Ο κ. Νίκος Λαμπρίας κάνει μια σύγκριση μεταξύ ποδοσφαίρου και καλαθόσφαιρας δηλώνοντας άγνοια γιατί υπερτερεί το πρώτο σε προτίμηση, έστω και αν όπως λέει, ως χώρα έχουμε περισσότερες επιτυχίες στο μπάσκετ. Απαριθμεί τους λόγους που θα έπρεπε να ωθήσουν τους γονείς να στείλουν τα παιδιά τους στις Ακαδημίες και βεβαίως, κάνει λόγο για την ευχάριστη έκπληξη που συνάντησαν τα παιδιά και οι προπονητές, επιστρέφοντας στα γήπεδα τους μετά το lockdown…Τις ανανεωμένες εγκαταστάσεις για τις οποίες μπορεί να υπερηφανεύεται το Σωματείο Κεραυνού αλλά και ο κ. Πάρις Παπαέλληνας που συνέβαλε ενεργά στην υλοποίησή τους. 

Προπονητής αλλά και Διευθυντής των Ακαδημιών του Κεραυνού. Πόσα χρόνια τώρα και πώς άρχισε η πορεία σας στον συγκεκριμένο Αθλητικό Σύλλογο; 

Ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στο Τμήμα Επιστήμων Φυσικής Αγωγής στην Αθήνα με ειδικότητα και Μεταπτυχιακό στην καλαθοσφαίριση. Το 2007, αποφάσισα να έρθω στην Κύπρο όπου άρχισα την προπονητική μου καριέρα στο ΑΠΟΕΛ και από το 2009 στην Εθνική Ανδρών ως βοηθός προπονητής. Το 2014 μου έγινε μια πρόταση από τη διοίκηση του Κεραυνού, την οποία και αποδέχθηκα. Πάντα θεωρούσα ότι κάποια στιγμή θα ερχόταν το κατάλληλο timing για να συνεργαστούμε, αφού ακόμη και ως αντίπαλος, διατηρούσα πάντοτε άριστες σχέσεις με τους ανθρώπους του. Μετά από έξι χρόνια, θεωρώ τον Κεραυνό «σπίτι μου», αφού μου προσφέρει όλες τις συνθήκες για να μπορώ μαζί με τους συνεργάτες μου να δουλέψουμε αποδοτικά. 

Σε ποια ηλικία ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με την καλαθόσφαιρα και τι ήταν εκείνο που σας ώθησε να το κάνετε;

Η ενασχόληση μου με την καλαθοσφαίριση ξεκίνησε όπως και σε πολλούς συνομήλικούς μου, μετά την επιτυχία της Εθνικής Ελλάδας το 1987. Τότε, όλοι αρχίσαμε να παίζουμε μπάσκετ και ονειρευόμασταν να γίνουμε σαν τον Νίκο Γκάλη ή τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Ευτυχώς που συνειδητοποίησα νωρίς ότι δεν ήμουνα «παικταράς», με αποτέλεσμα να σταματήσω να παίζω και να ασχοληθώ από νωρίς με την προπονητική. Ήμουν τυχερός, γιατί στην Αθήνα συνάντησα πολύ σημαντικούς ανθρώπους -καταξιωμένους προπονητές και καθηγητές- που με βοήθησαν να κάνω σωστά τα πρώτα μου βήματα. 

Στην Κύπρο, θεωρώ ότι το άθλημα αυτό είναι κάπως παραγκωνισμένο ή έστω επισκιάζεται από το ποδόσφαιρο, το οποίο και προβάλλεται περισσότερο. Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό και πως θα μπορούσε να αλλάξει;

Ό,τι έχετε αναφέρει σχετικά με το ποδόσφαιρο είναι γεγονός. Και δυστυχώς δεν μπορώ να  αντιληφθώ το λόγο. Θεωρώ όμως ότι το μπάσκετ ταιριάζει πιο πολύ με την ταυτότητα και ιδιοσυγκρασία μας. Ως έθνος άλλωστε, έχουμε πολλές περισσότερες επιτυχίες στο μπάσκετ παρά στο ποδόσφαιρο -κατάκτηση Ευρωμπάσκετ, Euroleague, επιτυχημένους προπονητές και καλαθοσφαιριστές στο υψηλότερο επίπεδο. Πιστεύω ότι η σκληρή δουλειά από όλους  όσοι εμπλεκόμαστε στο άθλημα - προπονητές, καλαθοσφαιριστές, παράγοντες- μπορεί να το κάνει πιο ποιοτικό, ελκυστικό και δημοφιλές κάποια στιγμή. 

