Του Πάρι Δημητριάδη 

Πρώτη δημοσίευση Limassol Today

Συμβαίνει τα ταξιδιωτικού τύπου ρεπορτάζ να καταντούν τραλαλά και σαχλά, δύο όμως vlogs που δημοσιεύτηκαν για την Κύπρο είναι αληθινά διαμαντάκια και το βασικότερο, εκατομμύρια άνθρωποι από ολόκληρο τον πλανήτη πληροφορούνται σωστά για το θέμα μας.

Ειδικότερα, ο Αμερικανός δημοσιογράφος, κινηματογραφιστής και Youtuber Johnny Harris και ο γαλλοσουηδός Τόμας Mπράγκ από το δημοφιλές κανάλι Yes theory, που μαζί συγκεντρώνουν γύρω στους 7 εκατομμύρια συνδρομητές δημοσίευσαν την εβδομάδα που πέρασε δύο πολύ προσεγμένα βίντεο για τη χώρα μας.

Φαίνεται πως η περιβόητη… διεθνοποίηση του εθνικού μας προβλήματος, για την οποία για δεκαετίες τώρα μάχονται οι πολιτικοί μας, επιτυγχάνεται σε μεγάλο βαθμό μέσω... YouTube. Πέραν της πλάκας, ας μην υποτιμάται η δύναμη που έχει το ίντερνετ στις μέρες μας.

Στο ελάχιστο χρονικό διάστημα που βρίσκονται αναρτημένα, τα δύο βίντεο κατόρθωσαν να προσελκύσουν μαζί σχεδόν τρία (3) εκατομμύρια views ενώ χιλιάδες είναι τα σχόλια από κάτω που φανερώνουν ότι η Κύπρος και η πόλη φάντασμα στο Βαρώσι έχουν γίνει την τελευταία εβδομάδα trending θέματα παγκοσμίως.

Τόσο η δουλειά του Τζόνι, που δημοσιεύτηκε στις 14 Οκτωβρίου, όσο και του φίλου του, Tόμας, που ανέβηκε τρεις μέρες μετά είναι αποτέλεσμα βιωματικής έρευνας και ρεπορτάζ, με την έμφαση και στα δύο βίντεο να δίνεται στην πόλη φάντασμα της Αμμοχώστου καθώς και στον ευρύτερο παραλογισμό της πολιτικής κατάστασης που, τόσες δεκαετίες μετά, εξακολουθεί να επικρατεί στο νησί μας.

Αυτό είναι το βίντεο του Johnny Harris:

Και αυτό είναι το βίντεο του Yes Theory:

Πρόκειται για δύο εκπληκτικά, δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος vlogs, που τόσο από άποψη έρευνας και πλούσιου περιεχομένου όσο και σε ό,τι αφορά στα γραφικά και στο μοντάζ, θα μπορούσαν εύκολα να φιλοξενηθούν σε πλατφόρμες όπως το Apple TV, το HBO και το Netflix, ίσως όμως στο YouTube να επικοινωνείται η δουλειά καλύτερα.

Προσωπικά, τον Τόμας τον είχα γνωρίσει μέσω της επίσης εξαιρετικής δουλειάς που είχε δημοσιεύσει πρόσφατα για το Αφγανιστάν ενώ αξιοθαύμαστο είναι χωρίς αμφιβολία και το επαγγελματικό και όλο επίπεδο του Johnny Harris.

Κάτι που προξενεί ιδιαιτέρως θετική εντύπωση με τα τα δύο αυτά ρεπορτάζ είναι ότι είναι μιλάμε για δύο μη Κύπριους που ασχολούνται με το θέμα της Κύπρου χωρίς ν’ αραδιάζουν ένα σωρό αυθαίρετα, επιδερμικά και ενοχλητικά (για εμάς) στερεότυπα και χωρίς να προσεγγίζουν το ζήτημα επιφανειακά και μεροληπτικά.

Αντιθέτως, με σεβασμό και ταπεινή διάθεση δείχνουν να έχουν κάνει και οι δύο το διάβασμά τους και να έχουν μελετήσει ικανοποιητικά την Ιστορία και το εθνικό μας θέμα, παίρνοντας συνεντεύξεις από καθημερινούς ανθρώπους και από τις δύο πλευρές του σχιζοφρενικά μοιρασμένου νησιού μας.

Βασικά, μέσω της δικής τους, πολύ κυριολεκτικά φρέσκιας ματιάς, κάνουν το Κυπριακό να μοιάζει ξανά... ενδιαφέρον, αν και το «ελαφρυντικό» τους στην όλη υπόθεση που μάλλον λειτουργεί και ως δέλεαρ που προσέλκυσε την παγκόσμια «φρενίτιδα» είναι πως εστιάζουν και οι δύο στην πόλη - φάντασμα της Αμμοχώστου.

Ίσως ορισμένοι να μην το αντιλαμβανόμαστε στο πραγματικό του μέγεθος, όμως η μοναδική και σπαρακτική παραδοξότητα της Αμμοχώστου, μπορεί να προσελκύσει, όπως αποδεικνύεται, τεράστιο ενδιαφέρον. Η κυπριακή πόλη που από το «το Vegas και τη γαλλική ριβιέρα της Μεσογείου» στα σέβεντις μετατράπηκε σε ένα εξωφρενικό και απόκοσμο γκροτέσκο θέαμα, «τρεις φορές μεγαλύτερο από το Τσέρνομπιλ», όπως έκπληκτος και συγκλονισμένος αναφέρει στο voice over του ο Τόμας.

