Η νηπιαγωγός και ιδιοκτήτρια του «Giraffe Private Nursery School», Νικολέττα Τουμαζή, μιλάει για την απόφασή της να ακολουθήσει αυτό το επαγγελματικό μονοπάτι, τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αντιμετωπίζονται τα παιδιά στο σχολείο, καθώς και για το πως καταλαβαίνεις εάν το παιδί σου τυγχάνει ορθής συμπεριφοράς από τους δασκάλους του. Εξηγεί το πόσο και πως έχουν αλλάξει οι καταστάσεις στους σχολικούς χώρους, τώρα, λόγω πανδημίας αλλά και ποιες πληροφορίες, οφείλουμε να μεταφέρουμε στα παιδιά σε σχέση με τον κορωνοϊό.

Γιατί αποφασίσατε να γίνετε νηπιαγωγός και κατ΄ επέκταση να ανοίξετε το δικό σας νηπιαγωγείο;

«Children are never the burden my friend. They are hope, they are light, they are everything». Αυτό το απόσπασμα που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει: «Τα παιδιά δεν είναι ποτέ βάρος. Είναι ελπίδα, είναι φως είναι το πάν», με εκφράζει πάρα πολύ. Για μένα τα παιδιά είναι ιερά, αγνά, αληθινά και ουσιαστικά, μικρά φωτάκια που λάμπουν διαφορετικά υπενθυμίζοντάς μας πως ήρθαμε στη ζωή για να περάσουμε όμορφα και δημιουργικά. Από πολύ μικρή ηλικία θυμάμαι πως μου άρεσε να είμαι κοντά σε παιδάκια και να παίζουμε, να χορεύουμε, να δημιουργούμε. Την απόφαση να γίνω νηπιαγωγός, την πήρα τρεις περίπου μήνες αφότου ξεκίνησα να διδάσκω χορό κάθε Δευτέρα απόγευμα σε ένα ιδιωτικό νηπιαγωγείο. Στα δεκαέξι μου λοιπόν, συνειδητοποίησα ότι δε θέλω να τους διδάσκω μόνο χορό αλλά θέλω να είμαι νηπιαγωγός. Να τους διαβάζω παραμύθια και να τους μαθαίνω πράγματα. Αποφασιστικά δήλωνα στους γύρω μου πως μια μέρα θα δημιουργήσω ένα δικό μου σχολείο όπου θα ακολουθούμε τη δική μου φιλοσοφία. Ένα σπίτι αγάπης, μάθησης και φροντίδας για μικρά παιδιά.  

Πότε πρωτολειτούργησε και γιατί επιλέξατε το όνομα «Giraffe» δηλαδή καμηλοπάρδαλη; Υπάρχει κάποιου είδους συμβολισμός;

Το Giraffe άνοιξε τις πόρτες του την 1η Ιουλίου 2016. Το όνομα ήταν κάτι που με απασχολούσε για δύο - τρία χρόνια, όταν ακόμη βρισκόμουν στο Μπρίστολ στην Αγγλία και σπούδαζα. Ήθελα κάτι που να είναι απλό, μοναδικό και που να παραπέμπει σε νηπιαγωγείο.Το όνομα ήταν μια σκέψη που μου ήρθε ξαφνικά και αμέσως ήξερα ότι αυτό ήταν. Δεν υπήρχε κάποιος συμβολισμός αρχικά, παρά μόνο ότι ήταν ένα ζώο που μου άρεσε πολύ αλλά, όταν το μελέτησα περισσότερο, η καμηλοπάρδαλη κάνει μεγάλα όνειρα, στέκει πάντα ψηλά και έχει μια ιδιαίτερη αδυναμία στα παιδιά. Δεν ήταν τόσο τυχαία η έμπνευση μου τελικά! 

