Το έργο «Ύπερος» είναι ξεκάθαρα πολιτικό με ένα σωρό ερωτήματα για τη σύγχρονη κοινωνία

Το έργο «Ύπερος» είναι ξεκάθαρα πολιτικό με ένα σωρό ερωτήματα για τη σύγχρονη κοινωνία

Το έργο «Ύπερος» είναι ξεκάθαρα πολιτικό με  ένα σωρό ερωτήματα για τη σύγχρονη κοινωνία
Αυτό πιστεύει ο σκηνοθέτης της παράστασης, Αιμίλιος Χαραλαμπίδης

Μετά από έναν sold-out κύκλο παραστάσεων στη Μπιενάλε της Λάρνακας o «Ύπερος» παρουσιάζεται στο Θέατρο Χώρα. Με αφορμή το ανέβασμα της παράστασης στη Λευκωσία μιλάμε με τον σκηνοθέτη Αιμίλιο Χαραλαμπίδη.

Αιμίλιε γεια σου, σε ποιους απευθύνεται ο Ύπερος ως έργο; Ο Ύπερος του Κώστα Μαννούρη απευθύνεται σε όλους όσοι βρίσκονται στο σημείο εκείνο που είναι έτοιμοι να πάρουν μια σημαντική απόφαση για τη ζωή τους. Το έργο θα μιλήσει σε αυτούς που τόλμησαν να κοιτάξουν με σταθερό βλέμμα τον εαυτό τους και προσπάθησαν να αφουγκραστούν τον παλμό της δικής τους καρδιάς και να επιχειρήσουν μια έξοδο προς το δικό τους όφελος.

Γιατί ο Δημήτρης Αντωνίου και γιατί η Λένια Σορόκου; Διαβάζοντας για πρώτη φορά το έργο, ήρθαν στη σκέψη μου η φωνή και η φιγούρα του Δημήτρη. Θεωρώντας ότι θα ήταν ο πιο κατάλληλος για να ενσαρκώσει τον χαρακτήρα του Νείλου, του έστειλα το κείμενο και με μεγάλη ικανοποίηση η απάντησή του υπήρξε θετική. Ο Δημήτρης έκανε τους δικούς του συνειρμούς και ανακάλυψε τα σημεία επαφής του με το έργο πάρα πολύ γρήγορα και συνεργαστήκαμε σχεδόν με κατάνυξη διαγράφοντας ο καθένας μας την προσωπική του κατάδυση, ώστε να κερδίσουμε τον λόγο του Κώστα.

Η Λένια Σορόκου είναι μια ηθοποιός τεράστιου βεληνεκούς, με μια σεμνότητα, συνέπεια και συγκέντρωση πρωτόβγαλτης σπουδάστριας της υποκριτικής τέχνης. Τη γνώρισα πιο καλά στις Αφηγήσεις Γυναικών και όταν προέκυψε το ζήτημα του ρόλου της μητέρας του Νείλου, η Λένια υπήρξε για μένα η μοναδική επιλογή.

Τι θα λέγαμε πως συμβολίζει ο εξορισμός στα τριάντα; Ο εξορισμός στο έργο Ύπερος δίδεται ως λύση που επιβάλλεται από μια κοινωνία σε οποιονδήποτε δεν συμβαδίζει στον ηγεμονικό της ρυθμό. Η μητέρα του Νείλου εκπροσωπεί αυτή την αντίληψη και δεν διστάζει να αποχωριστεί το παιδί της για ένα αβέβαιο ταξίδι μέσα στον χώρο και τον χρόνο. Το έργο είναι ξεκάθαρα πολιτικό αφήνοντας ένα σωρό ερωτήματα για τη σύγχρονη κοινωνία των ανθρώπων, τις μεταξύ τους σχέσεις, αλλά και τη θέση τους με τον χώρο που τους περιβάλλει και περικλείει.

Πώς αντέδρασε το κοινό στη Λάρνακα; Υπήρξαν κολακευτικά σχόλια κι αν ναι, ποια ήταν αυτά που ξεχωρίσατε; Το κοινό αντιδρά διαφορετικά κάθε φορά, γι’ αυτό και κάθε παράσταση διαφέρει από την προηγούμενη. Το γενικό συναίσθημα που μπορώ να κρατήσω από τις παραστάσεις στη Λάρνακα είναι αυτό της συγκίνησης. Η ταύτιση με κάποια πτυχή ή στιγμή της ζωής μας είναι εκεί, άρα αυτό που μετρά είναι ο βαθμός που αφηνόμαστε στη συγκίνηση. Αυτό είναι το πιο καθοριστικό στο θέατρο, για μένα.

Μιλήστε μας λίγο και για τη σκηνοθετική προσέγγιση. Το έργο σκηνοθετήθηκε για τον συγκεκριμένο χώρο που φιλοξενήθηκε στη Λάρνακα, στο Youth Makerspace (πρώην οικία επάρχου), ένα παλιό καλοδιατηρημένο αρχοντικό της εποχής της Αγγλοκρατίας. Στην προσέγγισή μας έπαιξε επίσης ουσιαστικό ρόλο το θέμα της Μπιενάλε, που υπήρξε το δοχείο και το περιεχόμενό του. Άρα έχοντας και αυτό το ενδεχόμενο ως πιθανή πηγή επικέντρωσης, δημιουργήθηκε η παράσταση. Χωρίς θεατρικούς προβολείς αλλά με τη χρήση του υφιστάμενου φωτισμού και την ενσωμάτωση της λειτουργίας του από τον δρώντα ηθοποιό. Σε αυτό το σημείο τοποθετούμε και το ηχητικό τοπίο, που δημιουργείται ζωντανά από την Αργυρώ Χριστοδούλου.

Πάρα πολύ καλή ιδέα υπήρξε επίσης η προσθήκη του ρόλου της μητέρας του Νείλου. Ενώ πρόκειται για ένα ανδρικό μονόλογο, ξαφνικά όλο το εγχείρημα αποκτά διαφορετική υπόσταση, όταν η έντονη παρουσία της μητέρας, του ανθρώπου δηλαδή που κατευθύνει τη ζωή του πρωταγωνιστή, παίρνει σάρκα και οστά. Με αυτό τον τρόπο φαίνονται πιο καθαρά οι σχέσεις των δύο πρωταγωνιστών και γίνεται η σκέψη και η δράση του Νείλου πιο σημαντικές. Ο Νείλος έχει ακροατήριο, χωρίς να το ξέρει, χωρίς να το ζητά. Αυτή η συνθήκη θα του δώσει εν τέλει τη δύναμη να δράσει.

Τώρα στο Θέατρο Χώρα στη Λευκωσία, έγιναν οι αναγκαίες μικρές αλλαγές που επιτάσσει ο νέος χώρος.

Συγγραφέας: Κώστας Μαννούρης Σκηνοθεσία: Αιμίλιος Χαραλαμπίδης Ερμηνεία: Δημήτρης Αντωνίου και Λένια Σορόκου Ηχητικό τοπίο: Αργυρώ Χριστοδούλου

Ημερομηνίες παραστάσεων: Παρασκευή 5 Απριλίου Σάββατο 6 Απριλίου Κυριακή 7 Απριλίου Παρασκευή 12 Απριλίου Σάββατο 13 Απριλίου Κυριακή 14 Απριλίου Οι παραστάσεις αρχίζουν στις 20:30 Γενική είσοδος €10

Θέατρο Χώρα, Κοραή 1, Πλατεία Αρχιεπισκοπής, Λευκωσία

Τηλέφωνο κρατήσεων: 99519771

Loader