Όσοι έχουμε, τα αγαπάμε, δεν γίνεται αλλιώς. Ακόμη και τις στιγμές της ατέρμονης γκρίνιας όπου η υπομονή εξαντλείται σε σημείο, που θα ευχόμασταν με κάθε παιδί να ερχόταν δώρο ένα ειδικό τηλεχειριστήριο που να απενεργοποιεί τον ήχο και να τα βάζει σε κατάσταση mute. Ακόμη και τότε, τα αγαπάμε.

Και κάνοντας αυτές τις σκέψεις, προκύπτει το ερώτημα «Είναι τα παιδιά ευλογία για τους γονείς»; Κάθε ώρα, κάθε στιγμή, σε κάθε συνθήκη ή μήπως κάποιες φορές δίνουμε και ένα μικρό ελαφρυντικό στον Ηρώδη; Εντάξει, πλάκα κάνουμε, μην το πάρει κανείς και τοις μετρητοίς. 

Πάντως, εμείς θέσαμε το συγκεκριμένο ερώτημα σε μαμάδες και μπαμπάδες και... η εμπειρία μίλησε. 

"Είναι ευλογία τα μωρά; Εεε, είναι τα ευλογημένα, μάνα μου τα. Αν έκαμναν λιγότερη φασαρία μεταξύ 6-9 το βραδύ που θέλουμε να ξεκουραστούμε μετά την δουλειά, αν δεν έκλαιγαν που δεν τους πήραμε παγωτό στις 5 τα ξημερώματα μόλις άνοιξαν το μάτι τους και αν δεν ήθελαν να ακούμε το έχω ένα μικράκι ελεφαντάκι τριακόσιες είκοσι οκτώ φορές στη διαδρομή Λευκωσία-Πρωταράς, θα ήταν λίγο περισσότερο ευλογία". Μαρία Στέλιου

"Τα μωρά είναι δύσκολα. Δύσκολα στην επικοινωνία κυρίως στα πρώτα στάδια της ζωής τους, κάποια είναι δύσκολα στο θέμα ύπνου, κάποια, δύσκολα σε θέμα φαγητού κτλ. Η ζωή σου αλλάζει πλήρως. Κάνει 180 μοίρες στροφή. Τα συναισθήματα σου πολλαπλασιάζονται επί 1000. Και τα καλά και τα άσχημα. Το άγχος σου εκτοξεύεται, η στεναχώρια σου όταν αρρωστήσουν, το ίδιο. Η χαρά σου και ο ενθουσιασμός σου το ίδιο, όταν πχ σηκωθούν όρθια για πρώτη φορά ή χαμογελάσουν ή βγάλουν κάποιο ήχο. Όταν με ρωτάνε φίλοι, "γιατί να κάνουν μωρό;", τους απαντώ: ''Για να γαργαλιέται η καρδιά σου και να χαμογελά η ψυχή σου''. Ναι. Τα μωρά είναι ευλογία". Αντρέας Καρράς

"Παρά τις ανησυχίες και τις έγνοιες, τα μωρά πάντα σού ξεκλειδώνουν συναισθήματα που δεν ήξερες καν ότι υπάρχουν. Οπότε, ναι, είναι ευλογία. Επίσης, από τα μωρά μαθαίνεις πώς είναι να δίνεις χωρίς κατ’ ανάγκη να περιμένεις να πάρεις… αφού συνέχεια δίνεις… Θέλουν, θέλουν, θέλουν… Ευλογία είναι και όταν καταφέρεις την τεχνική που απαιτεί να δαγκώνεις επί 20 συνεχόμενα λεπτά τα χείλη σου, απλώς για να μην εκτονώσεις αυτό που νιώθεις με άλλο τρόπο, όπως πχ σπάζοντας πράγματα. Μεγάλη ευλογία να μπορείς να το κάνεις αυτό!". Πανίκκος Παναγιώτου

"Το να έχεις παιδιά σημαίνει να μη μπορείς να πας με την ησυχία σου στην τουαλέτα, να είσαι χρόνια κουρασμένος και να βγαίνεις εκτός εαυτού πιο συχνά από ότι θα ήθελες. Σημαίνει να βάζεις τις ανάγκες και τα θέλω κάποιου άλλου παντα πιο πάνω από τα δικά σου, να μη μπορείς να βγεις αυθόρμητα για ένα ποτό, να μη μπορείς να κάνεις ένα σωρό πράγματα που μπορούσες πριν. Κι όμως τίποτα από όλα αυτά δεν έχει σημασία, τίποτα από όλα αυτά δεν θα σε σταματούσε ποτέ από το να θελεις να είσαι γονιός, και ναι, να εχεις ευλογηθεις από την πιο βαθιά, πιο ουσιαστική και πιο σημαντική σχέση της ζωής σου". Άρτεμις Ευαγόρου 

"Όποιος έχει πει το γνωμικό "Τα παιδιά είναι ευλογία", προφανώς δεν έχει παιδιά ...ή μήπως έχει; Ο γονεϊκός ρόλος δεν είναι μαύρο, άσπρο, ούτε καν γκρι. Και το να μεγαλώνεις ένα "μίνι ενήλικα" θέλει αποθέματα level υπομονής Βουδιστή μοναχού και ατσάλινα νεύρα. Οπότε, τις στιγμές που δεν τα διαθέτεις και αυτές είναι αμέτρητες, δεν νιώθεις τόσο ευλογημένος, ασχέτως αν στην πραγματικότητα είσαι. ΥΓ: Όποιος έχει το τηλέφωνο του Γραφείου Ευημερίας, παρακαλώ να το στείλει ελεύθερα". Κωνσταντίνα Γεωργίου

