Στην εναρκτήρια σκηνή της μίνι σειράς 9 επεισοδίων του FX (μέσω Hulu) που εγγυημένα θα αποτελέσει τη νέα σας binge εμμονή, η Cate Blanchett κάνει πασαρέλα φορώντας ένα μαγιό με την αμερικανική σημαία στο πλαίσιο εκδήλωσης για τη χρηματοδότηση της προεκλογικής καμπάνιας ενός υποψήφιου γερουσιαστή βασικός χρηματοδότης της οποίας είναι ο άντρας της. Με το που τελειώνει, το πρόσωπό της σκοτεινιάζει και το ζορισμένο χαμόγελο εξαφανίζεται. Το ξέρει ότι είναι προορισμένη για μεγαλύτερα, σπουδαιότερα πράγματα απ’ το να κάνει τη γλάστρα σε καθαρά ανδρικά τερέν. Είναι άλλωστε η Phyllis Schlafly, μητέρα έξι παιδιών, πιστή σύζυγος, επιμελής νοικοκυρά, πολυγραφότατη συγγραφέας με ακραίες συντηρητικές απόψεις γύρω απ’ το τρίπτυχο πατρίς-θρησκεία-οικογένεια που δεν διστάζει να εκφράζει δημόσια και έντονα, με χαρακτηριστική ευφράδεια και πειθώ. Και αυτή που λίγο αργότερα θα βάλει την ταφόπλακα στην Τροπολογία Ίσων Δικαιωμάτων (ERA), το κοντινότερο που έφτασαν ποτέ οι Αμερικανίδες, κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Κύματος φεμινισμού στα 60s και 70s, στη νομική κατοχύρωση της ισότητας και εξάλειψη των διακρίσεων βάσει φύλου. 

Στα early 70s το γυναικείο κίνημα ήταν στα ντουζένια του και πολύ κοντά στον στόχο του: την επικύρωση από τις ζητούμενες 38 Πολιτείες της Τροπολογίας Ίσων Δικαιωμάτων ώστε να γίνει μέρος του Συντάγματος. Ήταν επίσης πολυπρόσωπο, πολύπλευρο, πολυεπίπεδο με τις βασικές πρωταγωνίστριες να προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στις διαφορετικές φατρίες, σχολές σκέψης και ατζέντες που ενίοτε ερχόταν σε αντιπαράθεση μεταξύ τους: η ηγέτιδα και pop είδωλο του Κινήματος, δημοσιογράφος, συγγραφέας και ακτιβίστρια Gloria Steinem (Rose Byrne) η ομορφιά της οποίας πότε αποτελούσε όπλο του αγώνα και πότε γυρνούσε μπούμερανγκ, η παθιασμένη πολιτικός, πρώτη εκλεγμένη μαύρη γυναίκα στο Κογκρέσο και πρώτη διεκδικήτρια του χρίσματος των Δημοκρατικών για τις προεδρικές Shirley Chisholm (Uzo Aduba) υπέρμαχος της μετωπική σύγκρουση με το σύστημα, η βουλευτής των Δημοκρατικών, νομικός και ακτιβίστρια Bella Abzug (Margo Martindale), οπαδός του πολιτικού ρεαλισμού και της αξιοποίησης του συστήματος προς όφελος του σκοπού, η συγγραφέας Betty Friedan (Tracey Ullman) που προσπαθεί να παραμείνει relevant και ηγετική μορφή μια δεκαετία αφότου το βιβλίο της, η επονομαζόμενη και Βίβλος του φεμινισμού The Feminine Mystique (1963) πυροδότησε το Δεύτερο Κύμα και τέλος η Ρεπουμπλικάνα φεμινίστρια και ακτιβίστρια Jill Ruckelshaus (Elizabeth Banks). 

