“Ένεκα της κρίσης που προέκυψε με την Πανδημία (συνθήκες απομόνωσης-περιοριστικά μέτρα, παγκόσμια κρίση υγείας, θύματα, επιπτώσεις, η ‘επόμενη μέρα’ μετά το τέλος των περιοριστικών μέτρων), και με στόχο την ενίσχυση των καλλιτεχνών στη δημιουργικότητα, οι Πολιτιστικές Υπηρεσίες ανακοινώνουν ότι δέχονται ταινίες μικρής διάρκειας από 1΄- 3΄  με θέμα την ζωή κάτω από τις συνθήκες εγκλεισμού και παγκόσμιας κρίσης.”

Η πρωτοβουλία, είχε εντυπωσιακά ανέλπιστη ανταπόκριση. 

Συνολικά κατατέθηκαν 83 συμμετοχές, εκ των οποίων οι 50 ξεχώρισαν εξαιτίας “της πρωτοτυπίας της ιδέας, της διαχείρισης της ανθρώπινης διάστασης κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες μέσα από την τέχνη και τέλος ένεκα της ικανότητας να εξαχθεί ένα ολοκληρωμένο έργο, κάτω από τις ιδιαίτερες συνθήκες εγκλεισμού, σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση του υπουργείου”. 

Οι 50 ταινίες βρίσκονται συγκεντρωμένες σε ένα youtube channel ενώ θα αρχίσει και η τηλεοπτική τους προβολή στις 27 Ιουλίου από το ΡΙΚ2. 

Και ενώ απόλαυσα την ταινία The shape of things to come, του Αιμίλου Αβραάμ, ξεχώρισα το Herd Immunity του Χάρη Αγιώτη και ταυτίστηκα με το Exhausted του Antony Πέτρου, το τρίλεπτο της καρδιάς μου, φέρει την υπογραφή της Αλεξάνδρας Ματθαίου. Σε πρώτο και καθόλου αντικειμενικό επίπεδο, επειδή η Αλεξάνδρα είναι φίλη και συνάδελφος -κείμενα της οποίας στην AG, θα διαβάσεις ΕΔΩ- αλλά κυρίως γιατί η αισθητική, η ματιά, η ευαισθησία, το επίπεδο καλλιτεχνικής δημιουργίας και ήθους της Αλεξάνδρας είναι πάντα πολύ υψηλό. 

Μετά το Άνορακ (με τη Μαρία Αργυρίδου & Κίκα Γεωργίου), το Grief (με τη Θέμιδα Μπαζάκα και την Κίκα Γεωργίου), η Αλεξάνδρα έλαβε μέρος στην πρωτοβουλία του Υπουργείου με το Tragedies come in Hungry Hours, στο οποίο πρωταγωνιστεί η Μαίρη Μηνά, με την οποία η Αλεξάνδρα γύρισε και την ταινία A Summer Place την οποία αναμένουμε σύντομα. 

Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του lockdown μέσα σε μια μέρα. Ήταν Απρίλης και Κυριακή. Ο τίτλος είναι “δανεικός” από μία φράση σε βιβλίο της Virginia Woolf που η Αλεξάνδρα διάβασε και προφανώς την ενέπνευσε.   

“Σ’ ένα κόσμο που έχει απωλέσει κάθε βεβαιότητα, η πανδημία μας βρήκε μετέωρους, φοβισμένους και ανέτοιμους. Όσο οι μέρες του εγκλεισμού διαδέχονταν η μια την άλλη, άρχισαν να τίθενται υπο αμφισβήτηση ακόμα και οι πιο θεμελιώδεις έννοιες, αυτές με τις οποίες έχουμε μάθει να αυτοπροσδιοριζόμαστε. Ο χρόνος, η ελευθερία, το υπαρξιακό πρίσμα μέσα από το οποίο ο καθένας από εμάς αντιλαμβάνεται τον εαυτό του”. 

Στα 3 λεπτά που είχε στη διάθεσή της, η Αλεξάνδρα δεν επιχείρησε να πει μια συμβατική ιστορία. Επέλεξε αντ αυτού, να βρει έναν τρόπο να καταγράψει με υπερβατική διάθεση τις σκέψεις και την συναισθηματική της κατάσταση. 

“Σ’αυτή την διεργασία, η αυτοαναφορικότητα είναι διάχυτη. Η Μαίρη Μηνά είναι η ηθοποιός που στην ταινία ενσαρκώνει ένα πρόσωπο που είναι επίσης ηθοποιός (κάποια στιγμή χαζεύει τον εαυτό της σε μια oθόνη) αλλά και συγχρόνως εγώ. Μια παλιά διαφήμιση απορρυπαντικού, δίνει την υπόσχεση ενός καθαρού, ανέμελου μέλλοντος που δεν ήρθε ποτέ. Εκτός από την εκφώνηση, ο μόνος αφηγηματικός ιστός της ταινίας είναι η διαδικασία παρασκευής ενός ζελέ φράουλας. Για όποιον ή όποια από εμάς ένιωσε να χάνει ή να ξαναβρίσκει εαυτόν κατα τη διάρκεια του εγκλεισμού, για όποιον ή όποια από εμάς συναισθάνεται πως μπορεί να νιώθει ένα έντομο εγκλωβισμένο σ’ ένα μπολάκι με ζελέ φράουλας όπως συνέβη σε μένα ένα απόγευμα Δευτέρας, εύχομαι και προσδοκώ η ταινία να επικοινωνήσει κάτι πολύ προσωπικό και αληθινό.”

————-

Η Αλεξάνδρα Ματθαίου γεννήθηκε το 1986. Σπούδασε Νομική στο King's College London (University of London) στο οποίο ολοκλήρωσε και τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο Χρηματοοικονομικό Δίκαιο (LLM). To 2009, ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της σε σπουδές κινηματογράφου (MA in Film Studies) στο UCL. Εργάστηκε για χρόνια στο Λονδίνο ως Script Reader και πιο πρόσφατα, ως Programming Coordinator στο τηλεοπτικό δίκτυο The Discovery Channel. Στο 24ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαράγεβο, συμμετείχε στο τμήμα του Talents Sarajevo. Σήμερα είναι Head of Development στην ελληνική εταιρεία παραγωγής Topcut-Modiano.