Υπάρχουν πολύ μεγάλες παθογένειες που έχουν μείνει στην ζωή μας από τότε που ο Covid 19 ανακηρύχθηκε ως πανδημία, αλλά ίσως η μεγαλύτερη απ′ όλες είναι το κενό που μας αφήνει επειδή δεν είμαστε σε θέση να αγκαλιάσουμε τους αγαπημένους μας.

Από το πρώτο lockdown τον Μάρτιο του 2020 ο πολυαγαπημένος ασπασμός κι εναγκαλισμός έγινε ένα θλιβερό νεύμα ή μια ακόμα πιο θλιβερή συνάντηση αγκώνων - κι οι άνθρωποι πραγματικά νιώθουν την απουσία του αγγίγματος.

Η έλλειψη σωματικής επαφής με άλλους ανθρώπους μπορεί να έχει αντίκτυπο στην ψυχική ευεξία, ειδικά εάν ζούμε μόνοι, δηλώνει στην HuffPost UK η συμβουλευτική ψυχολόγος δρ Κλοέ Παιντούσις - Μίτσελ.

Μελέτες έχουν επίσης δείξει ότι οι αγκαλιές μπορούν να μειώσουν τα επίπεδα της ορμόνης του στρες, της κορτιζόλης, ενώ προκαλούν την απελευθέρωση της σεροτονίνης, η οποία ρυθμίζει την ευτυχία.

Αν δεν μπορούμε να αγκαλιάσουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα για το άμεσο μέλλον, μπορούμε να ωφεληθούμε αγκαλιάζοντας τον εαυτό μας;

Ναι, λέει η συγγραφέας και ιδιοκτήτρια του στούντιο γιόγκα Σερί Ντουγκουέ. «Το αγκάλιασμα μπορεί να είναι άμεσα ωφέλιμο για την ανακούφιση από τα συναισθήματα του άγχους και την καταπράυνση του νευρικού μας συστήματος», εξηγεί συγκεκριμένα στην HuffPost UK.

«Η απλή πράξη τυλίγματος των χεριών μας (γύρω από το σώμα μας) μπορεί να μας βοηθήσει να αισθανθούμε ασφαλείς κι αγαπητοί. Η εμπειρία ακόμη και μικρών γεγονότων - όπως το αγκάλιασμα - που μας συνδέει θετικά με το σώμα μας, θα ενθαρρύνει την αυτοεκτίμηση και αυτό είναι ευεργετικό για όλους μας».

Η Ντουγκουέ, η οποία συνέταξε ένα παιδικό βιβλίο με θέμα: «Violet the Hugging Octopus» - λέει ότι (αυτή) η πράξη είναι ένας δωρεάν, εύκολος τρόπος έκφρασης αυτοεξυπηρέτησης. Είναι επίσης ένας τρόπος για να ικανοποιήσουμε τις συναισθηματικές και σωματικές μας ανάγκες. Το να πιστεύουμε ότι μπορούμε να νιώθουμε επαρκείς ή αποδεκτοί μόνο όταν λαμβάνουμε αγκαλιές από άλλους είναι αδύνατο και απλά δεν είναι αλήθεια.

«Έχουμε όλοι την έμφυτη ικανότητα να παρηγορούμε και να αγαπάμε τον εαυτό μας», λέει. «Και βρίσκω ότι αυτό μας ενδυναμώνει».

Η αυτο-αγκαλιά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως αυτο-καταπραϋντική τεχνική, προσθέτει η Γκέριλιν Σμιθ, κλινική ψυχολόγος, ψυχοθεραπεύτρια και επαγγελματίας της γιόγκα. Πρόκειται για μια «σημαντική δεξιότητα ζωής», την οποία μαθαίνουμε συχνά στην παιδική ηλικία.

«Οι αγκαλιές είναι ευεργετικές καθώς απελευθερώνουν έναν καταρράκτη ορμονών που συμβάλλουν στην ευημερία και την αίσθηση του ανήκειν», λέει η Σμιθ, συγγραφέας του «Self Soothing: Coping with Everyday and Extraordinary Stress».

