Είδα το «Τέλειο Έγκλημα» στο θέατρο Σπούτνικ

Είδα το «Τέλειο Έγκλημα» στο θέατρο Σπούτνικ

Γέλασα αρκετά και έφυγα από το θέατρο με ευχαρίστηση

Είδα το «Τέλειο Έγκλημα» στο θέατρο Σπούτνικ
Μου κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον από την αρχή!

Η μυστηριώδης εξαφάνιση της Άλις Στιουάρτ πυροδοτεί μια σειρά γεγονότων και εμπλέκει διάφορους χαρακτήρες στην προσπάθεια ενός ντετέκτιβ να ανακαλύψει τι έγινε με το κορίτσι. Ποιος κρύβεται πίσω από την εξαφάνιση; Θα λυθεί το μυστήριο; Ή μήπως αυτή η περίπτωση είναι το τέλειο έγκλημα;

Ο Μάριος Κακουλλή μας αφηγείται αυτή την ιστορία ενδύοντάς την με χρώμα νουάρ αστυνομικού μυθιστορήματος και παλμό από τη δεκαετία του ’70, μέσα από ένα διαστρεβλωμένο επιτραπέζιο παιχνίδι Cluedo. Μέσα σε ένα λειτουργικό σκηνικό της Έλενας Τερέπεη, μέχρι και αυτοκίνητο είχαν στη σκηνή, ακόμη και το πάτωμα ήταν διαμορφωμένο σαν το εν λόγω επιτραπέζιο, δίνοντας παράλληλα την εντύπωση αρχιτεκτονικού σχεδίου. Οι ηθοποιοί το κράτησαν στην κίνησή τους στο χώρο, ως οδηγό, προχωρώντας όπου υπήρχε η κατάλληλη επιφάνεια και ένδειξη πόρτας.

Οι θεατές ήταν εξυψωμένοι, κοντά στη δράση δημιουργώντας μια αναγκαία αμεσότητα

Οι χορογραφημένες κινήσεις των ηθοποιών, υπό την καθοδήγηση του Χάρη Κούσιου, έλεγαν τη δική τους ιστορία και συμπλήρωναν τη θεατρικότητα της αφήγησης. Τα κοστούμια της Ρέας Ολυμπίου πιστά στη δεκαετία συντέλεσης της παράστασης αλλά και στη γενική ιδέα του επιτραπέζιου παιχνιδιού, αφού ο κάθε ηθοποιός είχε το δικό του χρώμα. Η ζωντανή μουσική και η φωνή της Χριστίνας Αργύρη προσέδιδε στην αφηγηματικότητα και χάριζε, παράλληλα, μια άλλη διάσταση στην παράσταση, έχοντας τη λειτουργία ιντερμέδιου.

Το κείμενο της Μαρίνας Βρόντη και του Βαλεντίνου Κόκκινου ωραία γραμμένο, έξυπνο, με χιούμορ και ατάκες. Οι διάφοροι χαρακτήρες ξεκάθαροι, αν και οι ηθοποιοί εναλλάσσονταν στους ρόλους. Στο δελτίο τύπου, αναφερόταν πως το έργο είναι βασισμένο στη συλλογή έμμετρων ποιημάτων του Δρ. Heinrich Hoffmann «Shock-headed Peter» («Struwwelpeter» στα γερμανικά, «Πετροτσουλούφης» στα ελληνικά). Αυτό που είδα στο κείμενο είναι η εμπλοκή σημείων των ποιημάτων στο κείμενο, ξεκάθαρα στα ιντερμέδια, αλλά και σε στοιχεία των χαρακτήρων, με πιο εμφανή τις λεκτικές αναφορές στα γαμψά νύχια του Shock-headed Peter και το όνομα του και στην ιστορία του Κλάρκ Μολντερ με τον κομμένο αντίχειρα. Είμαι σίγουρη ότι υπήρχαν κι άλλα στοιχεία, που δεν εντόπισα, μα ξέροντας το κείμενο του Δρ. Hoffmann, μου δημιουργήθηκε μια διαφορετική προσδοκία πριν δω την παράσταση.

Η διαμόρφωση του χώρου του Σπούτνικ ήταν κατάλληλη για την παράσταση. Η δράση εκτυλισσόταν στη μέση του χώρου και οι θεατές βρίσκονταν σε δύο αντικριστές μεριές, έτσι ώστε όλοι να έχουν περίπου την ίδια οπτική. Και με αυτόν τον τρόπο, θεωρώ, ότι αποφεύχθηκε το αιώνιο δράμα του θεατή που το χέρι στο μέτωπο, την παλάμη ανοιχτή προς τα πάνω και με δραματική φωνή παραπονιέται πως «δεν ήταν καλή η θέση μου!». Οι θεατές ήταν εξυψωμένοι, κοντά στη δράση δημιουργώντας μια αναγκαία αμεσότητα, λες κι ήταν συνάμα συνένοχος και ντετέκτιβ.

