Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν ακούν τη φωνή τους ηχογραφημένη αισθάνονται άβολα ή και άσχημα, θεωρώντας ότι ακούγεται στους άλλους πολύ διαφορετική και χειρότερη από ό,τι πίστευαν.

Ωστόσο, υπάρχει εξήγηση. Η δυσφορία που έχουμε κατά την ακρόαση των φωνών μας στις ηχογραφήσεις οφείλεται πιθανώς σε ένα συνδυασμό φυσιολογίας και ψυχολογίας.

Πρώτον, ο ήχος από μια ηχογράφηση μεταδίδεται διαφορετικά στον εγκέφαλό μας από τον ήχο που παράγεται όταν μιλάμε.

Οταν ακούμε μια ηχογράφηση της φωνής μας, ο ήχος ταξιδεύει στον αέρα και στα αυτιά μας - κάτι που είναι γνωστό ως «μετάδοση μέσω αέρα». Η ηχητική ενέργεια δονεί το τύμπανο και τα μικρά οστά του αυτιού. Αυτά τα οστά στη συνέχεια μεταδίδουν τις ηχητικές δονήσεις στον κοχλία, ο οποίος διεγείρει νευρικούς άξονες που στέλνουν το ακουστικό σήμα στον εγκέφαλο.

Ωστόσο, όταν μιλάμε, ο ήχος από τη φωνή μας φτάνει στο αυτί με διαφορετικό τρόπο. Ενώ ένα μέρος του ήχου μεταδίδεται μέσω του αέρα, μεγάλο μέρος του ήχου μεταδίδεται εσωτερικά απευθείας από τα οστά του κρανίου μας.

Οταν ακούμε τη δική μας φωνή ενώ μιλάμε, αυτό οφείλεται σε ένα μείγμα τόσο της εξωτερικής όσο και της εσωτερικής μετάδοσης και η εσωτερική μετάδοση μέσω των οστών φαίνεται να ενισχύει τις χαμηλότερες συχνότητες.

Για το λόγο αυτό, οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται γενικά τη φωνή τους ως βαθύτερη και πλουσιότερη όταν μιλούν. Η ηχογραφημένη φωνή, από την άλλη, μπορεί να ακούγεται πιο λεπτή και με υψηλότερη ένταση, κάτι που πολλοί θεωρούν αξιοπερίεργο και σίγουρα όχι καλό.

Υπάρχει, βέβαια, και ένας δεύτερος λόγος που η ακρόαση μιας εγγραφής της φωνής μας μπορεί να είναι τόσο αποκρουστική. Είναι πραγματικά μια νέα φωνή - μια που εκθέτει τη διαφορά μεταξύ της αντίληψης μας και της πραγματικότητας. Επειδή η φωνή μας είναι μοναδική και ένα σημαντικό συστατικό της «αυτο-ταυτοποίησής» μας, αυτή η αναντιστοιχία μπορεί να είναι αντιαισθητική έως ενοχλητική. Ξαφνικά συνειδητοποιούμε ότι τα άλλα άτομα ακούν κάτι άλλο από αυτό που (νομίζουμε ότι) ακούμε εμείς.

Ακόμα κι αν ακουγόμαστε περισσότερο όπως η ηχογραφημένη φωνή μας στους άλλους, ο λόγος που πολλοί από εμάς δυσανασχετούμε όταν μας ακούμε σε ηχογράφηση δεν είναι επειδή το αποτέλεσμα είναι «χειρότερο». Απλά είμαστε συνηθισμένοι να ακούμε τον εαυτό μας με έναν συγκεκριμένο τρόπο.

Μια μελέτη του 2005 έβαλε ασθενείς με προβλήματα φωνής να βαθμολογήσουν τις δικές τους φωνές όταν τους παρουσιάζονται οι ηχογραφήσεις τους. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι ασθενείς, σε γενικές γραμμές, είχαν την τάση να αξιολογούν αρνητικότερα την ποιότητα της ηχογραφημένης φωνής τους σε σύγκριση με τις αντικειμενικές αξιολογήσεις των ιατρών.

Αν λοιπόν η φωνή στο κεφάλι σας επικρίνει τη φωνή που βγαίνει από μια συσκευή εγγραφής, είναι πιθανότατα ο εσωτερικός κριτής σας που αντιδρά υπερβολικά και πιο σκληρά από όσο θα έπρεπε.

Πηγή