Υπάρχει ένας κανόνας που λέει ότι στην αρχή ο δημοσιογράφος πληρώνεται για να γράψει όσα δεν ξέρει και προς το τέλος πληρώνεται για να μη γράψει αυτά που ξέρει. Με άλλα λόγια, ή in Lucy’s words: money makes the world go round!

Είτε ξέρεις γιατί κάνεις αυτό που κάνεις, είτε είσαι σε πλήρη αφασία και αυταπάρνηση, εάν πληρώνεσαι καλά, you don’t wait for the Fat Lady to sing, you sing anyway!

Δημοσιογράφος, σκηνοθέτης, εναλλακτικός, σοβατζής, ταξιτζής, νοσοκόμος, ηθοποιός, πολιτικός, αρχιεπίσκοπος, ένα είναι το κίνητρο, πέρα από την «τέχνη» του κάθε επαγγέλματος: Sweet Money! Είναι ο χρυσός κανόνας. Είτε παράγεις τέχνη ή παρέχεις υπηρεσίες, έχεις έναν απώτερο σκοπό. Στην πορεία μπορεί να γοητευτείς από διάφορα tricks or treats, αλλά στον προορισμό θέλεις να βρεις τον μποναμά σου (in other words, your bonus). Η μόνη σταθερή σχέση που έχεις στη ζωή σου είναι αυτή με την τσέπη σου. Όσο οραματιστής και να είσαι, θέλεις αμοιβή (για να αποκτήσει και μια αξία όλο αυτό).

Εάν συνδυάσεις την τέχνη σου με το ρευστό, ό,τι καλύτερο

Η μόνη διαφορά με τα επαγγέλματα που έχουν να κάνουν με τη δημοσιότητα, βλέπε πολιτικός, δημοσιογράφος, σκηνοθέτης, ηθοποιός, αρχιεπίσκοπος, καταντούν λίγο σαν Ρούλα Κορομηλά (the early years). Θέλουν να είναι αποδεκτοί, να τους συμπαθούν και να τους αγαπάνε όλοι, να κάνουν σούπερ καριέρες σε χρόνο μηδέν. Να είναι και αγαπητοί και ματσωμένοι. Και ως πολύ γνωστό, τη δόξα πολλοί μίσησαν, το χρήμα, ουδείς. Please don’t hate me cause I am Rich (and famous and skinny and talented).

Υπάρχουν πολλές Ρούλες που κυκλοφοράνε ανάμεσα μας. Κάποιοι γέρνουν προς τον καθωσπρεπισμό, κάποιοι προς το εναλλακτικό, προχώ, τύπου outsiders, τύπου «είμαι αλλού γιατί ζω στο Λονδίνο και κατουρώ στην Νέα Υόρκη», και κάποιοι άλλοι προς την απόλυτη σαχλαμάρα. Κάποιοι θέλουν να περνάνε για προβοκάτορες, άλλοι τραμπούκοι και άλλοι, απλά, και ως μαϊντανοί μια χαρά περνάνε (θέλουν συχνό πότισμα και έκθεση στον ήλιο). Διατίθενται όλων των ειδών Ρούλες στο παζάρι για αυτό αγάπες μου σας θέλω να είστε προσεκτικοί. Όλες όμως οι Ρούλες ανάμεσα μας, όλες οι Ρούλες που είμαστε εσύ και εγώ, έχουμε όλες ένα κοινό: money honey. Το όνειρο όλοι το έχουμε. I saw you in my dream and then we made a movie! Θέλουμε όμως το όνειρο να πληρώνει κιόλας, να αποφέρει κέρδη, να αγοράζει αεροπορικά εισιτήρια και τζιν με τόνικ και δερμάτινα παπούτσια. Πολλά πράγματα μπορούν να θεωρηθούν τέχνη. Εάν συνδυάσεις την τέχνη σου με το ρευστό, ό,τι καλύτερο. Να γράφω ότι μου κατέβει και να με πληρώνουν για να έχω άποψη! Βασίλισσα! Τώρα, αν αυτά που γράφεις ή σκηνοθετείς ή τραγουδάς αγγίξουν και δύο, τρία, οκτώ άτομα, ακόμη καλύτερα. (Ζητάς αύξηση ή μετάθεση ή μπάτλερ. Έτσι απέκτησα κι εγώ τον Maxwell).

Αν αυτά που γράφεις ή σκηνοθετείς ή τραγουδάς αγγίξουν και δύο, τρία, οκτώ άτομα, ακόμη καλύτερα

Μια γενική μεταφυσική πρόβλεψη, το μέλλον ανήκει σε αυτούς που κάνουν αυτό που αγαπάνε και πληρώνονται χοντρά για αυτό. Το μέλλον ανήκει στους χορτασμένους και όχι στους λιγούρηδες. Ανήκει σε αυτούς που έχουν την αναίδεια να κάνουν χαβαλέ με το επάγγελμα τους και να γεμίζουν τις τσέπες. Show me the money so I can show you what I can do. Και σαν γυναίκα του κόσμου που είμαι, ακολουθώ κατά γράμμα τη συνταγή των rich and famous: First you show me the cash, then I get out of bed! *Τι άλλο έχει φέρει ο ταχυδρόμος Maxwell? Ένα σακί χρυσές λίρες Λαίδη Λούση! Splendid!*