Τα μαθήματά σας γίνονται στα αγγλικά αποκλειστικά και αν ναι, τι σας ώθησε σε αυτή την απόφαση; 

Η επίσημη γλώσσα του νηπιαγωγείου μας, είναι η αγγλική. Αυτό που με επηρέασε περισσότερο ήταν η δική μου εμπειρία που είχα φοιτώντας σε αγγλόφωνο νηπιαγωγείο. Έμαθα μια δεύτερη γλώσσα χωρίς κανένα κόπο και πάντα είχα την ευκαιρία να μιλώ με άτομα που δε μιλούσαν ελληνικά. Με τον ίδιο τρόπο, το σχολείο μας, καλωσορίζει οικογένειες από κάθε άκρη του κόσμου, προωθεί την πολυπολιτισμικότητα και τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν από πολύ νωρίς κουλτούρες, έθιμα, γεύσεις και συνήθειες άλλων χωρών. 

Συνεπώς, δεν απευθύνεστε μόνο σε παιδιά που τα αγγλικά είναι η «πρώτη» τους γλώσσα;

Σίγουρα, δεν απευθυνόμαστε μόνο σε παιδιά που τα αγγλικά είναι η πρώτη τους γλώσσα. Για να είμαι ειλικρινής, συνήθως τα παιδιά που φοιτούν στο σχολείο μας, έχουν τα αγγλικά ως δεύτερη, τρίτη ακόμα και τέταρτη γλώσσα. Είναι σημαντικό να γνωρίζετε πως όλα τα παιδιά του νηπιαγωγείου μας, παρακολουθούν μαθήματα ελληνικών δύο φορές τη βδομάδα. Επιπλέον, τα παιδάκια μας έχουν την ευκαιρία να προετοιμαστούν για να πάνε σε ελληνόφωνο δημοτικό, φτάνει να μας ενημερώσουν οι γονείς εγκαίρως. 

Υπάρχει συχνά η αντίληψη ότι αν ένα παιδί σε τόσο μικρή ηλικία δεν διδαχθεί πρώτα τη μητρική του γλώσσα – στην προκειμένη τα ελληνικά-, αργότερα θα έχει ελλείψεις αφού δεν μπαίνουν οι αναγκαίες βάσεις. Ισχύει αυτό;

Οι βάσεις που μπαίνουν σε οποιοδήποτε νηπιαγωγείο ανεξαρτήτως γλώσσας, είναι σημαντικές και κοινές ανάμεσα στις διάφορες γλώσσες. Εάν αναπτυχθούν οι δεξιότητες και καλλιεργηθούν οι νοηματικές διεργασίες της γλώσσας γενικά, τότε θεμελιώνονται οι βάσεις. Εδώ είναι σημαντικό να αναφέρω ότι το κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Είναι για παράδειγμα διαφορετικό, εάν ένα παιδί αντιμετωπίζει κάποιου είδους αναπηρία ή κάποιου είδους δυσκολία στην κατανόηση ή γλωσσική διεργασία. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ίσως να παίζει ρόλο στο ποια γλώσσα είναι καλύτερα να μάθει πρώτα. Γενικότερα όμως, τα γνωστικά αντικείμενα και οι δεξιότητες που αναπτύσσονται, δεν επηρεάζονται από τη γλώσσα στην οποία αυτά διδάσκονται. 

Σε τι αισθάνεστε ότι υπερτερεί ή σε τι διαφέρει το Giraffe, από άλλα νηπιαγωγεία;

