Έξω από διάφορα καφε στη Ρώμη, θα δεις αυτές τις μέρες πινακίδες που απαγορεύουν την είσοδο σε Κινέζους. Το ίδιο στην Ιαπωνία και την Σεούλ. Το πανεπιστήμιο του Berkeley στην Καλιφόρνια τις προάλλες ανέφερε την ‘ξενοφοβία’ ως αναμενόμενη ψυχολογική αντίδραση προς την έξαρση του ιού (για ν’αναγκαστεί να σβήσει το post απ’ το instagram λίγο αργότερα). Στις ΗΠΑ, απαγορεύτηκε προσωρινά η είσοδος σε ξένους που θεωρούνται ‘επικίνδυνοι’ για την εξάπλωση του ιού, στην Αυστραλία μιλάνε για τεχνητό νησί που μας θυμίζει Σπιναλόγκα. 

Στα υπόλοιπα social media τα fake news δίνουν και παίρνουν ανεξέλεγκτα. Πας Ασιάτης θεωρείται πια δημόσιος κίνδυνος και υποθέτω πως όλη αυτή η τρομολαγνεία είναι κατα κάποιο τρόπο αστεία - εκτός κι αν είσαι όντως Ασιάτης. Φταίνε οι Κινέζοι που τρώνε νυχτερίδες, φταίει η κουλτούρα τους, φταίνε οι αρχές που λένε ψέματα σ’ένα αφήγημα που δεν περιέχει σχεδόν ποτέ καμία εκδήλωση συμπόνιας για τον θάνατο τόσων και τόσων ανθρώπων. 

θα ήταν οι αντιδράσεις μας το ίδιο ακραίες αν αυτός ο ιός δεν είχε ξεκινήσει από την Κίνα αλλά λόγου χάρη από την Γαλλία;

Η καφρίλα τερματίζεται στο ‘ε σιγά μωρέ, 200κάτι Κινέζοι πέθαναν, δεν έγινε και τίποτα’, λες και δεν πρόκειται για κανονικούς ανθρώπους αλλα κομπάρσους σε disaster movie.  Τότε με τον Έμπολα, σφυρίζαμε αδιάφορα όσο θέριζε ο ιός την Αφρική και θυμηθήκαμε να πανικοβληθούμε μόνο όταν βρήκε τον δρόμο του για την Δύση. 

Η ουσία είναι ότι ο ιός χρησιμοποιείται ως η αφορμή να δικαιοληθούν επικίνδυνες εκδηλώσεις ρατσιστικών αισθημάτων συγκεκαλυμμένες ως ‘ανησυχία’ και ‘αναγκαία βήματα αυτοπροστασίας’. Ας ρωτήσουμε τους εαυτούς μας το πιο απλό και προφανές: θα ήταν οι αντιδράσεις μας το ίδιο ακραίες αν αυτός ο ιός δεν είχε ξεκινήσει από την Κίνα αλλά λόγου χάρη από την Γαλλία; 

Τα τελευταία χρόνια, οι συλλογικές μας αντιδράσεις προς οποιαδήποτε νέα κατάσταση πραγμάτων θυμίζουν ψυχοσύνθεση υπερσυναισθηματικού εφήβου - τις εξάρσεις ακραίας επιδοκιμασίας και ενθουσιασμού διαδέχονται λαϊκά δικαστήρια και ανεξέλεγκτο μίσος προς πάσα κατεύθυνση.  

Μέσα σ’ αυτή την εξίσωση ωστόσο, ποια θέση έχει ο αλτρουισμός και η έγνοια μας για την παγκόσμια υγεία και την αξία της ζωής του συνάνθρωπου; Αυτές τις μέρες, ο κορωνοϊός δεν τεστάρει μόνο τις αντοχές του αναπνευστικού μας συστήματος αλλά και τ’ αντανακλαστικά ανθρωπιάς μας και η αλήθεια είναι πως σ’αυτό το δεύτερο, οι περισσότεροι από εμάς ασθενούν βαριά.