Ο ήχος αυτός, μας εξήγησε, κατάγεται από την Ρωσία, αλλά το αμερικάνικο κοινό και ο κόσμος γενικότερα έχει γνωρίσει και συσχετίσει το όργανο αυτό με τις πρώτες ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Ο ίδιος υπήρξε μανιώδης αναγνώστης των pulp-sci-fi, ειδικά με τα έργα του PKD, που επηρέασαν τη δουλειά του. Αυτό είναι απλώς ένα παράδειγμα του sci-fi στοιχείου στη μουσική τους που θα την γνωρίσουμε καλύτερα στο πλαίσο του Φεστιβάλ Φέγγαρος 2022. 

Από την άλλη, η νοσταλγία είναι ένα άλλο στοιχείο που υπάρχει στη μουσική τους. Έρχεται σε διαφορετικές μορφές και σχήματα άλλοτε με τα όργανα που χρησιμοποιει και κάποτε με τα θέματα που ενσωματώνει στους στίχους και στις ιστορίες των κομματιών ή των άλμπουμ του. Το «στοιχείo hauntology ορίζεται μερικές φορές ως η αποτυχία του μέλλοντος - αν και αυτό είναι μια υπεραπλούστευση», όπως εξηγεί. «Δεν είναι ένα είδος μουσικής αλλά έχει να κάνει περισσότερο με κάποια χαρακτηριστικά όπως η μελαγχολική ατμόσφαιρα και η φθορά, κάτι που μπορεί να μεταφραστεί εύκολα σε μουσικό υλικό, ήχο και υφές», αναφέρει εξηγώντας το είδος μουσικής που υπηρετεί.

Πως προέκυψε ο συνδυασμός της μουσικής σας με τα τα audio-visuals; Ποια ήταν η αφορμή;

Το 2013 άρχισα για πρώτη φορά να ενσωματώνω γραφικά στο live set μου «Tales From the Future». Άρχισα να κατεβάζω πολλά ντοκιμαντέρ χωρίς δικαιώματα, διαφημίσεις και άλλο τηλεοπτικό υλικό κυρίως αμερικάνικης προέλευσης. Αρχικά είχαν πλάκα να τα παρακολουθείς, ειδικά όταν έβλεπα ένα βίντεο του 1949 σχετικά με το τι πρέπει να κάνεις και τι να μην κάνεις όταν βγαίνεις σε ραντεβού. Μετά τα επεξεργάστηκα για να τα βγάλω από το αρχικό τους ύφος και δοκίμαζα να δημιουργήσω νέες ιστορίες με αυτά. Μέσα από αυτό το υλικό έλεγα μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας, αλλά κύριος σκοπός μου ήταν να διασκεδάζω το κοινό μου. Ομολογουμένως, μπορεί να είναι κάπως δήθεν να προσπαθείς να είσαι πιο σοβαρός από αυτά, όπως και τα  μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας. Με τα χρόνια, συνέχισα να ξαναδουλέυω και να τελειοποιώ τα οπτικά υλικά αυτά, και κατέληξε να είναι ένας αυτοτελής κόσμος στον οποίο βασίζεται η μεταγενέστερη δουλειά μου.

Τι θα θέλατε ιδανικά να πάρει το κοινό σας από τις μουσικές σας και τι θα θέλατε εσείς να πάρετε από το κοινό;

Εξαρτάται από την περίσταση. Αν κάνω μια σόλο παράσταση, θα κάνω ένα πολύ μεγαλύτερο σετ, κατά προτίμηση με γραφικά και σκηνική διακόσμηση που συμβάλλει και ενισχύει την αφήγηση. Προσπαθώ πάντα να δημιουργήσω μια αίσθηση ταξιδιού, ένα μακρύ αλλά ταξίδι που σε επιβραβεύει. Αυτό είναι εμφανές στο άλμπουμ μου «Paradise Lost», όπου ενσωμάτωσα μυθολογικές συμβάσεις ιστορίας, το λεγόμενο «ταξίδι του ήρωα». Η αρχή είναι ο συνηθισμένος κόσμος, αλλά μετά ο ήρωας ξεκινά ένα ταξίδι και επιστρέφει στο σπίτι του εντελώς αλλαγμένος. Αυτός το σπίτι-ταξίδι-σπίτι είναι η ουσία των ζωντανών σκηνικών μου και με τα χρόνια έχω βρει πολλούς τρόπους για να μεταφράσω αυτήν την ιδέα σε μουσική. Προφανώς, αυτού του είδους πράγματα δεν μπορούν να γίνουν σε μικρότερες σε διάρκεια παραστάσεις. Ωστόσο, οι πιο σύντομες παραστάσεις, παρέχουν μια εναλλακτική για μένα και έναν τρόπο να περιορίσω την παράσταση στα απολύτως απαραίτητα και ίσως να δημιουργήσω μια πιο ζωντανή παράσταση.

Πώς δημιουργήθηκε η μπάντα σας;

Δεν θα χαρακτήριζα τους «Nostalgia For The Future» μια μπάντα. Είναι μια μπάντα που δημιουργήθηκε για να παίζει ζωντανά τη μουσική μου, την οποία είτε δημιουργώ μόνος μου είτε ηχογραφώ με διάφορους άλλους μουσικούς. Η μουσική μου είναι περισσότερο studio-based και δεν είμαι ιδιαίτερα περιοδεύων μουσικός, αν και το απολαμβάνω ιδιαίτερα. Η αρχική ιδέα ήταν να παίξω το «Paradise Lost» στο σύνολο του ζωντανά με ένα γκρουπ, αλλά τελικά ενσωμάτωσα και παλαιότερο υλικό, όπως κομμάτια από το live set μου «Tales From The Future». Επίσης, έχω συνεργαστεί με τα μέλη του συγκροτήματος σε πολλά άλλα projects όπως στα άλμπουμ μου οπόταν είναι αυτονόητο για μένα να τους έχω δίπλα μου. 