Η συνεχής κίνηση στη σκηνή, το γρήγορο κι έξυπνο κείμενο, οι ξεκαρδιστικές ατάκες, η εναλλαγή των ρόλων, οι χορογραφίες, τα μουσικά διαλείμματα, συνετέλεσαν σε μια ολοκληρωμένη και αξιοπρεπή παράσταση

Τους ρόλους απέδωσαν οι ηθοποιοί Τζωρτζίνα Τάτση, Πάνος Μακρής, Πολυξένη Σάββα, Βασίλης Χαραλάμπους, Παναγιώτης Κυριάκου. Οι ρόλοι εναλλάσσονταν, αλλά ο κάθε ηθοποιός είχε το βασικό του χαρακτήρα.

Ο Παναγιώτης Κυριάκου, ως δαιμόνιος ντετέκτιβ Shock-headed Peter, αποφασισμένος να λύσει το μυστήριο με όλες του τις δυνάμεις, που δε δίστασε να επιστρατεύσει τη βοήθεια του Σέρλοκ Χόλμς και του Ηρακλή Πουαρό. Η Πολυξένη Σάββα, ως εκρηκτική και τσαμπουκαλού ιδιοκτήτρια diner αλλά και στριπτιζάδικου Κάντυ Κάντυ, που ήξερε περισσότερα από όσα άφηνε να νοηθεί, και παράλληλα ως δεκαπεντάχρονη φίλη της εκλιπούσας, κουτσομπόλα στο κομμωτήριο και πάλι δεκαπεντάχρονη που χτυπιότανε (κυριολεκτικά) σε μπαρ ακατάλληλα για ανήλικους. Ο Πάνος Μακρής, ως ο ζεν πρεμιέ Κλαρκ Μόλντερ, που έπαιζε τις γυναίκες με την ακαταμάχητη γοητεία του κι από την άλλη στρίπερ με κομμένο αντίχειρα, φωτογράφος της αστυνομίας, θεία του ντετέκτιβ, κομμωτής, Σέρλοκ Χόλμς, Ηρακλής Πουαρό και δάνεισε και τη φωνή του στον Άλφρεντ Χίτσκοκ. Η Τζωρτζίνα Τάτση, ως Ντόλλυ Στιούαρτ, απεγνωσμένη μητέρα της Άλις, που ψάχνει το παιδί της, μα κι ως ξεπεσμένη ηθοποιός, που έπεσε στα νύχια του ζέν πρεμιέ και ζούσε το δικό της δράμα, και δεκαπεντάχρονη φίλη της εκλιπούσας με σήμα κατατεθέν το χτενάκι της. Ο Βασίλης Χαραλάμπους, ο οποίος μας χάρισε και χορευτικές φιγούρες, ως ο υδραυλικός Μπίλλυ Μπο Γκόλντι, με ιδιαίτερο ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας, αλλά και ως δις δεκαπεντάχρονο, ο ένας με υπερβολική αυτοπεποίθηση κι άλλος μεθυσμένος, και σκηνοθέτης της ξεπεσμένης σταρ. Όλοι μαζί μας έδωσαν μια φανταστική παράσταση.

Από την αρχή μου κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον. Η συνεχής κίνηση στη σκηνή, το γρήγορο κι έξυπνο κείμενο, οι ξεκαρδιστικές ατάκες, η εναλλαγή των ρόλων, οι χορογραφίες, τα μουσικά διαλείμματα, συνετέλεσαν σε μια ολοκληρωμένη και αξιοπρεπή παράσταση. Γέλασα αρκετά κι έφυγα από το θέατρο με το πέρας της παράστασης με ένα αίσθημα ευχαρίστησης, που είχα καιρό να νιώσω σε κωμική παράσταση. Ακόμη και σήμερα, όταν σκέφτομαι την παράσταση, ασυναίσθητα χαμογελάω.

Κείμενο: Μαρίνα Βρόντη και Βαλεντίνος Κόκκινος Σκηνοθεσία: Μάριος Κακουλλής Χορογραφία: Χάρης Κούσιος Μουσική: Χριστίνα Αργύρη Μετάφραση και επιμέλεια στίχων: Σταύρος Σταύρου Σκηνικά: Έλενα Τερέπεη Κοστούμια: Ρέα Ολυμπίου Σχεδιασμός Φωτισμού: Σταύρος Τάρταρης Βοηθός Παραγωγής : Ήβη Νικολαίδου Παραγωγή: Μάριος Κακουλλής / Fresh Target Theatre Ensemble Τεχνική Υποστήριξη (Ήχος/Φώτα): S.Y.STAGE Οργάνωση :Πάρις Ερωτοκρίτου Παίζουν: Βασίλης Χαραλάμπους, Παναγιώτης Κυριάκου, Πάνος Μακρής , Πολυξένη Σάββα,Τζωρτζίνα Τάτση

Loader