We are on the road to nowhere
Να πάω εκδρομή να δω κι εγώ το χιόνι;
Η Τούλα, η Κούλα και η Σούλα έχουν πάει ήδη τρεις φορές (έφεραν και χιόνι μαζί τους πίσω στην πρωτεύουσα και έφτιαξαν χιονάνθρωπο στην Αγλαντζιά – τσακίρ κέφι σου λέω).
Παρόλο που ο χιονάνθρωπος έλιωσε στους 15 βαθμούς της πρωτεύουσας και του είχαν κατουρήσει 11 αδέσποτα, η χαρά ήταν απέραντη και απερίγραπτη. Η Κούλα φύλαξε και λίγο χιόνι στην κατάψυξη για να θυμάται τις βουνοπλαγιές, τον πήρε η θεία της η Μαίρη και έφτιαξε mojito για τις φιλενάδες που παίζουν μαζί μπιρίμπα.
Τώρα παίζει και το τρελό δίλλημα, εάν πάω εκδρομή στο Τρόοδος για να δω κι εγώ το χιόνι θα χάσω το brunch με Σάρα, Μάρα, Κλάρα Μπελ, Λάρα (Κροφτ), Τάρα, Παπάρα και κάθε κακό συναπάντημα που θα θελήσει to join us. Αν χάσω το brunch του σαββατοκύριακου, θα χάσω και όλο το gossip και θάψιμο, θα χάσω τις 158 selfies που θα βγάλουμε σε εστιατόριο, αυτοκίνητο, προ χολ εστιατορίου, στις τουαλέτες, στο δρόμο, you get the picture! Θα χάσω τα fashion tips που θα δώσει η Τάρα (είναι fashion designer, blogger, stalker, talker), θα χάσω τη βόλτα στο Mall, θα χάσω της Βαγγελιώς τα σώβρακα μα τα χίλια μου καταπιεσμένα χιονισμένα έλατα.
Μα να πηγαίνει στο Τρόοδος ο κάθε Tom, Dick and Harry και να μην πάει η Λούση Τσούζη; Me gusta κι εμένα λοιπόν πολύ αυτό το χιόνι! Γουστάρω τρελά το χιόνι που πέφτει, το χιόνι που στοιβάζει, το χιόνι που σκεπάζει, το χιόνι που από την αγάπη μας λιώνει, κι άλλα τέτοια χαζοχαρούμενα. Έχω ξαναδεί χιόνι άλλωστε. Χιονίζει κάθε χρόνο στο Τρόοδος, κάθε χρόνο το ίδιο ντελίριο φρενίτιδας. Μας κατακλύζει μια ανεπανάληπτη έκσταση. Πέφτουν νιφάδες και εμείς εκστασιαζόμαστε. (Και ο καημένος ο Αστερίξ νόμιζε πως οι Ρωμαίοι δεν πάνε καλά!!).
Ναι, θα πάω κι εγώ στην χειμερινή επαρχιακή φιέστα, στο ξέφρενο, βουνίσιο πανηγύρι. Τι να φορέσω; Να πάρω το νέο πλεκτό μου καπέλο, τα δερμάτινα γάντια, το παλτό με την αλεπού ραμμένη στον γιακά; Θα έχει και παρέλαση;
Στα χιόνια αδελφές μου λοιπόν, στα χιόνια κι αφήστε τα σαλόνια
Η ζωή του καθενός, όμως, καθορίζεται από τις μεγάλες αποφάσεις που παίρνει, τα ρίσκα που τολμά να κάνει, τα διλλήματα που προσπερνά, τις κοιλάδες που διασχίζει, τα θαλάσσια σπορ που ξέρει, για αυτό κι εγώ τολμώ, στο ναρκοπέδιο που ζω να περπατώ, τολμώ να χάσω brunch και shopping και να πάω εκδρομή! Εκδρομείς take your measures, φορέστε το κράνος σας, κάνει ανάβαση η Λούση με την παρέα της.
Ζαχαρία Ζαχαρία που είσαι σαν τον καρχαρία, πάρε το four by four by far, βάλε αλυσίδες στους τροχούς, το έλκηθρο στην οροφή, βάλε την ολόσωμη θερμαντική σου, τους κεφτέδες στο τάπερ, πάρε φωτογραφική μηχανή, κινητό, drone, φίλτρα, και πάτα γκάζι. Χιόνισε ξανά και πρέπει να προλάβουμε. Η Λούση δεν κοιμάται ποτέ – Lucy no duerme – είδε στον ύπνο της καμιά δεκαπενταριά τάρανδους να τρώνε καρύδια και ποιος τη σταματάει;
Στα χιόνια αδελφές μου λοιπόν, στα χιόνια κι αφήστε τα σαλόνια. Οι μικρές απολαύσεις αυτή την εποχή σερβίρονται κρύες και al fresco.
Τι άλλο έχει φέρει ο ταχυδρόμος Maxwell; Το παγόβουνο που βύθισε τον Τιτανικό Λαίδη Λούση! Splendid!