We are still alive, επειδή τελικά τη γλιτώσαμε
Η Is not Gallery, όπως προδιαθέτει και το όνομά της, δεν είναι μια gallery κανονική, συμβατική ή προβλέψιμη. Αντίστοιχα ο Άντρος Ευσταθίου δεν είναι ο παραδοσιακός γκαλερίστας. Συνήθως καταλαβαίνεις τι λέει, δεν συνηθίζει να κάνει βαρύγδουπες δηλώσεις για την τέχνη και εκθέτει έργα καλλιτεχνών που σου μιλάνε, “δεν σου τη λένε”.
Μετά την ομαδική έκθεση “Πλούσια Τέχνη σε φτωχούς καιρούς” καταμεσής του lockdown, η Is not Gallery, αποφασίζει πως το ότι είμαστε ακόμη ζωντανοί είναι αρκετά σοβαρός λόγος για να το γιορτάσουμε και αυτό ακριβώς σκοπεύει να κάνει την Πέμπτη 16 Ιουλίου, με τον τρόπο που μια Gallery γνωρίζει, με μια έκθεση!
Μία εβδομάδα σχεδόν πριν τα εγκαίνια, ο Άντρος στοκάρει τοίχους και προσπαθεί να καταλήξει στον αριθμό των έργων αλλά και στην παρουσίαση της δουλειάς ενός καλλιτέχνη διαφορετικού από όσους έχουν κατά καιρούς φιλοξενηθεί.
Άντρος Ευσταθίου: Πρόκειται για μια ομαδική έκθεση, η οποία θα παρουσιάσει έργα τα οποία εμπεριέχουν κάποια ελπίδα, μια ελευθερία, μία αισιοδοξία. Σίγουρα θα δείτε έργα του Αντρέα Σκουφάρη, της Μαρίας Κοφτερού και δικά μου. Επίσης θα υπάρξει μια προσθήκη πολύ διαφορετική, αυτή του Μιχάλη Βρυωνίδη. Βέβαια, μπορεί τελευταία στιγμή να έρθουν κι άλλοι καλλιτέχνες, αλλά γενιά αυτή η έκθεση θα ήθελα να παραμείνει σε χαμηλούς τόνους, σε αντίθεση με την προηγούμενη, στην οποία παρουσιάστηκαν πολλοί καλλιτέχνες. Μπορεί μέχρι τα εγκαίνια να υπάρξουν μερικές ακόμη προσθήκες, αλλά κυρίως θα παρουσιάσουμε έργα που είδα και μου αρέσανε. Ήμουν αποφασισμένος πως τούτα τα έργα θέλωτα να μπουν στην έκθεσή μου. Αν σε μια εβδομάδα δω κάπου ακόμη ένα έργο και θα ζητήσω από τον καλλιτέχνη να μου το φέρει, εν να το κάμω.
Ο κορωνοϊός ήταν η αφορμή;
Θα είχαμε σίγουρα μια ομαδική έκθεση αλλά δεν δεν είχαμε αποφασίσει τι θα δείχναμε. Ένεκα κορωνοϊού μπήκε σε άλλες βάσεις η θεματική. Ο κορωνοϊός άλλαξε τα πλάνα μας, άλλαξε το ύφος και τις προτεραιότητες. Πώς δηλαδή αλλάζουν τα πράγματα; Ανοίγει ο νους σου βασικά. Ανοίγει ο νους σου και σκέφτεσαι διαφορετικά, σκέφτεσαι και άλλον κόσμο που θα μπορούσε να ενταχθεί σε μια γκαλερί. Φυσικά αυτό μπορεί να γίνει αν είσαι ελεύθερος. Όπως είμαι εγώ, και εννοώ πως δεν έχω κολλήματα. Δεν έχω εμμονή ως προς τι θα πρέπει να παρουσιάζει μια γκαλερί. Τον Μιχάλη Βρυωνίδη για παράδειγμα, δεν θα τον σκεφτόμουν να τον βάλω σε μία έκθεση υπό κανονικές συνθήκες. Αλλά λόγω της περίεργης περιόδου, ο Βρυωνίδης με τούτα που γράφει και τούτα που κάμνει, κολλά με εικαστικούς και του πάει να