Ποιοι είναι οι τρόποι με τους οποίους το φύλο, η τάξη και ο σεξουαλικός προσανατολισμός ενός καλλιτέχνη διαμορφώνουν τις επαγγελματικές του εμπειρίες και την αισθητική του; 

Ένας καλλιτέχνης, αναπόφευκτα καθρεφτίζει, κριτικάρει και τρέφεται από την κοινωνία στην οποία ζει. Ωστόσο, ένας καλλιτέχνης, πρώτα και κύρια χρειάζεται άφθονο χρόνο και ελευθερία για να εξασκήσει, να δημιουργήσει και να εμπλουτίσει την τέχνη του. Αυτό βέβαια είναι μια πολυτέλεια που απολαμβάνει μια συγκεκριμένη κοινωνική τάξη, δυστυχώς. Μιλώντας για τον εαυτό μου και ίσως για την πλειοψηφία, πρέπει να κάνουμε ταχυδακτυλουργικά τις δουλειές της ημέρας, να περάσουμε χρόνο με την οικογένεια και να ασχοληθούμε και με την τέχνη. Αυτό είναι μια ικανότητα από μόνη της! Ή την μαθαίνεις ή τα παρατάς. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το φύλο παίζει τεράστιο ρόλο στο πως βλέπουμε και αντιδρούμε θεμελιωδώς τον κόσμο γύρω μας. Δυστυχώς, υπάρχουν λιγότερες γυναίκες παραγωγοί, ηχολήπτες και DJ. Ίσως ,έτσι να πιστεύουμε εμείς γιατί δεν τραβούν πολύ την προσοχή του κόσμου όσο θα έπρεπε. Όπως και να έχει, το μεγαλύτερο θέμα είναι το φύλο και όχι η αισθητική. Για τον σεξουαλικό προσανατολισμό, αυτό είναι ένα εντελώς διαφορετικό πράγμα, σωστά; Αν και θα εκπλαγόμουν αν η LGBT κοινωνία αντιμετωπίζεται διαφορετικά. Είμαστε τόσο σκληρά κωδικοποιημένοι σε αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως φυσιολογικό που δεν συνειδητοποιούμε καν πόσο παράλογο μπορεί να είναι αυτό. Αυτή είναι η δεύτερη φορά που απλοποιώ τα πράγματα! Πόσες ζωές μου έχουν μείνει;

Τελικά, υπάρχουν έμφυλα στερεότυπα στη μουσική βιομηχανία; 

Σίγουρα, αυτού του είδους στερεότυπα είναι παρόντα στη σημερινή υποτιθέμενη σύγχρονη κοινωνία μας. Δεν παρακολουθώ τα tabloids οπότε δεν θα ήξερα τις λεπτομέρειες αλλά ξέρω ότι οι γυναίκες καλλιτέχνες, ιδιαίτερα στην ποπ μουσική σκηνή είναι στους τίτλους εφημερίδων όχι για την τέχνη τους αλλά κυρίως για το πως ντύνονται, για τα ερωτικά τους και τους εχθρούς τους. Όλοι έχουμε δει πως εξελίχθηκε η δίκη Depp-Heard. Μεταφρασμένο στη μουσική βιομηχανία, ένας άντρας καλλιτέχνης που γράφει στίχους για μια πρώην κοπέλα που τον ξυλοκόπησε αναμφίβολα θα είχε διαφορετική απήχηση από μια γυναίκα καλλιτέχνη που θα έγραφε τέτοιους στίχους. Ως καλλιτέχνες πρέπει να είμαστε πιο μπροστά από την κοινωνία, τα στερεότυπα και όλο τον παραλογισμό που μαστίζει την ανθρωπότητα. 

Τι να περιμένουμε από την εμφάνιση σας στο Φέγγαρος;

Θα ερμηνεύσουμε μουσική από το άλμπουμ μου «Paradise Lost» και ακυκλοφόρητα κομμάτια από το «Tales From The Future». Το μεγαλύτερο μέρος του setlist θα είναι ολοκαίνουριες ζωντανές ερμηνείες από πράγματα που δεν έχουμε ξανακάνει και είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι γι' αυτό. Επίσης, σχεδιάζω ένα κομμάτι έκπληξη για την έναρξη του set. Ένα κομμάτι από τις πρώτες μου επιρροές όπως τον Vangelis. Η ιδέα αυτή ήρθε μετά από τον πρόσφατο θάνατο του οπόταν θα είναι ένα αφιέρωμα και μια μοναδική ευκαιρία αφού συνήθως δεν παίζω διασκευές. Ακόμα είμαι στη διαδικασία που φτιάχνω το σετ οπότε στο τέλος μπορεί να αλλάξω και γνώμη. Θα έχουμε χαλαρά grooves, ambient interludes και upbeat electronica. Οι φαν θα το ευχαριστηθούν, ενώ οι νεοφερμένοι θα βρουν κάτι καινούργιο να ανακαλύψουν. Σε κάθε περίπτωση, είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που θα εμφανιστούμε στον Φέγγαρο αυτό το καλοκαίρι!

Περισσότερα για την μπάντα ΕΔΩ 

Info/Tickets: www.fengaros.com

Facebook: www.facebook.com/fengaros

Instagram: www.instagram.com/fengaros

Χορηγός Επικοινωνίας: Avant Garde