην μένει κολυμπηθρόξυλο. Μετά την απόσχιση στην Κριμαία το 2014 ξεκίνησε ένας πόλεμος στην ανατολική Ουκρανία οι νεκροί του οποίου ξεπέρασαν τους 7.000. Όχι πριν 50 χρόνια. Πριν τρία.

Θυμηθείτε δε τι έγινε στην Κύπρο το 1983. Στις 15 του Νοεμβρίου, ο Ντενκτάς σκέφτηκε το υπό στρατιωτική κατοχή 37% της χώρας μας να το ανακηρύξει «κράτος». Η απόσχιση, στη δική μας περίπτωση οριστικοποιήθηκε με τη δημιουργία ενός de facto κράτους. Που κανείς δεν το αναγνωρίζει ως σήμερα – ώστε η απόσχιση να καταστεί και αντικείμενο διεθνούς νομιμοποίησης, ζητούμενο κάθε φορά στο πνεύμα και στο γράμμα του Διεθνούς Δικαίου.

Η περίπτωση της Καταλονίας είναι διαφορετική. Όχι ως προς το ζητούμενο των Καταλανών –ένα κλασικό αστικό εθνικισμό (civic nationalism) που μετρά δεκαετίες ζωής- αλλά ως προς τον τρόπο πρόσληψης του μέσου ιντερνετικού παντογνώστη. Τα όσα ακολούθησαν του δημοψηφίσματος έγιναν viral και ξαφνικά άρχισαν οι αναλύσεις τύπου «αυτή είναι η Ισπανία», «οι μπάτσοι δέρνουν» και «Βίβα Καταλούνια». Οκ. Αντιλαμβανόμαστε ότι η Μπαρτσελόνα έχει φτηνά AirBnb, ομαδάρα, ωραία strains μπάφου, Γκαουντί και καταλήψεις αλλά το πρόβλημα είναι πιο περιπλοκέξ. Ας τα πιάσουμε ένα, ένα.

Αλληλεγγύη για την Καταλονία αλλά και οι Τουρκοκύπριοι ζούνε στο ψευδοκράτος, τη μισή μας πατρίδα

Σεπτέμβριος 2015. Οι ελίτ της χώρας που ψήνουν τη φάση απόσχιση/ανεξαρτησία, προκηρύσσουν πρόωρες εκλογές προκειμένου η έκφραση αυτοδιάθεσης των Καταλανών να λάβει δημοψηφιστικό χαρακτήρα. Από τις 135 έδρες στο τοπικό Κοινοβούλιο οι παρέες παίρνουν από τα τρία το… μακρύτερο, ήτοι 62 έδρες και συμμαχούν με την Αριστερά του CUP προκειμένου να αποκτήσουν ακόμη δέκα έδρες ώστε να ξεκινήσουν τη «διαδικασία ανεξαρτησίας». Το κόλπο όμως θέλει 2/3 ήτοι 90+ έδρες και φυσικά τη συγκατάθεση της κυβέρνησης της Ισπανίας –το Σύνταγμα της οποίας απαγορεύει τέτοια δημοψηφίσματα και αποσχίσεις. Και όπως αναμένονταν οι αρχές της χώρας το έκριναν αντισυνταγματικό. Όσο κι αν ξενίζει η (νόμιμη) βία της καραδεξιάς κυβέρνησης Ραχόι προς τους Καταλανούς – αναμενόμενη από έναν σούπερ-συντηρητικό πρωθυπουργό- το εν λόγω δημοψήφισμα, δεν είναι και καμιά σούπερ δημοκρατική διαδικασία.

Δημοψήφισμα-παρωδία ήταν ως προς την οργάνωσή του. Οι Σκωτσέζοι συνεννοήθηκαν μια χαρά με τον Κάμερον. Οι Κούρδοι στο Ιράκ. Στο… Ιράκ, το ξανατονίζουμε, έκαναν δημοψήφισμα χωρίς να ανοίξει μύτη, την στιγμή που οι μάχες για την εξάλειψη των τζιχαντιστών στη χώρα συνεχίζονταν.

Ο πρόεδρος των Καταλανών δεν περίμενε καν να υπάρξει καταμέτρηση για να μιλήσει για την αρχή της ανεξαρτησίας της Καταλονίας. Ο Πουτζδεμόν… Που σαν πολιτική φιγούρα είναι σαν τον μέσο χρήστη στο Facebook και στο Twitter σε Ελλάδα και Κύπρο.

Αλληλεγγύη για την Καταλονία αλλά αν οι Αλβανοί στο Κόσοβο θέλουν ανεξάρτητο κράτος, τότε «ΕΙΝΑΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΥΤΣΕΚΑΔΕΣ». Και οι Τουρκοκύπριοι ζούνε στο ψευδοκράτος, τη μισή μας πατρίδα.

Ο Ραχόι έστειλε τους μπάτσους να δείρουν παππούδες –το οποίο είναι θλιβερό και άσχημο. Και ο Πουτζδεμόν όμως μας περιπαίζει –ως βουλευτής του CiU, το 2014, ψήφισε εναντίον της διεξαγωγής δημοψηφισμάτων αυτοδιάθεσης στη Σαχάρα και στο Κουρδιστάν (αυτό το πρόσφατο). Δεν έχουν Γκαουντί στη Σαχάρα. Ούτε Μέσι, Πικέ και Τσάμπιονλις.

Η αυτοδιάθεση είναι ένα πράγμα. Δικαίωμα των λαών, κερδισμένο σε ποτάμια αίματος, κυρίως στην περίοδο της από-αποικιοποίησης. Έχει λογική, νομική βάση και ενδιαφέρον –μιας και κάθε περιπτωσιολογία από τους Μάο-Μάο στη Κένυα μέχρι τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη είναι μοναδική.

Το νομικό προηγούμενο, σε περίπτωση απόσχισης της Καταλονίας, θα μας τσούξει

Η επιλεκτική όμως ευαισθησία και αλληλεγγύη είναι κάτι άλλο. Και στην περίπτωση της Καταλονίας δείξαμε υπερβάλλοντα ζήλο, για ένα ζήτημα στο οποίο οι καταλανικές πολιτικές ελίτ ταΐζουν σανό τους ανθρώπους τους, η κυβέρνηση Ραχόι δέρνει –άδικα και ενάντια σε κάθε λογική και επικοινωνιακή στρατηγική- και που το νομικό προηγούμενο, σε περίπτωση απόσχισης της Καταλονίας, θα μας τσούξει. Εμάς, εδώ, τους Ελληνοκύπριους, που ξημεροβραδιαζόμαστε στα γραφικά αξιοθέατα της Βαρκελώνης.