Όμως η ERA δεν ήταν πάντα στο στόχαστρο της Phyllis, για την ακρίβεια δεν την απασχολούσε καν το τι έκαναν ένα τσούρμο “ανύπαντρες και άτεκνες λεσβίες κομμουνίστριες” όπως ήταν η συντηρητική αντίληψη για το Δεύτερο Κύμα του φεμινιστικού κινήματος της εποχής. Η Phyllis, αρκετά έξυπνη, μορφωμένη και διαρκώς διαβασμένη, ήθελε να μιλάει για πυρηνικά όπλα, εξοπλισμούς και για την επιθετική στάση που όφειλαν να κρατούν οι ΗΠΑ απέναντι στη διαρκή σοβιετική απειλή. Κάθετα αντίθετη στην επικείμενη συνθήκη μερικού αφοπλισμού που προωθούσε ο πρόεδρος Nixon με τον σοβιετικό ομόλογό του Brezhnev (για την ιστορία υπεγράφη τον Μάιο του 1972) ταξιδεύει έως την Ουάσινγκτον προκειμένου να πείσει τον γερουσιαστή Barry Goldwater (τον οποίο βοήθησε ώστε να αποσπάσει την προεδρική υποψηφιότητα των Ρεπουμπλικάνων το 1964) να αντιτεθεί στη συνθήκη. Ούσα η μοναδική γυναίκα στη συνάντηση, ένας από τους κουστουμάτους της ζητάει να αναλάβει ρόλο γραμματέα και να κρατάει σημειώσεις άσχετα αν δείχνει να γνωρίζει περισσότερα για το θέμα απ’ τους παρευρισκόμενους άντρες.

Βράζοντας από θυμό για την ταπείνωση που υπέστη, η Phyllis επανέρχεται και περνάει στην αντεπίθεση χτυπώντας τον γερουσιαστή για τη συνάντησή του με εκπροσώπους της ERA. “Εάν υποστηρίζεις αυτή την απατεωνίστικη τροπολογία τότε δεν έχεις κανέναν λόγο να αυτοαποκαλείσαι Ρεπουμπλικάνος” του πετάει. Εκείνη τη στιγμή η Phyllis συνειδητοποιεί πως δεν πρόκειται να την πάρουν ποτέ στα σοβαρά για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας, θα το κάνουν όμως για ένα καθαρά γυναικείο ζήτημα που μπορεί να ανέβει ψηλότερα στην ατζέντα. Και προτιμάει να την ακούσουν για οτιδήποτε παρά να μείνει για πάντα στο περιθώριο. 

Το σενάριο πασχίζει με επιδεξιότητα ικανότατου ζογκλέρ να δώσει βάθος και υπόσταση σε όλες αυτές τις εξέχουσες προσωπικότητες του φεμινιστικού κινήματος βάζοντας πολλές απ’ αυτές (ή και όλες) στον ίδιο χώρο με απολαυστικά αποτελέσματα. Όμως μη γελιέστε, παραμένει το show της Phyllis Schlafly και της Blanchett. Γιατί καθώς όλες οι παραπάνω είναι προσηλωμένες στον στόχο της επικύρωσης της ERA (που έχει προθεσμία μέχρι το 1979) όταν δεν τρώγονται ή ανταγωνίζονται  μεταξύ τους, αδυνατούν να προσέξουν την άνοδο από την ανυπαρξία ενός ύπουλου, μεθοδικού και άκρως επικίνδυνου εχθρού.

Η Schlafly θα δει την ERA ως τη δική της ευκαιρία να αναδειχθεί και με ρητορική που θυμίζει θηλυκό Trump θα πείσει εκατομμύρια νοικοκυρές απ’ άκρη σ’ άκρη της Αμερικής πως η Τροπολογία (ψευδώς) θα νομιμοποιήσει τις εκτρώσεις, θα στείλει τις κόρες τους να πολεμήσουν στο Βιετνάμ, θα καταργήσει την διατροφή, θα διαλύσει τους ευλογημένους από τον Θεό θεσμούς του γάμου και της οικογένειας και θα οδηγήσει μέχρι και σε... unisex τουαλέτες - όλοι οι ισχυρισμοί της φυσικά ψευδείς, ατεκμηρίωτοι και ηθελημένα διαστρεβλωμένοι με σκοπό τον εκφοβισμό και χειραγώγηση της μάζας προς προσωπικό της όφελος. Ναι, η Schlafly ήταν πρωτεργάτης των fake news (που διέδιδε με ένα newsletter που έγραφε, τύπωνε και έστελνε η ίδια στις χιλιάδες συνδρομητές της), ένα αδίστακτο τρολ πολύ πριν την επινόηση του όρου, μία καθαρά τραμπική φιγούρα που δυστυχώς δεν πρόλαβε να δει το είδωλό της να νικάει μια γυναίκα για να μπει στον Λευκό Οίκο (πέθανε δύο μήνες πριν τις εκλογές του 2016). Η ειρωνεία; Μια γυναίκα που χρειαζόταν όσο λίγες την Τροπολογία (παγιδευμένη σε έναν ανούσιο γάμο, παραγκωνισμένη από την πατριαρχία που δεν την πήρε ποτέ στα σοβαρά, πλήρως εξαρτώμενη από τους άνδρες) συνέβαλε στο θάψιμό της για την προσωπική, εγωϊστική της, χειραφέτηση. 