Πώς να αγκαλιάσουμε τον εαυτό μας

Ας καθίσουμε ή σηκωθούμε, με το πάνω μέρος του κεφαλιού μας προς τον ουρανό, ας ελευθερώσουμε τους ώμους μας κι ας ανοίξουμε την καρδιά μας. Στην συνέχεια, ας πάρουμε μια μεγάλη βαθιά ανάσα και να ανοίξουμε τα χέρια μας, λέει η Ντουγκουέ, και στη συνέχεια ας τα τυλίξουμε γύρω από τον εαυτό μας από τη μία πλευρά στην άλλη.

Ας πιάσουμε τους ώμους μας κι ας πιέσουμε το πηγούνι μας στο στήθος μας - κι ας δώσουμε στον εαυτό σας μια μεγάλη και ζεστή αγκαλιά. Στη συνέχεια, ας ανοίξουμε τα χέρια μας φαρδιά και με την επόμενη μεγάλη βαθιά αναπνοή μας ας ξεκινήσουμε ξανά.

Η Ντουγκουέ προτείνει να επαναλαμβάνουμε την αγκαλιά μας πολλές φορές... «Δεν υπάρχει λανθασμένος τρόπος να αγκαλιάσει κανείς», προσθέτει. «Δεν είναι όλοι σε θέση να ανοίξουν τα χέρια τους ευρέως ή να τα τυλίξουν γύρω τους, οπότε οποιαδήποτε παραλλαγή της χειρονομίας και της αναπνοής είναι ο σωστός τρόπος. Η αναγνώριση της αυτο-φροντίδας μας έχει την μεγαλύτερη σημασία».

Η Σμιθ λέει ότι οι αυτο-αγκαλιές θα μπορούσαν να είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για να αντιμετωπίσουμε την έλλειψη σωματικής επαφής (με άλλους ανθρώπους) αυτήν τη στιγμή, καθώς αυτοί που απομονώνονται θα βιώνουν «πείνα αφής».

Πρέπει επίσης να δοθεί προτεραιότητα στη γενική αυτοεξυπηρέτηση του εαυτού μας: «Άρα, έχοντας μια καθημερινή ρουτίνα αγγίγματος - περιποίηση, για παράδειγμα - προσεκτικά και χωρίς να βιαζόμαστε, (αυτό) είναι ζωτικής σημασίας. Καθώς πέφτει η διάθεσή μας, αυτή η πτυχή της ρουτίνας μας συχνά ξεχνιέται: δεν πλένουμε το πρόσωπό μας, δεν κάνουμε ντους, δεν κολυμπάμε τόσο πολύ. Μπορούμε να δούμε πώς όλα αυτά μοιάζουν περιττά, ενώ στην πραγματικότητα είναι ακόμη πιο σημαντικά (από ποτέ)».

Το να προσέχουμε να στεγνώσουμε τον εαυτό σας μετά το ντους, να χρησιμοποιήσουμε λοσιόν σώματος και να τρίψουμε προσεκτικά στο σώμα μας, (αυτό) θα μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε την στέρηση αφής που μπορεί να αντιμετωπίζουμε, προτείνει.

Η Ντουγκουέ η οποία χρησιμοποιεί επίσης αυτο-αγκάλιασμα κατά τη διδασκαλία της γιόγκα, λέει ότι η έλλειψη αφής έχει επισημάνει την ανάγκη μας για σύνδεση (με τους άλλους ανθρώπους) και (να μάθουμε) που ανήκουμε ως άνθρωποι.

«Έχει αφήσει πολλούς από εμάς να αισθανόμαστε μόνοι», λέει. «Το αγκάλιασμα είναι ένας απίστευτος τρόπος για να μειώσουμε αυτό το συναίσθημα, ενώ αυξάνεται η εμπιστοσύνη στη δική μας ικανότητα να καταπραΰνουμε, να αγαπάμε και να φροντίζουμε τον εαυτό μας. Είναι καιρός να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και να αναγνωρίσουμε ότι είμαστε αρκετοί».

Πηγή