Μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, είπε και ελάλησε η Ανδρομάχη Σοφοκλέους σε πρόσφατη εκδήλωση του ΟΠΕΚ, «με μίσος και με μία λειψή αντίληψη του τί εστί Κύπρος. Τα μόνα οράματα που τους δίνουμε είναι αυτά των περασμένων δεκαετιών. Ποιο είναι το όραμα για το αύριο ... Πρέπει να καταλάβουμε ότι η λύση δεν είναι ο δρόμος για την ειρήνη αλλά η ειρήνη είναι ο δρόμος για τη λύση».

Aν ο κόσμος δεν είναι πρόθυμος να το στηρίξει, κανένα πλαίσιο λύσης στο Κυπριακό δεν θα γίνει ποτέ βιώσιμο, υπογράμμισε:

Αναρωτιόμαστε καλή μας φίλη Ανδρομάχη: Πέρα απ' τα τεκταινόμενα σε high politics επίπεδο, τί να συμβαίνει στην Παιδεία της χώρας μας στο έτος 2018;

Τα παρακάτω πάντως, συμβαίνουν σίγουρα:

ΑΝΤΙΣΚΗΝΑ

Τριάντα πέντε (35) ήταν τα χρονάκια που συμπληρώθηκαν φέτος από την ανακήρυξη του ψευδοκράτους, μια ακόμη απ' αυτές τις αποφράδες, μαύρες μέρες, που όχι μόνο δεν πρέπει αλλά ούτε και θέλουμε να ξεχάσουμε ποτέ. Άλλωστε … «τί θα γένουμε χωρίς τους βαρβάρους...Οι άνθρωποι αυτοί είναι μια κάποια λύσις».

Μιλάμε βασικά για μία αρκετά διαδεδομένη τακτική να στήνονται μέσα στα δημοτικά (και πάλι) σχολεία μας αντίσκηνα. Σκοπός; Μα να βιώνουν τα παιδάκια από πρώτο χέρι τί σήμαινε να είσαι προσφυγόπουλο στην Κύπρο το 1974. Αναρωτιόμαστε: για την happenning now Συρία, μιλάμε καθόλου στα παιδάκια; Τη βία του πολέμου είναι που ορθώς θίγουμε ή μήπως τον προαιώνιο κακό και πολεμοχαρή μας γείτονα; Αυτό είναι κάτι που στην προσωπική προσέγγιση του κάθε εκπαιδευτικού είναι που έγκειται; Το Υπουργείο Παιδείας, τί να πιστεύει άραγες; Η βιωματική προσέγγιση είναι πολύ όμορφη παιδαγωγική μέθοδος, δεν τίθεται θέμα. Η συγκεκριμένη πού να αποσκοπεί, διερωτώμαστε. Στην καλλιέργεια ειρηνικής κουλτούρας για το μέλλον; Αμφιβάλλουμε.

Ο ΚΑΡΛΟΣ

Για τα σχετικά με τον μικρό Κάρλος, την εργασία που δόθησε στα σχολεία με σκοπό τα παιδάκια να εκπαιδεύονται από πολύ μικρά στο διπλής ανάγνωσης ψεύδος τα είχαμε πει εχτές εδώ.

ΜΑΘΗΤΙΩΣΑ ΝΕΟΛΑΙΑ

Πέρα από τη Λευκωσία, οφθαλμοφανής ήταν και στις υπόλοιπες πόλεις, μάθαμε, η δραστήρια εμπλοκή του ΕΛΑΜ στα σχολεία. Στην κεντρική φωτογραφία, για παράδειγμα, βλέπουμε μαθητές στο κέντρο της Λεμεσού, χθες: Χωρίς σχόλιο.

https://www.youtube.com/watch?time_continue=16&v=c-V1ac09z2w

Το γνωρίζουμε φίλοι μας και το έχουμε υπεραναλύσει εκατό πενήντα χιλιάδες και διακόσιες είκοσι τέσσερις φορές. Το Κυπριακό δεν είναι μόνο ένα ρομαντικό και αφελές θέμα καλής σχέσης των δύο κοινοτήτων, είναι και θέμα χιλίων άλλων γεωπολιτικών και σκέτο πολιτικών συγκυριών και συμφερόντων. Όσο όμως κι αν αρκετοί, εθνοκεντρικοί ως επί το πλείστον άνθρωποι, στρουθοκαμηλίζουν, είναι και θέμα που έχει να κάνει με την καλλιέργεια της ειρηνικής κουλτούρας και συνύπαρξης. Πώς να το κάνουμε δηλαδή; Σύκα είναι τα σύκα, σκάφη είναι και η σκάφη. Και δεν μιλάμε για παραχάραξη ιστορικών πραγματικοτήτων, φιλαράκια μας εθνοκεντρικοί. Για την αποκατάστασή τους είναι που μιλάμε.

Η παιδεία, υποδεικνύει μια άλλη διαχρονική αλήθεια είναι πανάκεια για όλα τα κακά. Η λειψή αντίληψη του τι εστί Κύπρος φαίνεται ωστόσο πως καλά κρατεί φίλη Ανδρομάχη.

Πρέπει ωστόσο να το καταλάβουμε: H λύση δεν είναι ο δρόμος για την ειρήνη. H ειρήνη είναι ο δρόμος για τη λύση