Πριν το Giraffe δούλευα στο Monkeynastix Cyprus, ένα υπέροχο μουσικοκινητικό πρόγραμμα για παιδιά μεταξύ δύο και επτά ετών. Είχα την ευκαιρία να διδάξω πάρα πολλά παιδάκια σε δώδεκα νηπιαγωγεία, είδα τους χώρους τους, γνώρισα συναδέλφους νηπιαγωγούς και έχω πολύ καλές εντυπώσεις όσον αφορά στο επίπεδο των σχολείων μας. Το Giraffe είναι το «μωράκι» το δικό μου. Είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα και πλημμυρίζει από χαρά, θετική ενέργεια και αγάπη για μικρά ανθρωπάκια. Στο νηπιαγωγείο μου, έχουμε ως κυρίαρχο μέλημα μας τα παιδάκια να είναι ευτυχισμένα (λαμβάνοντας πάντα υπόψη ότι η ευτυχία είναι κάτι διαφορετικό για καθένα από αυτά) και να αναπτύσσονται ολόπλευρα. Η προσωπική και συναισθηματική ανάπτυξη όσο και, οι κοινωνικές σχέσεις, οι κινητικές δεξιότητες, εικαστικές τέχνες, φυσικές επιστήμες, μουσική, χορός και διαλογισμός καλλιεργούνται στο σχολείο μας. Όλα τα παιδιά μας απολαμβάνουν ένα μάθημα μουσικής, Monkeynastix, γιόγκα και δύο μαθήματα ελληνικών τη βδομάδα. 

Αντιλαμβάνομαι από τις απαντήσεις σας ότι «αφουγκράζεστε» και επενδύετε στη διαφορετικότητα κάθε παιδιού ξεχωριστά.

Ακριβώς. Στο νηπιαγωγείο μας αναγνωρίζουμε πως το κάθε παιδί είναι μια ξεχωριστή και μοναδική οντότητα που αναπτύσσεται και διαμορφώνεται στο δικό της ρυθμό με το δικό της τρόπο. Είμαστε σε συνεχή και στενή επαφή με τις οικογένειες των παιδιών μας και το «Unique Giraffe Community» είναι στη βάση της φιλοσοφίας μας και προ πάντων στη δική μου φιλοσοφία. Μόνο όταν το σπίτι και το σχολείο δουλεύουν μαζί και έχουν το παιδί στο επίκεντρο αυτή της μοναδικής τους σχέσης, το παιδί ευδοκιμεί και βρίσκει πρόσφορο έδαφος για ανάπτυξη και εξέλιξη.

Ποια προσόντα και κριτήρια πρέπει να πληροί ένας ή μια νηπιαγωγός, ώστε να είναι κατάλληλος για αυτό το επάγγελμα;

Πάνω από όλα σε αυτό το επάγγελμα χρειάζεται να κυριαρχεί η αγάπη για τα παιδιά και ο σεβασμός για τα μικρά αυτά πλασματάκια. Η επιμονή, υπομονή, ο ενθουσιασμός και ο ζήλος είναι και αυτά προσόντα που πρέπει να κατέχουν οι επαγγελματίες που ασχολούνται με μικρές ηλικίες. Η κάθε ή ο κάθε νηπιαγωγός έχει διαφορετικά και μοναδικά προσόντα να προσφέρει. 

Από την εμπειρία σας, θεωρείτε ότι οι πλείστοι νηπιαγωγοί βρίσκονται όντως στον ορθό επαγγελματικό χώρο ή έχετε έρθει και σε επαφή με άτομα ακατάλληλα;

Δεν είμαι σε θέση να μιλήσω για τον επαγγελματικό χώρο του σήμερα αφού εγώ έχω πολύ λιγότερα χρόνια εμπειρίας σε αυτό τον τομέα σε σχέση με άλλους συναδέλφους. Αυτό που είμαι σε θέση να πω όμως, είναι πως έχω γνωρίσει νηπιαγωγούς που με έχουν ενθουσιάσει, με έχουν εμπνεύσει, που έχουμε ανταλλάξει και αναπτύξει πολύ όμορφες ιδέες μαζί. Είχα και έχω την τύχη να δουλεύω με νηπιαγωγούς που ενθαρρύνουν την πεποίθηση μου, πως όταν αγαπάς αυτό που κάνεις, το αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό. 