«Δεν είναι δυνατόν να το ζω αυτό το πράγμα», αναφέρει.

Στο δικό του voice over, ο Johnny Harris επισημαίνει πως ασχολείται με το θέμα της Κύπρου για δέκα σχεδόν χρόνια δηλώνοντας εκστασιασμένος που επιτέλους κατορθώνει να επισκεφθεί το νησί και να πραγματοποιήσει την έρευνά του επί τόπου.

Με σχεδόν 2 εκατομμύρια συνδρομητές στο δικό του κανάλι, ο Τζόνι εξηγεί ευσύνοπτα το πώς το νησί της Κύπρου είναι ουσιαστικά μοιρασμένο στα τέσσερα: Στις περιοχές που ελέγχονται από τη Δημοκρατία, στα κατεχόμενα που αναγνωρίζει μόνο η Τουρκία, στις αγγλικές βάσεις και στη νεκρή ζώνη που ελέγχονται από τα Ηνωμένα Έθνη.

«Έχω δουλέψει πάρα πολύ για αυτό το πρότζεκτ και προσπάθησα να μεταφέρω την ευαίσθητη αυτή ιστορία όσο καλύτερα μπορούσα, αφού κρύβεται πολύς πόνος μέσα της», διευκρινίζει στην εισαγωγική του γραπτή τοποθέτηση ο Johnny Harris, ο οποίος διευκρινίζει πως πρόκειται για το πρώτο από τα συνολικά τέσσερα βίντεο που σκοπεύει να δημοσιεύσει για την Κύπρο.

«Στις αρχές του εβδομήντα η Αμμόχωστος ήταν από τα δημοφιλέστερα τουριστικά μέρη στον πλανήτη… Δυστυχώς όμως το στόρι δεν έχει παραμυθένιο τέλος. Αυτή η σύγκρουση θεωρείται μία από τις πιο περίπλοκες και δυσεπίλυτες παγκοσμίως» λέει από την πλευρά του ο Τόμας, ο οποίος δείχνει εντελώς σοκαρισμένος καθώς ξεναγείται μέσα στα ερείπια της Αμμοχώστου από μία οικογένεια ελληνοκυπρίων τριών γενεών: Τον παππού, που έχτισε το σπίτι του που τώρα μπορεί να αντικρίσει από απόσταση αλλά δεν του επιτρέπεται να μπει μέσα, τον πατέρα που γεννήθηκε πριν την εισβολή και πρόλαβε να ζήσει στην πόλη  τα παιδικά του χρόνια και τον γιο, που μεγάλωσε με τις αφηγήσεις.

Συγκλονιστική στιγμή, που σχολιάζεται κιόλας εκτενώς στα σχόλια κάτω από το βίντεο, το σημείο όπου ο παππούς εκμυστηρεύεται το ότι μέσα στο σπίτι του που τώρα βλέπει από λίγα μέτρα μακριά αλλά δεν μπορεί να μπει μέσα, βρίσκονται μάλλον τα χειρόγραφα γράμματα που αντάλλαζε κάποτε με τη γυναίκα του. 

Είμαι σίγουρος ότι τα γράμματα βρίσκονται ακόμη εκεί, αναφέρει.

«Είναι λες και είσαι δέκα χρονών και κάποιος σου κλέβει το ποδήλατο. Κλαις και θέλεις το ποδήλατό σου πίσω. Κλαίω αλλά ποιος θα μου επιτρέψει να μπω μέσα στο σπίτι μου» διερωτάται έντοντα φορτισμένος ο ελληνοκύπριος παππούς on camera προσθέτοντας πως αισθάνεται σαν ένα λιοντάρι μέσα σε κλουβί που του έχουν ανοίξει ένα μικρό παράθυρο και δεν μπορεί να βγει από μέσα. 

«Βλέπω το σπίτι μου εκεί, θέλω να πάω να το αγγίξω, να μείνω μέσα...».

Στη συνέχεια ο Τόμας συναντά έναν νεαρό Τουρκοκύπριο που γεννήθηκε στη Λευκωσία μετά τα γεγονότα. Τον παίρνει στο σπίτι της γιαγιάς του, η οποία γεννήθηκε στη Λάρνακα και αφηγείται πόσο ωραία περνούσε με τους Ελληνοκύπριους γείτονες της, μέχρι που άρχισαν οι φασαρίες με τα όπλα, τους πυροβολισμούς και τις δολοφονίες.

«Αν μέναμε στη Λάρνακα, θα μας σκότωναν» επισημαίνει η Τουρκοκύπρια γιαγιά, η οποία αφηγείται κιόλας πως όταν πήγε πίσω στο σπίτι της στη Λάρνακα δεν βρήκε τίποτα μέσα, ήταν όλα κατεστραμμένα και έπρεπε ως πολυμελής οικογένεια να αρχίσουν τη ζωή τους από την αρχή.

«Θέλω λύση αλλά δεν πιστεύω σ’ αυτή», καταλήγει η ηλικιωμένη κυρία που κερνάει τους επισκέπτες της κυπριακό καφέ.

«Αυτές είναι ιστορίες που αξίζει να μεταφέρονται», γράφει ένας από τους χιλιάδες σχολιαστές κάτω από το βίντεο του Yes Theory, ένα κανάλι με συνολικά 7 εκατομμύρια συνδρομητές.

Αυτές είναι πράγματι ιστορίες που αξίζει να μεταφέρονται! Με εποικοδομητική διάθεση, πολύπλευρα και αμερόληπτα.