Η σπουδαία ηθοποιός πετυχαίνει μία από τις πιο πολύπλοκες, εξουθενωτικά λεπτομερείς και βαθιές ερμηνείες στην πρόσφατη μνήμη που σπάνια συναντάς εκτός μεγάλης οθόνης - και δεν είναι καν η “καλή” της υπόθεσης!

Η Blanchett είναι η κινητήριος δύναμη της σειράς, η ψυχή και η καρδιά της άσχετα εάν στην πραγματική Phyllis και τα δύο βρίσκονταν σε λάθος θέση. Σε καμία περίπτωση δεν θα σε κάνει να τη συμπαθήσεις (να την λυπηθείς ίσως στην καλύτερη περίπτωση) ειδικά εάν απεχθάνεσαι οτιδήποτε εκφράζει, δηλαδή ότι οι γυναίκες είναι πρακτικά μηχανές τροφοδοσίας, απόλαυσης και αναπαραγωγής και τίποτα περισσότερο (προσέξτε τη σκηνή όπου επιτίθεται στην Gloria Steinem λέγοντας ότι τα κάνει όλα αυτά “επειδή είναι 40, ανύπαντρη και άτεκνη” ενώ στο ακροατήριο βρίσκεται η αδελφή της, που τυγχάνει μια ανύπαντρη και άτεκνη 40άρα - και ναι, το κάνει επίτηδες). Όμως θα σε κάνει να την κατανοήσεις. Και όχι μόνο με τα όσα ξεστομίζει με αυτή τη χαρισματικά δημαγωγική ευφράδεια και αυτοπεποίθηση (άσχετα αν τα περισσότερα είναι μούφες) αλλά κυρίως με εκείνα που δεν εκφράζει με λέξεις. Με κάθε γύρισμα του κεφαλιού, κάθε χαμηλωμένο βλέμμα, κάθε σφίξιμο των χειλιών, κάθε σκοτείνιασμα του προσώπου ή ίσιωμα του κορμού. Η σπουδαία ηθοποιός πετυχαίνει μία από τις πιο πολύπλοκες, εξουθενωτικά λεπτομερείς και βαθιές ερμηνείες στην πρόσφατη μνήμη που σπάνια συναντάς εκτός μεγάλης οθόνης - και δεν είναι καν η “καλή” της υπόθεσης! 

Προσθέστε το κορυφαίο καστ (όλες τους μία και μία), τους σπινθηροβόλους διαλόγους, την έξοχη αναπαράσταση της εποχής, την groovy σεκάνς τίτλων (με το ορχηστρικό A Fifth of Beethoven του Walter Murphy που ήδη έβαλα ringtone) και την αριστοτεχνική δομή με κάθε επεισόδιο να αφιερώνεται και σε μία ηρωίδα (με τη Schlafly όμως να παραμονεύει σε όλα) και το Mrs. America εξελίσσεται σε θέαμα υψηλής ψυχαγωγικής αξίας, σημαντικό, ουσιώδες και ανατριχιαστικά επίκαιρο, χωρίς να καταντάει εκπαιδευτική τηλεόραση.

Για την ιστορία η Τροπολογία δεν κατάφερε να συγκεντρώσει τις απαιτούμενες 38 πολιτείες μέχρι το 1979 που έληγε η προθεσμία ενώ έξι πολιτείες από τις 35 που την είχαν επικυρώσει πριν την εμφάνιση της Schlafly στο προσκήνιο, ανακάλεσαν την ψήφο τους μετά τις αντιδράσεις που πυροδότησε.  Το 2017 και μετά την έκρηξη του #MeToo (που θεωρείται η έναρξη του Τέταρτου Κύματος) η Νεβάδα ήταν η πρώτη πολιτεία που επικύρωσε την ERA και ακολούθησε, ειρωνικά, η πολιτεία της Schlafly, το Ιλινόι και όταν η Βιρτζίνια έγινε η 38η μόλις τον περασμένο Ιανουάριο, το ερώτημα εάν η Τροπολογία παραμένει ζωντανή ή οριστικά νεκρή και θαμμένη, παραμένει καθώς η ακύρωση των έξι θεωρείται συνταγματική γκρίζα ζώνη και αμφισβητήσιμη. (Νέο επεισόδιο κάθε Τετάρτη στο Hulu & από Δευτέρα 4 Μαϊου και κάθε Δευτέρα στις 21.50 στο FOX TV σε όλες τις πλατφόρμες).