Πρόσφατα, ήρθε στο φως της δημοσιότητας ένα περιστατικό εκφοβισμού παιδιού, το οποίο εκτυλίχθηκε σε νηπιαγωγείο. Εσείς, μέσα από την εμπειρία σας, θεωρείτε ότι ένας νηπιαγωγός μπορεί να έχει μια «κακή ημέρα» και πως πρέπει να του δικαιολογηθεί μια τέτοια συμπεριφορά ή κάτι τέτοιο είναι απαράδεκτο; 

Διάβασα το άρθρο στο όποιο αναφέρεστε και για να είμαι ειλικρινής στεναχωρήθηκα πάρα πολύ. Στεναχωρήθηκα που κάποιος άνθρωπος και συγκεκριμένα ένα μικρό παιδάκι, που δεν έχει τη νοητική ικανότητα να αντιδράσει ανάλογα, βρέθηκε στη θέση αυτή. Όλοι έχουμε «κακές μέρες» αλλά αυτό δε μας δίνει το δικαίωμα να είμαστε ούτε αγενείς, ούτε ασεβείς και όπως το θέσατε εσείς ούτε απαράδεκτοι. Δε ξέρω εάν αυτό ήταν μεμονωμένο περιστατικό αλλά, σίγουρα είναι ανεπίτρεπτο ένας εκπαιδευτικός να μειώνει και να εκφοβίζει παιδάκια τα οποία είναι σε μια τόσο ευαίσθητη ηλικία. Θεωρώ πως οι αρμόδιες αρχές πρέπει να διερευνήσουν το περιστατικό άμεσα και να αξιολογηθεί κατά πόσο η δασκάλα αυτή θα έπρεπε να συνεχίσει να ασκεί αυτό το επάγγελμα. Τα λόγια που χρησιμοποίησε έναντι στο παιδάκι δεν είναι λόγια μιας «κακής μέρας». Αντιθέτως, δείχνουν άγνοια και έλλειψη γνωστικού υποβάθρου που όλοι οι παιδαγωγοί πρέπει να κατέχουμε.

Πώς μπορεί ένας γονιός να καταλάβει ότι το παιδάκι του δεν περνάει καλά στο νηπιαγωγείο που πηγαίνει, όταν αυτό δεν είναι σε ηλικία που να μπορεί να εκφραστεί με λόγια; 

Παρόλο που μπορεί ένα παιδάκι να μην μπορεί εκφραστεί με λόγια, θα βρει ένα τρόπο να μεταδώσει στους γονείς του ή στα άτομα του στενού περιβάλλοντος κάτι που νιώθει. Τα παιδάκια συνήθως θα δείξουν την χαρά και τον ενθουσιασμό τους χαμογελώντας έντονα, τσιρίζοντας, πηδώντας για παράδειγμα. Αυτό θα γίνει και όταν φτάσουν στο νηπιαγωγείο αλλά και όταν έρθουν να τους παραλάβουν. Καταλαβαίνεις πως νιώθει το παιδί σου όταν του δείξεις φωτογραφία ή του μιλήσεις για την/τον νηπιαγωγό του. Επίσης εγώ πιστεύω ότι το ένστικτο του γονέα δεν είναι ποτέ λάθος, έτσι πάντα ενθαρρύνω τους γονείς να ακούνε το ένστικτο τους ειδικά όσο τα παιδιά είναι ακόμη πολύ μικρά.

Με ποιο τρόπο έχει επηρεάσει το επάγγελμά σας η υφιστάμενη κατάσταση με την πανδημία;

Μας έχει επηρεάσει όλους πάρα πολύ. Φοράμε τις μάσκες μας συνέχεια, είτε είμαστε μέσα είτε έξω στην αυλή. Δεν μπορούμε να αγκαλιαζόμαστε ή να έχουμε εκείνες τις τρυφερές στιγμές που είχαμε με τα παιδάκια μας μέχρι την πανδημία. Εμείς ως σχολείο χωριστήκαμε σε τέσσερις ομάδες και προσπαθούμε έμμεσα να τους αναθέτουμε δραστηριότητες σε πιο μικρές υποομάδες. Τα παιδιά δεν δικαιούνται να έχουν επαφή με παιδιά άλλων ομάδων. 