Πάντοτε είχα την εντύπωση πως η ενασχόληση με την καλαθόσφαιρα είναι και λίγο «οικογενειακή υπόθεση και κληρονομιά». Για παράδειγμα, έπαιζε ο παππούς, θα παίζει ο μπαμπάς και στη συνέχεια ο γιος η ή κόρη. Ισχύει κάτι τέτοιο;

Καλή παρατήρηση! Θεωρώ ότι υπάρχει κάποια βάση σε αυτό. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα νεαρών καλαθοσφαιριστών που ακολούθησαν τα βήματα των γονιών τους, οι οποίοι ήταν καλαθοσφαιριστές ή προπονητές, και σε αρκετές μάλιστα περιπτώσεις τους ξεπέρασαν σε απόδοση. Για να μην πάμε μακριά, ας μείνουμε στον κυπριακό χώρο. Αλέξανδρος Βεζένκοφ, Ανδρέας Χριστοδούλου, Νίκος Στυλιανού, Στέφανος Ηλιάδης, Γιάννης Γιανναράς, Μόνα Ζαριτς είναι μόνο μερικά παραδείγματα που αγωνίζονται σε διεθνές επίπεδο. Είναι όλοι παιδιά γνωστών μας «μπασκετ-ανθρώπων». 

Δεν ξέρω αν είναι θέμα DNA, είναι σίγουρα όμως θέμα κατεύθυνσης και εικόνων, εμπειριών. Αυτά τα παιδιά έχουν μεγαλώσει παρέα με τους γονείς τους μέσα στο γήπεδο, έχουν ακούσει χιλιάδες μπασκετικές κουβέντες και αναλύσεις. Σε τέτοιες περιπτώσεις τα παιδιά αυτά ντριμπλάρουν τη μπάλα του μπάσκετ πριν περπατήσουν. Άρα όπως και να το κάνουμε έχουν ένα σημαντικό πλεονέκτημα, χωρίς όμως να σημαίνει ότι αυτό αποτελεί κανόνα. 

Από ποια ηλικία δέχεστε παιδιά στις προπονήσεις και πόσο απαιτητικό είναι το πρόγραμμα ανάλογα με το κάθε ηλικιακό στάδιο; Οι απαιτήσεις αυξάνονται καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά;

Η ηλικία που μπορεί να ξεκινήσει ένα παιδί στην Ακαδημία, είναι κοντά στα έξι. Σίγουρα δε θα ξεκινήσει με εξαντλητικές προπονήσεις, συστήματα τακτικής και πίεση. Ένα εξάχρονο, αν δεν είναι χαρούμενο, δε θα θέλει να έρθει ξανά στο γήπεδο. Επιβάλλεται λοιπόν να ξεκινήσει με  ασκήσεις παιχνιδιού για να γνωρίσει τη βασική τεχνική του μπάσκετ και να βελτιώσει τις αθλητικές του ικανότητες (νευρομυϊκό συντονισμό, δρομική τεχνική, ισορροπία, αντίληψη). Εννοείται ότι όσο μεγαλώνουν σε ηλικία, μεγαλώνουν και οι απαιτήσεις και υποχρεώσεις τους. Γι’ αυτό και αριθμός παιδιών εγκαταλείπουν στην πορεία. Μετά τα 12-13 έτη, αρχίζει η εξειδίκευση, οι καθημερινές προπονήσεις, η καλοκαιρινή προετοιμασία, το αθλητικό σχολείο, το γυμναστήριο...

Είναι καλύτερο να ξεκινάει ένα παιδί σε τόσο νεαρή ηλικία, παρά σε μεγαλύτερη;

Λίγα χρόνια πιο πριν, ένα παιδάκι έπρεπε να γίνει 10-11 χρονών για να μπορέσει να ενταχθεί σε μία Ακαδημία και να αρχίσει να συμμετέχει σε αγώνες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το μπάσκετ να μειονεκτεί σε σχέση με άλλα αθλήματα (πχ. ποδόσφαιρο, κολύμβηση, γυμναστική). Τα τελευταία χρόνια, η εισαγωγή του μίνι-μπάσκετ (πιο χαμηλές μπασκέτες, μικρότερες μπάλες, μικρά γήπεδα) και τα τουρνουά Κ8, Κ10 και Κ12, επιτρέπουν σε μικρότερα ηλικιακά παιδιά να ενταχθούν. Φανταστείτε πόσο πιο ολοκληρωμένος είναι ένας δεκαοκτάχρονος καλαθοφαιριστής που ξεκίνησε στα έξι του, σε σύγκριση με κάποιον αντίστοιχο που ξεκίνησε στα 12 του.

