Συνεχίζεται μέχρι το τέλος Ιουνίου η διαδικτυακή έκθεση Together/Apart: Going New Places, μία πρωτοβουλία της σκηνογράφου Μαρίνας Χατζηλούκα και του Πολιτιστικού Τμήματος της Ύπατης Αρμοστείας της Κύπρου στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Αφορμή της ωραίας ιντερνετικής αυτής δράσης υπήρξε η αναπάντεχη συγκυρία του lockdown και της πανδημίας, μέσα από την οποία έχει αναδυθεί «μια νέα πραγματικότητα στην οποία κληθήκαμε να ανταποκριθούμε, περιορισμένοι στα φυσικά όρια του προσωπικού μας χώρου».

Ζητήσαμε από τους 7 καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση να μας μιλήσουν για το έργο τους και να μας πουν πώς βιώνουν την ιδιαίτερη αυτή συνθήκη παρουσίασης της δουλειάς τους στο ίντερνετ.

Tη δουλειά του σήμερα παρουσιάζει στην AVANT GARDE o Mιχάλης Χαραλάμπους.

«Μέσω  της πρακτικής μου εξερευνώ τα όρια μεταξύ χώρου, σώματος, αντικειμένου και ταυτότητας, χρησιμοποιώντας ψηφιακές τεχνολογίες και παραδοσιακά μέσα. Τo έργο που παρουσιάζω στη διαδικτυακή έκθεση Together Apart εξετάζει τους αντιφατικούς όρους του φυσικού και εικονικού περιβάλλοντος, του αναλογικού και του ψηφιακού. Συγκεκριμένα οι δύο ψηφιακές φωτογραφίες (In Praise of Light) που παρουσιάζονται έχουν αναφορές από αρχαία αγγεία και αποτελούνται από ένα μη ειδικό πλαίσιο που βρίθει από συμβολισμούς. Σε αυτό το πλαίσιο προτείνω διαφορετικούς τρόπους επαφή με ένα αγγείο.

Στο Ιn Praise of Light (HD,Video) δημιουργώ σκηνές  επηρεασμένες από τον γερμανικό εξπρεσιονισμό στον κινηματογράφο, αποπνέοντας δραματικά περιβάλλοντα, που παράγονται από τις έντονες αντιθέσεις φωτός και σκιάς. Ο τίτλος αναφέρεται στο διάσημο βιβλίο του Junichiro Tanizaki "In Praise of Shadows" (1933), το οποίο αφηγείται τις διάφορες έννοιες της ομορφιάς και της αισθητικής που παράγονται από τους ημι-φωτισμένους και σκιασμένους χώρους που περιέχονται σε ένα παραδοσιακό ιαπωνικό σπίτι. Απομονωμένος στο προσωπικό μου στούντιο, μελετώ πώς το φως συνομιλεί με τον χώρο και ειδικότερα, με τα υβριδικά δοχεία που παράγω. 

Η δυνατότητα που μου δόθηκε κατά τη διάρκεια της καραντίνας να παρουσιάσω την δουλειά με ένα κάπως εναλλακτικό τρόπο, μου επέτρεψε τον χρόνο και την ευκαιρία να επανεξετάσω και να προσπαθήσω να επαναπροσδιορίσω την πρακτική μου σε διαφορετικό βάθος και με διαφορετική κατανόηση. Μου έδωσε χρόνο να γράψω, να σκεφτώ και να αμφισβητήσω τα πράγματα . Η περίοδος αυτή μας έδωσε πρόσβαση σε ένα νέο είδος «γνώσης» για τον πολιτισμό - γνώση που υπήρχε ήδη αλλά δεν ήταν τόσο ορατή όσο είναι τώρα.  Από την άλλη θα πρέπει να είμαστε σε πλήρη συνείδηση  και επίγνωση της δυνατότητας που παρέχει η νέα τεχνολογία. Τίποτα βεβαίως δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη φυσική επαφή, το άγγιγμα, την ενέργεια μιας θεατρικής παράστασης, ενός performance,  τη μυρωδιά ενός αρχαίου αμφιθέατρου ή  τον ήχο που ψιθυρίζει στα αυτιά του θεατή. Άλλωστε η έκθεση πραγματεύεται αυτές τις αποστάσεις, μεταξύ του οικείου και του ανοίκειου. Είναι ακόμη νωρίς  να προσπαθούμε να εξετάσουμε αυτές τις συγκρίσεις αλλά τουλάχιστον θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για τους νέους τρόπους επικοινωνίας και πρόσληψης νοημάτων.  

Αυτό που συνειδητοποίησα περισσότερο, είναι πως απέκτησα μεγαλύτερη επίγνωση για τα πράγματα που με περιβάλλουν. Κατάλαβα ότι - για να παρατηρήσω χρειάζομαι ακινησία και χρόνο- να μην βιάζομαι- κατάλαβα ότι θα πρέπει να επιβραδύνω το πέρασμα του χρόνου και να το επεκτείνω, να περιμένω  προκειμένου να μπορέσω να αντιληφθώ πληροφορίες που δεν είναι προφανείς ή άμεσα ορατές σε μένα. Συνειδητοποίησα  ότι δόθηκαν ευκαιρίες σε φωνές που δεν μπορούσαν να εκφραστούν ή να μιλήσουν με άλλο τρόπο. Το διαδίκτυο και οι ανοιχτές πλατφόρμες τους έδωσαν αυτή την ευκαιρία.

Η τέχνη στις μέρες μας μπορεί να ρομαντικοποιείται ή να αποκτά μια μποεμική  διάθεση αλλά εξακολουθεί να είναι ελιτίστικη και πολλές φορές συστημική.  Θα ήθελα να μοιραστώ ένα στίχο του Nick Cave από το άλμπουμ του «Gosteen», τον οποίo ακόμα επεξεργάζομαι στο μυαλό μου αλλά νομίζω αντιπροσωπεύει όλα αυτά τα ερωτήματα που γεννήθηκαν σε αυτή την συνθήκη:  “Τhere is nothing wrong with Loving something you cannot hold in your Hand”. Τελικά τι είναι αυτό που κρατήσαμε απ’ αυτή την κατάσταση, μήπως ήρθαμε αντιμέτωποι με τις αληθινές μας επιθυμίες, με τα αληθινά μας συναισθήματα;»

Τo link με τη δουλειά του Michalis