Mια συζήτηση που έγινε στο πλαίσιο της εκπομπής «Woman to Woman» από το Digital, με την κα. Άντρη Ανδρονίκου, Επιστημονική και Εκτελεστική Διευθύντρια του ΣΠΑΒΟ, και με θέμα τη βία στην οικογένεια που συναντάμε σε πολλά νοικοκυριά της χώρας. Μια συζήτηση όμως που μόνο επιφανειακά δεν αγγίζει το επώδυνο και ευαίσθητο αυτό θέμα. 

Από το πρώτο lockdown έως και σήμερα, τα κρούματα ενδοοικογενειακής βίας είναι σε τόσο υψηλά επίπεδα στην χώρα μας, που πλέον κρίνονται ως ιδιαιτέρως ανησυχητικά. Αυξημένη κινητικότητα παρατηρείται στην τηλεφωνική γραμμή 1440, με καταγγελίες από τα ίδια τα θύματα αλλά και πολλές φορές από άτομα του φιλικού ή συγγενικού τους περιβάλλοντος ή ακόμη και από συναδέλφους τους.

Ο δράστης συνήθως χρησιμοποιεί διάφορες στρατηγικές για να εγκλωβίσει το εκάστοτε θύμα του, ανάμεσα στις οποίες και οι απειλές. Ο βαθμός επικινδυνότητας σύμφωνα με την κα. Ανδρονίκου, διαφέρει από περίπτωση σε περίπτωση αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως πάντοτε, τα πράγματα χειροτερεύουν με το πέρασμα του χρόνου. 

Όσο παραμένει μαζί με τον κακοποιητικό της σύντροφο μια γυναίκα, τόσο χειρότερη βία θα δέχεται κάθε φορά, με αποτέλεσμα η κατάσταση να εκτροχιάζεται και να κινδυνεύει ακόμη και η ζωή της ίδιας αλλά και των παιδιών εάν υπάρχουν. 

Η κακοποίηση έχει διάφορες μορφές, οι οποίες είναι αλληλένδετες αφού είτε συνδυάζονται, είτε διαδέχεται η μια την άλλη. Ο δράστης λοιπόν, ενδέχεται να χρησιμοποιεί λεκτική βία με ύβρεις και χαρακτηρισμούς, ψυχολογική – συναισθηματική με απειλές όπως για παράδειγμα πως θα πάρει από τη μητέρα τα παιδιά της, σωματική με χτυπήματα και σεξουαλική βία με επιβολή «πρακτικών» που η γυναίκα δεν επιθυμεί και με τις οποίες δεν συναινεί αυτόβουλα και αβίαστα. 

Ο θύτης, συνήθως οδηγεί τη γυναίκα στην απομόνωση από τον κοινωνικό της περίγυρο, καθώς και στην ενοχοποίηση, κάνοντας την να αισθάνεται πως εκείνη ευθύνεται για τα ξεσπάσματά του, κάτι βεβαίως που σε καμία περίπτωση δεν ισχύει. 

Όσον αφορά στην κακοποίηση των παιδιών εντός μιας οικογένειας, τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι ως επί το πλείστον, ο κακοποιητικός γονέας είναι ο πατέρας, ενώ σε πολύ λιγότερες περιπτώσεις η μητέρα. 

Ακόμη και σε περιπτώσεις όμως που το παιδί δεν βιώνει το ίδιο σωματική κακοποίηση αλλά είναι μάρτυρας βίαιων σκηνών που εκτυλίσσονται στο σπίτι του, μεταξύ των γονιών του, εξακολουθεί να θεωρείται θύμα κακοποίησης. 

Σε παρόμοια περιστατικά, το παιδί βρίσκει τον εαυτό του αντιμέτωπο με μια δυσάρεστη κατάσταση όπου πρέπει να πάρει αποφάσεις. Καλείται λοιπόν να αποφασίσει αν θα παραμείνει αμέτοχο για να προφυλαχτεί, να πάρει το μέρος του δράστη ακόμη και χτυπώντας τη μητέρα ή αντιθέτως να βοηθήσει την χτυπημένη μητέρα του αναζητώντας βοήθεια από κάποιον άλλο ενήλικα ή ακόμη και παρέχοντας της φροντίδα, φέρνοντας της δηλαδή ένα ποτήρι νερό ή μαξιλάρι και βοηθώντας την να σηκωθεί.

Η κα. Ανδρονίκου, χωρίς περιστροφές, έδωσε μέσα από τη συνέντευξη στην εκπομπή «Woman to Woman», την πραγματική διάσταση του προβλήματος που ονομάζεται ενδοοικογενειακή βία. 

Mάλιστα, ανέφερε ότι τα θύματα που καταφθάνουν στο ΣΠΑΒΟ (Σύνδεσμο Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Βίας στην Οικογένεια), φέρουν εκτός από πληγές στην ψυχοσύνθεσή τους,  σοβαρούς τραυματισμούς στο σώμα, όπως δαγκώματα, κοψίματα, κάψιμο από τσιγάρο, εγκαύματα από ρίξιμο ζεστού νερού ή λαδιού, όπως και επίσης, ακρωτηριασμούς.

Ακολουθεί η συνέντευξη που τρυπάει το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας, στο «κόκαλο», μέσα από την οποία καταρρίπτονται και πολλοί μύθοι όπως το ότι «Ένα χαστούκι στο παιδί μας δεν είναι κάτι σημαντικό».