Ένα παιδί θα ήταν θεμιτό να δοκιμαστεί σε διάφορα αθλήματα, ώστε να αποφασίσει ποιο του αρμόζει καλύτερα;

Κάθε παιδί έχει τους δικούς του λόγους για να επιλέξει το άθλημα με το οποίο θα ασχοληθεί. Τους δικούς τους λόγους έχουν επίσης και οι γονείς, οι οποίοι έχουν σημαντικό ρόλο στην επιλογή. Συνήθως οι λόγοι αυτοί έχουν να κάνουν με τη γενικότερη εκγύμναση των παιδιών, τη διασκέδαση, την κοινωνικοποίηση, την ένταξή τους σε μια ομάδα και ένα ασφαλές – υγιές περιβάλλον. Η φυσική δραστηριότητα στα παιδιά είναι απαραίτητη όχι μόνο για τη σωματική, αλλά και για την ψυχική τους υγεία, καθώς πληθώρα ερευνών αναδεικνύει τον ευεργετικό ρόλο της άθλησης στον συναισθηματικό κόσμο του παιδιού. Προσωπική μου άποψη είναι ότι ναι, ένα παιδί πρέπει να «περάσει» και να δοκιμάσει διαφορετικά αθλήματα για να γυμναστεί πολύπλευρα και να λάβει ποικίλα ερεθίσματα. 

Ωστόσο, γιατί ένα παιδί να ξεκινήσει την καλαθόσφαιρα;

Όσον αφορά στην καλαθοσφαίριση, θεωρώ ότι είναι μια ιδανική επιλογή για τους παρακάτω λόγους:

- Είναι παιχνίδι, άρα η διασκέδαση είναι δεδομένη. - Είναι σύνθετο άθλημα, αφού η προπόνηση του βελτιώνει τεχνική ικανότητα, φυσική κατάσταση και ψυχοπνευματικές ικανότητες. Ειδικά τα τελευταία χρόνια τείνει να γίνει από τα πλέον «αθλητικά» sports, άρα η προπόνηση βελτιώνει σημαντικά όλες τις παραμέτρους της φυσικής κατάστασης (ταχύτητα, αντοχή, δύναμη, ευκινησία). 

- Βοηθά στην ανάπτυξη της δημιουργικότητας, κριτικής σκέψης και λήψης απόφασης, αφού ο αθλητής αντιμετωπίζει συνέχεια διαφορετικές συνθήκες ανάλογα με συμπαίκτες, αντιπάλους, μπάλα, σκορ, χρόνο και καλείται να βρει λύσεις. 

- Ως ομαδικό άθλημα αναπτύσσει τις έννοιες της ομαδικότητας, συνεργασίας, αλληλοσεβασμού, στοχοθέτησης, πειθαρχίας στους κανόνες και κοινωνικοποιεί τα παιδιά «θωρακίζοντας» τα με αρετές που θα τους είναι χρήσιμες για τη μετέπειτα ζωή τους. 

- Βοηθάει τα παιδιά να αποκτήσουν καλές συνήθειες, να έχουν πρόγραμμα, να ασχολούνται με τη διατροφή και την ακαδημαϊκή τους μόρφωση,

- Είναι ένα άθλημα προσιτό σε όλους. Ακόμη και μόνος του ένας νεαρός αθλητής, με μία μπασκέτα και μία μπάλα μπορεί να περάσει ατέλειωτες ώρες παίζοντας. 

Πλέον, υπάρχει άλλος ένα εξαιρετικός λόγος για να προπονηθεί ένα παιδί στις Ακαδημίες του Κεραυνού. Έχει ανανεωθεί και αναβαθμιστεί ο χώρος σε θέμα εγκαταστάσεων. Ποιες ήταν οι αντιδράσεις των παιδιών και εφήβων που άφησαν τον χώρο προπόνησής τους κατά το lockdown και τις καλοκαιρινές διακοπές, για να επιστρέψουν και να τις βρουν τόσο διαφορετικές;

Είναι γεγονός ότι η περασμένη σεζόν ήταν δύσκολη και περίεργη για όλους μας, πόσο περισσότερο για τους νεαρούς αθλητές. Στη διάρκεια του lockdown αναγκάστηκαν να μείνουν μακριά από τους συμπαίκτες τους και να αρκεστούν σε ατομικές προπονήσεις στο σπίτι με τη βοήθεια βίντεο. Στη φάση χαλάρωσης των μέτρων, επανήλθαν στο γήπεδο, με αρκετούς όμως περιορισμούς. Κυριότερος από αυτούς, ότι δεν μπορούσαν να παίξουν κανονικό παιχνίδι, που είναι ο Νο1 λόγος που έρχονται στο γήπεδο. Οι νέες εγκαταστάσεις ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για όλους μας με την επιστροφή μας την 1η Σεπτεμβρίου. Συνδυάστηκε με τον καλύτερο τρόπο, με την έναρξη της νέας σεζόν και των αγώνων που τόσο έλειψαν σε όλους. 