"Όσο κ αν λατρεύω τη δουλειά μου, πάντα έλεγα ότι ο ρόλος της ζωής μου είναι αυτός της μητέρας. Τα παιδιά ναι, είναι ευλογία. Όσο κουραστική κ αν είναι η καθημερινότητα, μια ζεστή αγκαλιά ή τα αυθόρμητα λόγια αγάπης τους, μου δίνουν τη δύναμη που χρειάζομαι για να συνεχίσω. Κρατώ πάντα στο μυαλό μου κάποια από τα ομορφότερα λόγια που διάβασα: όταν γεννιέται ένα παιδί γεννιέται μαζί και μια μητέρα". Γεωργία Μπουρουχτσή

"Πάντα θεωρούσα πως το να δουλεύω με παιδιά είναι ευλογία! Με κρατά νέο, ζωντανό! Με τον ερχομό της πριγκίπισσάς μου αυτό το συναίσθημα διογκώθηκε!  Και όπως γράφει η Λίνα Δημοπούλου «είναι το γέλιο σου, που γράφει μουσική, είναι το γέλιο σου που την χαρά ανασταίνει». Γιώργος Ζένιος

"Συμφωνώ απόλυτα οτι τα παιδιά είναι μεγάλη ευλογία στη ζωή ενός ανθρώπου. Με τη γέννηση του παιδιού σου αισθάνεσαι ότι γεννιέσαι και πάλι από την αρχή. Ένα μόνο του χαμόγελο και μια πράξη του σε κάνει τόσο ευτυχισμένο που νιώθεις λες και μπορείς να κατακτήσεις τον κόσμο. Αναθεωρείς πολλά στη ζωή σου, πράγμα που σε κάνει πιο δυνατό έτοιμο να παλέψεις για τα πάντα. Με ένα βλέμμα και μια αγκαλιά του σε κάνει να ξεχνάς ότι πιο άσχημο πέρασες μέσα στην ημέρα σου. Αποκτάς σκοπό στη ζωή σου διαφορετικό από κάθε άλλο που είχες ορίσει μέχρι σήμερα!" Πέτρη Παπαφιλίππου

"Η μεγαλύτερη ευλογία που δεν συγκρίνεται με καμία άλλη!". Χριστόδουλος Κυριάκου

"Δεν πιστεύω πως τα παιδιά είναι αποτέλεσμα θεϊκής εύνοιας (σύμφωνα με τον ορισμό του Μπαμπινιώτη για την “ευλογία”), πιστεύω ωστόσο πως προκαλούν μεγάλη χαρά (επίσης σύμφωνα με τον ορισμό του ιδίου). Βεβαίως και δεν θα μιλήσω για όλα τα παιδιά απανταχού της πλάσης. Θα περιοριστώ να εκφράσω την προσωπική μου γνώμη, στηριζόμενη στην εξαετή εμπειρία που έχω εγώ με ένα από αυτά. 

Είμαι της άποψης πως μια γυναίκα ΔΕΝ ολοκληρώνεται όταν γίνεται μητέρα. Ούτε θεωρώ πως μια γυναίκα οφείλει να γίνει μάνα κι αν θέλεις να είμαι τελείως ειλικρινής με κίνδυνο να γίνω αντιπαθής, δεν κάνουν όλες οι γυναίκες για μάνες. 

Πιστεύω όμως ακράδαντα πως η ζωή μιας γυναίκας αλλάζει όταν γίνεται μητέρα -είτε το γεννάει το παιδί, είτε όχι. Η δική μου σίγουρα άλλαξε. Όταν έγινα μάνα έπηξε η βάκλα μου. Όταν έχεις παιδί υπό την ευθύνη σου, όλα ξαφνικά αλλάζουν, δεν γίνεται εσύ να μην αλλάξεις. Και βέβαια αλλάζεις. Άνοιξαν τα σωθικά σου, έβγαλες έναν άνθρωπο από τα σκέλια σου και σε βαραίνει η ευθύνη απέναντι στην ανθρωπότητα να αναγιώσεις έναν πολίτη χρήσιμο. 

Επιστρέφοντας στο φιλοσοφικό ερώτημα αν πέρα από αλλαγμένη, η ζωή με ένα παιδί είναι και χαρούμενη, άποψή μου είναι πως είναι και χαρούμενη, σίγουρα όμως όχι συνεχώς χαρούμενηΑισθάνομαι χαρά παρόλο που κάποιες φορές κλαίω από το άγχος. Αισθάνομαι περηφάνια έστω κι αν κάποιες φορές θεωρώ πως μπορεί να είμαι κατώτερη των περιστάσεων. Αισθάνομαι πως αυτό το εξάχρονο με γεμίζει δύναμη, παρόλο που κάποιες φορές νιώθω απίστευτα λίγη μπροστά της. Αισθάνομαι ώριμη αν και υπάρχουν στιγμές που ακόμη και το πιο απλό πράγμα μπορεί να καταστεί άθλος και οι δικές μου φιλοδοξίες, όνειρα και ανάγκες κάτι μακρινό και άπιαστο. Αυτό το πλάσμα όμως δεν θα το άλλαζα με τίποτα και πλέον δεν μπορώ ούτε και θέλω, πόσο μάλλον αντέχω, να φανταστώ τη ζωή μου μακριά της". Πέγκυ Σπινέλη