Το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΓΔΕΕ) με σημερινή του απόφαση επικυρώνει την άρνηση των υπηρεσιών Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να παράσχουν πρόσβαση στον Τύπο στα έγγραφα που αφορούν τις ημερήσιες αποζημιώσεις, τις αποζημιώσεις για έξοδα ταξιδίου και τις αποζημιώσεις βουλευτικής επικουρίας των ευρωβουλευτών.

Το ΓΔΕΕ απεφάνθη μετά από προσφυγή μεγάλης ομάδας δημοσιογράφων (υπόθεση Μαρία Ψαρά κ.λπ. κατά Κοινοβουλίου και T-94/16 Gavin Sheridan κατά Κοινοβουλίου) και έκρινε ότι "το Κοινοβούλιο βασίμως προέβαλε ότι τα σχετικά έγγραφα περιέχουν δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, εφόσον οι αιτούντες δεν απέδειξαν την αναγκαιότητα της διαβίβασής τους".

Οι δημοσιογράφοι είχαν αρχικά κάνει αίτηση για πρόσβαση σε έγγραφα προς το Ευρ. Κοινοβούλιο, το οποίο και απέρριψε στο σύνολό τους τις αιτήσεις αυτές, καθώς και τις επιβεβαιωτικές αιτήσεις που ακολούθησαν.

Το ΓΔΕΕ έκρινε εν προκειμένω ότι "όλα τα ζητηθέντα έγγραφα περιέχουν πληροφορίες που αφορούν φυσικά πρόσωπα των οποίων η ταυτότητα είναι γνωστή (δηλαδή τους ευρωβουλευτές), ο δε χαρακτηρισμός των πληροφοριών αυτών ως δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα δεν μπορεί να αποκλειστεί απλώς και μόνο επειδή οι εν λόγω πληροφορίες συνδέονται με δημόσια δεδομένα που αφορούν τα πρόσωπα αυτά".

"Το Γενικό Δικαστήριο φρονεί ότι η πρώτη από τις δύο αυτές σωρευτικές προϋποθέσεις (αναγκαιότητα της διαβίβασης των ζητηθέντων δεδομένων) δεν πληρούται εν προκειμένω" και "οι αιτούντες δεν απέδειξαν με ποιον τρόπο η διαβίβαση των επίμαχων προσωπικών δεδομένων θα ήταν αναγκαία για την εξασφάλιση επαρκούς ελέγχου των δαπανών που πραγματοποίησαν τα μέλη του Κοινοβουλίου προκειμένου να ασκήσουν τα καθήκοντά τους, ιδίως δε για την αντιστάθμιση των προβαλλόμενων ανεπαρκειών των υφιστάμενων μηχανισμών ελέγχου των δαπανών αυτών", αναφέρει το ΓΔΕΕ.

Όσον αφορά το επιχείρημα ότι "το Κοινοβούλιο θα μπορούσε να προβεί στην απόκρυψη, στα ζητηθέντα έγγραφα, των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και να παράσχει", το ΓΔΕΕ κρίνει ότι "η γνωστοποίηση των ζητηθέντων εγγράφων κατόπιν αφαίρεσης από αυτά όλων των προσωπικών δεδομένων (συμπεριλαμβανομένων των ονομάτων των ευρωβουλευτών) θα καθιστούσε άνευ πρακτικής αποτελεσματικότητας την πρόσβαση στα εν λόγω έγγραφα, δεδομένου ότι τέτοιου είδους πρόσβαση δεν θα παρείχε στους προσφεύγοντες τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν τις κατ’ ιδίαν δαπάνες των μελών του Κοινοβουλίου, καθώς θα ήταν αδύνατο να συνδεθούν τα ζητηθέντα έγγραφα με τα πρόσωπα στα οποία αναφέρονται".

Τέλος το Γενικό Δικαστήριο κρίνει ότι "και η απόκρυψη, στα ζητηθέντα έγγραφα, όλων των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα συνεπαγόταν υπερβολικό διοικητικό φόρτο λόγω του όγκου των ζητηθέντων εγγράφων (ο αριθμός των οποίων ανερχόταν σε περισσότερα από τέσσερα εκατομμύρια έγγραφα για το σύνολο των αιτήσεων)".