Ναι αγάπες μου, η πόλις που ζω, η Λευκωσία εντός και εκτός των τειχών, είναι η απόλυτη πορνοστάρ.

Το πρωί πωλήτρια, με το που πέσει η νύχτα, αρτίστα με ψεύτικες βλεφαρίδες, ληγμένο κραγιόν και κακής ποιότητας extensions

Don’t get me wrong, δεν έχω τίποτα εναντίον καμίας πόρνης. Ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι επάγγελμα γουστάρει. Απλά, μαζί με τις υπόλοιπες πόρνες, κάνει πεζοδρόμιο και η Λευκωσία. Παλιά ήταν πόρνη πολυτελείας, από αυτές που βαράς τρελά ποσά για να περάσεις ένα βράδυ μαζί τους. Από αυτές που θέλουν και μια τσάντα Chanel την ώρα που χλαπακιάζουν τις γαρίδες που μόλις παρήγγειλες. Σήμερα που μιλάμε, αυτή τη συγκεκριμένη πρωτεύουσα, τη βρίσκεις μόνο σε κάτι πεζοδρόμια, σε κατηγορίες Β και κάτω.

Η ιστορία της παρακμής είναι η κλασική συνταγή που περιγράφει κάθε decadence. Ένας πρώην διάσημος πορνοστάρ μένει χωρίς χρήματα (αφού δεν βρίσκει δουλειά με τα τόσα πιπίνια που βγήκαν στο παζάρι), για να καταφέρει να βγάλει έστω και τα απαραίτητα, βγαίνει στους δρόμους και ψάχνει «χρηματοδότες», σπόνσορες, λυσσασμένα κορμιά. Ανακαλύπτει, προς μεγάλη του έκπληξη, πως η ίδια του η πόλη εκπορνεύεται με τον ίδιο τρόπο όπως κι αυτός. Small money for short thrills. Η πόλη είναι κυλισμένη μέσα στη βρώμα και το ψέμα, την απιστία και την ανωμαλία, την ασχήμια και τα σκουπίδια. Ανακαλύπτει πως αυτή η πόλη του ταιριάζει γάντι και ότι μαζί κατρακυλάνε μέσα στον βούρκο. Το πρωί πωλήτρια, με το που πέσει η νύχτα, αρτίστα με ψεύτικες βλεφαρίδες, ληγμένο κραγιόν και κακής ποιότητας extensions (από μαλλί αρκούδας στο Περού).

Η Λευκωσία είναι μια κουτσή πόλη, ανάπηρη και κακοδιάθετη, που δεν μπορεί να κάνει ένα βήμα παραπέρα και να υποσχεθεί εκπλήξεις, συγκινήσεις, πολιτισμό. Όποιο μεταφορικό μέσο κι αν διαλέξεις, ακόμη και με τα πόδια, τον πολιτισμό δεν θα τον συναντήσεις (ξέχνα την Ιθάκη που ήξερες). Αυτό που σίγουρα θα συναντήσεις είναι σκηνές από τσόντα: κακόφωνα ανθρωπάκια να βρίζουν για εκτόνωση, κακόφωνα ανθρωπάκια με κακόγουστα σινιέ ρούχα με σεξουαλικά απωθημένα, μεγάλα ακριβά αμάξια με κοντούς, καραφλούς οδηγούς ή πόρνες πολυτελείας, ακαταστασία, χάος, πολλαπλές κραυγές απελπισίας (πιο χαμηλά Λόλα, πιο χαμηλά…).

Πλατό τσόντας αγάπες μου σας λέω. Φοβικοί, στείροι, αργόσχολοι, υποχόνδριοι άνθρωποι να κινούνται άσκοπα από δω κι από κει μέχρι να τους πει η μεγαλύτερη μάζα πού να φάνε, πού να πάνε, τι να πιούνε και τι να φορέσουν. Η πορνεία σε όλο της το μεγαλείο με αλλοδαπούς κομπάρσους να στήνουν το τελικό σκηνικό. Ασιάτες, μαύροι, λευκοί και από τη Μέση Ανατολή μαζί με τραπεζίτες, λογιστές, υδραυλικούς, την κυρία Νίτσα που πουλάει κούπες επάνω σε μια κακοσκηνοθετημένη, θορυβώδη, βρώμικη τσόντα. So sit back, relax and enjoy your porn!

Η Λευκωσία είναι μια κουτσή πόλη, ανάπηρη και κακοδιάθετη, που δεν μπορεί να κάνει ένα βήμα παραπέρα και να υποσχεθεί εκπλήξεις, συγκινήσεις, πολιτισμό

Όπως και στην τσόντα, η Λευκωσία δεν έχει αισθητική, ποιότητα ή έστω ένα είδος City life. Είναι η πόλη του «Μπαίνω, κουτουπώνω και το πολύ σε οκτώμισι λεπτά, τελειώνω». Τα υπόλοιπα πρόβατα έξω στο διάδρομο να περιμένουν τη σειρά τους. «Οι άνθρωποι χάνουν την εξυπνάδα και τα αισθήματά τους με αντάλλαγμα ένα ψηλότερο επίπεδο υλικής ζωής. Sex and the Pity» (Σώτη Τριανταφύλλου). Στο τέλος της ημέρας και η πόρνη αυτό κάνει, σταματάει να αισθάνεται και απλά πληρώνεται.

Σε αυτή την πόλη επικράτησαν τόσο άνετα τα ψέματα, η απάνθρωπη αρχιτεκτονική, η ανάδειξη κρετίνων σε ψηλές θέσεις, τα νάιλον πλάστικ πρόσωπα, τα ψόφια κέφια, η «επιτυχία» της γλάστρας, οι κολοκυθοπαραγωγές με γκλίτερ, το καρναβάλι των δήθεν που έχουν φέρει την αναπόφευκτη παρακμή. I am telling you people, it’s all about the last porn movie. Ζούμε στην πόλη του «έπεσαν τα άστρα του ουρανού και τα ‘φαγαν τα γουρούνια».

Τι άλλο έχει φέρει ο ταχυδρόμος Maxwell; Δύο δονητές χωρίς μπαταρίες, έναν μαύρο, μια βαζελίνη και έναν κάκτο Λαίδη Λούση.