Υπάρχει και ένας όμορφος χώρος όπου οι γονείς μπορούν να καθίσουν, να πιουν τον καφέ τους και να κοινωνικοποιηθούν καθώς περιμένουν τα παιδιά τους να τελειώσουν την προπόνηση, σωστά;

Ναι, υπάρχει ένας εξαιρετικός χώρος για τους γονείς. Μοντέρνος, λειτουργικός και άνετος. Ένας χώρος ο οποίος κρατάει τους γονείς απασχολημένους ευχάριστα, τόσο πολύ, ώστε να παρακαλούν τους προπονητές να μεγαλώνουμε τη διάρκεια της προπόνησης.

Γιατί θεωρήθηκε ως η καταλληλότερη στιγμή αυτή, ώστε να γίνει η εν λόγω αναβάθμιση; Μήπως είναι κάτι που πρέπει να γίνεται μετά από συγκεκριμένο αριθμό ετών, ενδεχομένως και για τη διασφάλιση της ασφάλειας των γηπέδων;

Τα τελευταία χρόνια η οικογένεια Παπαέλληνα, έχει κάνει πολλά έργα στον χώρο. Δημιουργία των γηπέδων φούτσαλ και τένις, μεγάλη ανακαίνιση του κλειστού γηπέδου μπάσκετ και τώρα ο χώρος του Σωματείου. Είμαι σίγουρος όμως ότι θα υπάρξει και καινούριο project σύντομα. Πλέον, μπορούμε να μιλάμε για ένα πρότυπο αθλητικό κέντρο στην καρδιά του Στροβόλου, ένα κέντρο στο οποίο απασχολούνται εκατοντάδες οικογένειες καθημερινά. Δεν υπάρχει καλύτερη εικόνα από τους μικρούς αθλητές να τελειώνουν την προπόνησή τους και να παραμένουν στον χώρο παίζοντας pick up games στα εξωτερικά γήπεδα με τους μπαμπάδες, ενώ οι μαμάδες απολαμβάνουν το ποτό τους στην καφετέρια. 

Οι γονείς τελικά από την εμπειρία σας, πωρώνονται και φανατίζονται περισσότερο από τα ίδια τα παιδιά; 

Οι γονείς είναι εξίσου σημαντικό κομμάτι όσο και οι νεαροί αθλητές. Με τα σημερινά δεδομένα, είναι αυτοί που θα δώσουν τα πρώτα ερεθίσματα για τον αθλητισμό, θα τα βοηθήσουν να επιλέξουν άθλημα, θα θυσιάσουν χρόνο και χρήμα για να τα φέρουν στην Ακαδημία και στην τελική, σου εμπιστεύονται τα παιδιά τους. Είναι όμως πολύ σημαντικό όπως παραμένουν στο γονεϊκό τους ρόλο, αφήνοντας τα παιδιά να «μεγαλώσουν» με τους προπονητές τους. Οι νεαροί αθλητές πρέπει να αντιμετωπίσουν τις καταστάσεις επιτυχίας ή αποτυχίας, με τους συμπαίκτες και προπονητές τους. Η συμβουλή μου προς τους γονείς λοιπόν, είναι να στηρίζουν τους νεαρούς αθλητές, χωρίς όμως να τους πιέζουν ή να τους «χαϊδεύουν». 

Στην πρώτη περίπτωση είναι σχεδόν σίγουρο ότι ένα παιδί που «πιέζεται» υπερβολικά, θα απογοητευτεί και θα σταματήσει νωρίς τον αθλητισμό, γιατί θα νιώθει ότι αποτυγχάνει και δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις των γονιών του. Στη δεύτερη περίπτωση, ένα παιδί που «κανακεύεται» είναι καταδικασμένο να μείνει στάσιμο, γιατί δε θα προσπαθεί. Φαντάζεσαι ένα μικρό να πηγαίνει σπίτι μετά από ένα «χαμένο» παιχνίδι και να ακούει τον μπαμπά του να συζητάει για τον διαιτητή για τα σφυρίγματα του, για τον προπονητή που δεν τον έβαλε να παίξει αρκετό χρόνο ή για τον συμπαίκτη του που δεν του έκανε πάσες; Αυτομάτως δημιουργείται μια εύκολη δικαιολογία στο παιδί που αναιρεί όσα του είπε ο προπονητής του να διορθώσει και να βελτιώσει. 