μπει σε μια γκαλερί. Θεωρώ αξιόλογο αυτό που κάνει. Αρέσκει μου πάρα πολλά. Μέχρι σήμερα δεν είχα σκεφτεί ποτέ να τον κολλήσω κάπου αλλά τώρα νομίζω πως κολλά. Δεν ξέρω. Μπορεί να είμαι λάθος. Αλλά εμένα θα μου άρεσε να δω ένα installation, γιατί έτσι το φαντάζομαι εγώ μέσα στο μυαλό μου. Ο Μιχάλης είναι καλλιτέχνης; Ούλοι είμαστε καλλιτέχνες. Ούλοι. Μπορεί όσοι εσπουδάσαν Καλών Τεχνών να διαφωνήσουν, αλλά εγώ έτσι το νοιώθω. Ο καθένας μας είναι εν ενεργεία καλλιτέχνης. Από εκεί και πέρα πως θα μπλέξεις τα πράγματα για να βγει κάτι, είναι θέμα μιας γκαλερί. Για εμένα, ο Μιχάλης μπορεί να μην είναι ο καλλιτέχνης με τη στεγνή έννοια της καλλιτεχνίας, αλλά από την άλλη έννεν τέχνη που κάμνει; Εγώ το πιστεύω. Μπορεί να βάλεις μπροστά μου ένα έργο ζωγραφικής και αυτό που κάμνει ο Μιχάλης, και ενδεχομένως να μου προκαλέσουν εξίσου δυνατό συναίσθημα και αίσθημα. Το έργο τέχνης τούτο το πράγμα δε σου κάνει; Σε βάζει σε σκέψεις, σε μια κατάσταση διαφορετική.
Θεωρείς πως υπάρχει θέση στις γκαλερί για καλλιτέχνες σαν τον Μιχάλη;
Τι είναι η γκαλερί; Είναι εκκλησιά; Είναι ένας χώρος που συναντιούνται διαφορετικοί κόσμοι. Όπως μπαίνουν διάφοροι επισκέπτες, έτσι μπαίνουν διάφοροι καλλιτέχνες. Δεν πρέπει να βάζουμε ταμπέλες και χαρακτηρισμούς στην τέχνη. Εμείς κάνουμε την επιλογή των καλλιτεχνών και θεωρούμε πως πρέπει να εκθέτουμε σωστά έργα, καλά εργα, όμορφα έργα, αλλά πρέπει συνέχεια να ανοίγουμε το πράμα. Ειδικά οι γκαλερί. Πρέπει να φέρνουμε συνέχεια κόσμο μέσα που πιστεύουμε πως έχουν κάτι να πουν.
Η Μαρία και ο Ανδρέας είναι ταλαντούχοι εικαστικοί που ξαναέδειξαν δουλειές τόσο στην Is not Gallery όσο και αλλού. Το άνοιγμα λοιπόν σε αυτή την έκθεση είναι ο Μιχάλης. Αρέσκουν μου τούτες οι προσθήκες που μπαίνουν έτσι σφήνα. Σήμερα είναι ο Μιχάλης, αύριο μπορεί να είναι κάποιος άλλος. Αρκεί βέβαια να έχει να πει κάτι. Υπάρχει συνέπεια στη δουλειά του Βρυωνίδη και αυτό είναι σημαντικό για εμένα. Σημαίνει εν το κάμνει απλά μόνο για να δείχνεται. Έχει μια γερή βάση. Συν τοις άλλοις, εμείς είμαστε εμπορική γκαλερί, που κανονικά οι εμπορικές γκαλερί δεν κάνουν τέτοια πράγματα. Δεν είμαστε μη κερδοσκοπικός οργανισμός, ούτε μουσείο για να έχουμε income από την κυβέρνηση και να μην μας ενδιαφέρει τι εκθέτουμε. Όταν στήνουμε μια έκθεση, πρέπει να βάλουμε και έργα τα οποία πρέπει να πουληθούν. Αλλα στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι το θέμα το εμπορικό. Κάνουμε μια μικρή τομή. Το παρουσιάζουμε γιατί θεωρούμε πως είναι σημαντικό.
Πέμπτη 16 Ιουλίου 2020, 20.00, Is not a Gallery.
