Συνεχίζεται μέχρι το τέλος Ιουνίου η διαδικτυακή έκθεση Together/Apart: Going New Places, μία πρωτοβουλία της σκηνογράφου Μαρίνας Χατζηλούκα και του Πολιτιστικού Τμήματος της Ύπατης Αρμοστείας της Κύπρου στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Αφορμή της ωραίας ιντερνετικής αυτής δράσης υπήρξε η αναπάντεχη συγκυρία του lockdown και της πανδημίας, μέσα από την οποία έχει αναδυθεί «μια νέα πραγματικότητα στην οποία κληθήκαμε να ανταποκριθούμε, περιορισμένοι στα φυσικά όρια του προσωπικού μας χώρου».

Ζητήσαμε από τους 7 καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση να μας μιλήσουν για το έργο τους και να μας πουν πώς βιώνουν την ιδιαίτερη αυτή συνθήκη παρουσίασης της δουλειάς τους στο ίντερνετ.

Σειρά σήμερα παίρνει ο Hun Adamoglu, ο οποίος παρουσιάζει έργο με τίτλο A Nap, Better Days Will Return, Where to Now? Dog Eared Book.

«Όταν με πλησίασε η Μαρίνα με την ιδέα της για αυτή την έκθεση, ο τίτλος ‘Together / Apart’ ήταν κάτι που με τράβηξε αμέσως, καθώς σημαντικό μέρος της δουλειάς μου έχει να κάνει με τη μελέτη ανθρώπινων χαρακτήρων. 

Αρκετά από τα έργα μου, κυρίως πίνακες από λαδομπογιά και σκίτσα από γραφίτη, αναπαριστούν ζωές ανθρώπων στο αστικό τοπίο. Οι επιρροές που έχει το κοινωνικό περιβάλλον στον χαρακτήρα και τα συναισθήματα ενός ατόμου αλλά και στις ζωές απομονωμένων ανθρώπων που ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας, με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα ως καλλιτέχνη. 

Οι περισσότεροι χαρακτήρες που δημιουργώ είναι εμπνευσμένοι από καθημερινούς ανθρώπους που συναντώ στο δρόμο, ανθρώπους των οποίων οι εμπειρίες της ζωής είναι χαραγμένες στα πρόσωπά τους. Αποτυπώνω αρχικά την εικόνα τους σε ένα sketchbook κι ακολούθως την εξελίσσω σε εύρος και μέγεθος. Δίνοντας φωνή σε αυτούς τους χαρακτήρες προσπαθώ να τραβήξω την προσοχή του κοινού και να προκαλέσω αισθήματα ενσυναίσθησης για τους συνανθρώπους μας. 

Για την παρούσα έκθεση επέλεξα τέσσερα έργα που αντιπροσωπεύουν διαφορετικές συναισθηματικές αντιδράσεις και ανταποκρίσεις απέναντι στην πανδημία του Covid-19: από την απομόνωση, τη μοναξιά και την αγωνία, στη γαλήνη, την ενότητα και την ελπίδα, όλα αυτά που οι άνθρωποι έχουν νιώσει κατά τη διάρκεια αυτής της δύσκολης περιόδου.

Όπως οι περισσότεροι καλλιτέχνες σήμερα, το να έχω μια διαδικτυακή παρουσία και να εκθέτω τα έργα μου μέσω κοινωνικών δικτύων για να επικοινωνώ με το κοινό, έχει γίνει αναγκαίο κομμάτι της καθημερινής μου πρακτικής. Παρ’όλ’αυτά, αυτή ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχα σε μια πλήρως διαδικτυακή έκθεση κι έχω να πω ότι ήταν μια εξαιρετικά ενθουσιώδης και χρήσιμη εμπειρία. Αυτή η νέα πλατφόρμα δημιούργησε μια κοινότητα καλλιτεχνών, οι οποίοι αν και απέχουν μεταξύ τους τόσο γεωγραφικά όσο και καλλιτεχνικά, επικοινώνησαν μέσω μιας κοινής θεματικής και μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας. Το παράλληλο πρόγραμμα της έκθεσης δημιούργησε μια πλατφόρμα για διάλογο, άνοιξε καινούργια κανάλια επικοινωνίας και πυροδότησε εποικοδομητικές διαδικασίες σκέψης.

Σίγουρα η τεχνολογία δεν μπορεί να αντικαταστήσει την εμπειρία της φυσικής επαφής με ένα έργο τέχνης. Ίσως όμως με τις τεχνολογικές εξελίξεις να ζήσουμε κι ως καλλιτεχνικός κόσμος δραματικές αλλαγές στο μέλλον».

Το link της δουλειάς του Hun