Πρωταρχικός στόχος των Ακαδημιών και βεβαίως των προπονητών του Κεραυνού, είναι να ανακαλύψουν νέα, μεγάλα ταλέντα που θα συνεχίσουν την επιτυχημένη πορεία των ομάδων στα γήπεδα;

Ο στόχος της Ακαδημίας του Κεραυνού είναι πολυδιάστατος. Σίγουρα πρωταρχικός είναι η παραγωγή καλαθοσφαιριστών που θα στελεχώσουν τις αγωνιστικές ομάδες του Σωματείου, και στο τέλος, την ανδρική και γυναικεία ομάδα. Εννοείται ότι αποτελεί ξεχωριστή τιμή για όλους μας και η συμμετοχή καλαθοσφαιριστών μας στις εθνικές μας ομάδες. Είμαστε πολύ ευτυχισμένοι, που στην παρούσα φάση, σε μία κομβική για την κυπριακή καλαθοσφαίριση χρονική περίοδο, λόγω της μείωσης του αριθμού των ξένων, συμμετείχαν στην προετοιμασία της ανδρικής μας ομάδα πέντε παιδιά, 17-19 ετών, προερχόμενοι όλοι από την Ακαδημία μας (Νικόλας Παπαδημητρίου, Ηλίας Λιασίδης, Χριστόδουλος Γιαξής, Σάββας Γονατάς). Με την ευκαιρία, θέλω να ενημερώσω τον coach Λειβαδιώτη, με τον οποίο έχουμε εξαιρετική συνεργασία, ότι έρχονται και άλλοι... Επίσης, η γυναικεία ομάδα θα επαναλειτουργήσει την επόμενη αγωνιστική σεζόν στηριζόμενη στις καλαθοσφαιρίστριες που θα προέρχονται από την Ακαδημία του Συλλόγου, κάτι που ανακοίνωσε πρόσφατα στον τύπο ο κ. Παπαέλληνας. 

Πέραν τώρα από την αγωνιστική παράμετρο;

Πέραν τώρα από την αγωνιστική παράμετρο, που συνήθως είναι προτεραιότητα για έμας τους προπονητές, υπάρχει σίγουρα και ο κοινωνικός στόχος τον οποίο θέτει και μας υπενθυμίζει τακτικά η Διοίκηση. Η Ακαδημία του Κεραυνού προσφέρει την ευκαιρία σε πολλά παιδιά καθημερινά να αθληθούν και να γνωρίσουν το άθλημα, να αποκτήσουν πολύτιμες εμπειρίες, να κοινωνικοποιηθούν και να μυηθούν στην αθλητική νοοτροπία και τρόπο ζωής. Ελπίζουμε ότι πολλοί από αυτούς θα καταφέρουν να αγωνιστούν στο υψηλότερο επίπεδο, όσοι όμως δεν τα καταφέρουν θα έχουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να γίνουν υγιείς φίλαθλοι, και θα έχουν τη διά βίου άσκηση σαν βασικό συστατικό της ζωής τους. 

Κλείνοντας, θα ήθελα να μου πείτε εάν θεωρείτε ότι η συνεισφορά του Κεραυνού στην κοινότητα του Στροβόλου είναι καίριας σημασίας και αν ναι, με ποια έννοια; 

Θεωρώ ότι ο Κεραυνός και Στρόβολος είναι ταυτόσημες έννοιες. Ο Κεραυνός εκπέμπει υγεία και αποτελεί ανέκαθεν το καμάρι του Στροβόλου. Τόσο οι τελευταίες του αγωνιστικές επιτυχίες, όσο και οι σύγχρονες υποδομές του Αθλητικού Κέντρου κάνουν περήφανο κάθε Στροβολιώτη και όχι μόνο. Η συνεισφορά του είναι καίριας σημασίας σε πολλούς και διάφορους τομείς, όχι μόνο για την κοινότητα του Στροβόλου. Είναι «πολυτέλεια» και τιμή, τόσο για μένα όσο και για τους συνεργάτες μου, να ανήκουμε στην οικογένεια του Κεραυνού. 

Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Κυπριανού (επίσημη σελίδα Facebook του Κεραυνού Στροβόλου)