Εντούτοις, όπως πως είπα και προηγουμένως, το «Unique Giraffe Community» έχει μεγάλη σημασία για εμάς. Κάθε δύο-τρεις μήνες διοργανώναμε συγκεντρώσεις και βρισκόμασταν όλοι μαζί, οι γονείς και το προσωπικό του σχολείου. Μιλούσαμε για τα παιδιά μας, ανταλλάζαμε ιδέες, απόψεις, γελούσαμε πολύ με τις ωραίες καθημερινές στιγμές. Με λυπεί ιδιαίτερα που αυτό δεν είναι εφικτό τώρα επειδή οι σχέσεις και οι εμπειρίες αυτές είναι πολύτιμες. Η συνάντηση μέσω ψηφιακών μέσων όπως το Ζoom για παράδειγμα, δεν έχει το ίδιο αποτέλεσμα. Εύχομαι να τελειώσει πολύ σύντομα αυτή η πανδημία, όσο πιο ομαλά γίνεται και να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τις ζωές μας όπως πριν.

Τα παιδιά σε τόσο νεαρή ηλικία, τι αντιλαμβάνονται και πώς πρέπει να τους μεταφέρουμε τις βασικές πληροφορίες για τον κορωνοϊό;

Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία αναγνωρίζουν το γεγονός ότι η καθημερινότητα όλων μας έχει αλλάξει και συνήθισαν πολύ πιο εύκολα τα νέα δεδομένα από ό,τι εμείς οι ενήλικες. Δεν θα ακούσεις ποτέ ένα νήπιο να διαμαρτύρεται για το γεγονός ότι τους θερμομετρούμε κάθε πρωί προτού εισέλθει στο σχολείο ή για το ότι πλένει τα χέρια του σχεδόν κάθε μισή ώρα. Εμείς, καλό θα ήταν να τους λέμε πως υπάρχει ένας ιός -ο κορωνοϊός- που είναι πολύ επικίνδυνος, μα και που δυστυχώς επηρεάζει πάρα πολλούς ανθρώπους στον κόσμο. Χωρίς να τους δημιουργούμε φόβο και ανασφάλεια, τους ενημερώνουμε και τους υπενθυμίζουμε ότι ο κορωνοϊός μάς αποτρέπει από το να κάνουμε πολλά πράγματα όπως, το να πηγαίνουμε συχνά στα σπίτια των φίλων μας, να δίνουμε αγκαλιές και φιλιά όπως δίναμε πριν. Όταν με το καλό τελειώσει όλη αυτή η δοκιμασία που περνούμε θεωρώ πως τα παιδιά μας θα έχουν μάθει να εκτιμούν και να επιζητούν αυτό που στοίχισε σε όλους μας, δηλαδή την ανθρώπινη επαφή.

Άλλαξε κάτι στην συμπεριφορά των παιδιών και στις αντιδράσεις τους, ακόμη και στον τρόπο που τα ίδια παίζουν, λόγω της πανδημίας;

Εγώ δεν παρατήρησα κάποια άμεση αλλαγή στη συμπεριφορά ή στις αντιδράσεις. Εξαρτάται βέβαια από το ποιες είναι οι απαιτήσεις μας από αυτά. Εμείς, με την ομάδα νηπιαγωγών στο σχολείο μας, συμφωνήσαμε πως δε θα κάνουμε παρατηρήσεις στα παιδάκια μας επειδή «ήρθαν κοντά» στους φίλους τους. Αντιθέτως προσπαθούμε να οργανώνουμε τις τάξεις και τους χώρους μας έτσι ώστε να μπορούν τα παιδιά να συμμετάσχουν και να παίξουν σε διάφορα κέντρα μάθησης, σε μικρές ομάδες. Τα παιδιά είναι ευέλικτα και προσαρμόζονται εύκολα όταν τους εξηγήσεις το γιατί. Αυτό είναι και το τι κάνει τη δουλειά μας μαγική. Είμαστε καθημερινά με μικρά ανθρωπάκια που δεν έχουν ταμπού, δε φέρνουν αντίσταση στο να δοκιμάσουν νέα πράγματα ή να αλλάξουν την καθημερινότητα τους. ‘