Θεωρεί ότι παρά τη γενική ιδέα ότι πρόκειται για φθηνά τηλεοπτικά προϊόντα, ωστόσο, αναδεικνύονται πρόσωπα στα οποία ο κόσμος τρέφει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και εκτίμηση, απ' ό,τι στους πολιτικούς.

Στο συμπέρασμά της την οδηγούν μερικές πρόσφατες δημοσκοπήσεις στη Βρετανία που θέλουν τους πολιτικούς πιο αναξιόπιστους και από τους δημοσιογράφους, τους κτηματομεσίτες και τους τραπεζίτες. Και ταυτόχρονα το γεγονός ότι στα δικά της social ο κόσμος την ακολουθεί πιστά και αναζητά την άποψή της για διάφορα θέματα...

Τα μπερδεύει λίγο η νεαρή; Η ίδια ισχυρίζεται πώς όχι και αναφέρει ότι ακόμη και στο πλαίσιο ενός χαλαρού reality ακούγονται πιο σημαντικά πράγματα -για την ακρίβεια, ας πούμε ή για τις καθημερινές δυσκολίες των νέων ανθρώπων- απ' ό,τι από πολιτικούς που υποτίθεται νοιάζονται γι' αυτούς.

Έχει δίκιο ή άδικο; Δυστυχώς, οι στατιστικές από τη μία και το κύμα των followers από την άλλη θολών κι άλλο την εικόνα, ειδικά στη Βρετανία. Πάντως, αν έχουμε βρεθεί γενικώς σ' αυτό το σημείο, όπου αυτού του είδους η τηλεόραση να έχει κάτι περισσότερο να πει στους πολίτες από την πολιτική και τους πολιτικούς ειδικότερα, μάλλον κάτι δεν πάει καθόλου καλά.