The 20 euros Review για τον Joël Robuchon

The 20 euros Review για τον Joël Robuchon

The 20 euros Review για τον Joël Robuchon
Γιατί οφείλεις να γνωρίζεις «τον καλύτερο σεφ του αιώνα» που απεβίωσε χθες

Όλα από μια ιδέα ξεκινούν. Κάποιος, κάποτε αποφάσισε ότι ο κόσμος πρέπει να μπορεί να παίρνει τον καφέ «to go» σε χάρτινο ποτήρι. Κάποιος, κάποτε είδε ότι ο τσιμεντένιος τοίχος έχει την ομορφιά του και κάποιος, κάποτε αποφάσισε ότι ένα απλό mp3 player δεν είναι αρκετό. Ως εκ τούτου, σήμερα έχουμε Starbucks, fair-faced τοίχους και ipods.

Σπάνια όμως σκεφτόμαστε το γιατί, το πώς και κυρίως το ποιος είναι πίσω απ’ τις τάσεις που επικρατούν και άμεσα επηρεάζουν τη ζωή μας. Όμως και τα τρία αυτά ερωτήματα έχουν τις απαντήσεις τους. Από το τι φοράμε, τι αγοράζουμε τι τρώμε και πώς τρώμε, τα πάντα από μια ιδέα έχουν ξεκινήσει. Γι’ αυτόν τον λόγο σήμερα, 8 Αυγούστου του 2018, οφείλουμε να δώσουμε τα εύσημά μας στον «σεφ του αιώνα», τον πολυβραβευμένο με 32 αστέρια Michelin, Joël Robuchon που επανέφερε τη λιτότητα και την αξία της παράδοσης στην υψηλή γαστρονομία τόσο στα πιάτα του όσο και στο περιβάλλον.

Επαναστάτησε ενάντια στο status quo της μεγαλομανίας των υπερπολυτελών εστιατορίων, αναδεικνύοντας την ποιότητα της απλότητας. Η ισχύουσα και πολύχρονη τάση στον κόσμο της υψηλής γαστρονομίας που είναι η αποστροφή από την αφ’ υψηλού «στεγνή» και καθιερωμένη πολυτέλεια των εστιατορίων με τα λευκά τραπεζομάντηλα και τα περίπλοκα «μίνι» πιάτα και αντ’ αυτού στην επιστροφή στην παράδοση με τη χρήση λίγων και καλών πρώτων υλών και το φιλικό και χαλαρό περιβάλλον, ξεκίνησε από τον Robuchon. Πιθανότατα το ενδιαφέρον και η εκτίμηση προς το street food να είναι επίσης απότοκο της δουλειάς του.

το καλό φαγητό δεν πρέπει να θεωρείται προνόμιο ή πολυτέλεια αλλά τρόπος ζωής

Ο περίφημος πουρές

Χάρη στον άνθρωπο αυτό, τα εστιατόρια παγκοσμίως έχουν αποκτήσει μια πιο πρόχειρη και χαλαρή ατμόσφαιρα έστω κι αν έχουν αστέρι Michelin. Η ομορφιά άλλωστε του καλού φαγητού δεν περιορίζεται στα πιάτα που περιέχουν είκοσι υλικά τα καθένα. O ίδιος ο Robuchon χρησιμοποιούσε τέσσερα (4) μόνο υλικά για το κάθε του πιάτο. Στόχος του ήταν να αναδείξει τη γεύση του κάθε υλικού ξεχωριστά. Όχι να την αλλάξει. Εξ’ ου και το πιάτο που τον έκανε ευρέως γνωστό είναι ο πουρές πατάτας, τον οποίο έφτιαχνε με πάρα πολύ βούτυρο.

Ακόμη κι αν δεν τον γνώριζες, εξαιτίας του Robuchon έμαθες τη σημαντικότητα της ποιότητας των προϊόντων. Εξαιτίας του να είναι πιθανό που γυρεύεις και ψαχουλεύεις τα οργανικά λαχανικά για να βρεις την καλύτερη ντομάτα. Αυτό όμως που κυρίως έκανε ο Joël Robuchon ήταν να εμφυτεύσει στη συλλογική συνείδηση ότι η ουσία του καλού φαγητού εντοπίζεται στην απλότητά του και ότι τα καλά εστιατόρια δεν πρέπει να είναι απρόσιτοι «ναοί» αλλά χαλαροί χώροι που να δημιουργούν την αίσθηση ότι έχεις επισκεφθεί φιλικό σπίτι και είχες μία πολύ όμορφη γαστρονομική εμπειρία. Διότι το καλό φαγητό δεν πρέπει να θεωρείται προνόμιο ή πολυτέλεια αλλά τρόπος ζωής.

Loader