Ένας μπογιατζής στην Έγκωμη με πτυχίο ... πεζοδρομίου

Ένας μπογιατζής στην Έγκωμη με πτυχίο ... πεζοδρομίου

Ένας μπογιατζής στην Έγκωμη με πτυχίο ... πεζοδρομίου
Αν κυκλοφορείς στην περιοχή, σίγουρα θα τον έχεις δει

Κείμενο & φωτογραφίες: Γιώργος Χριστοφόρου


Τον έβλεπα να κάθεται στην καρέκλα του κάθε φορά που περνούσα από εκεί. Όχι πολύ συχνά, αλλά για περισσότερο από ένα χρόνο ήταν εκεί. Βρίσκω την ευκαιρία και τον πλησιάζω μετά από αρκετό καιρό και μου συστήνεται με ένα πλατύ χαμόγελο. "Μιλτιάδης", μου λέει, "Χάρηκα", του απαντώ.

Ο κύριος Μιλτιάδης είναι 66 ετών και αναλαμβάνει μπογιατίσματα σπιτιών, έχοντας όλα τα σύνεργά του μέσα στο αυτοκίνητο, περιμένοντας κάποιο υποψήφιο πελάτη. Μου εξηγεί πως κάθεται σε αυτήν την καρέκλα, δίπλα από την είσοδο του Κέντρου Αίματος στην Έγκωμη, τα τελευταία 20 χρόνια.

Προτού όμως ξεκινήσει να το κάνει αυτό, έχει δουλέψει και ζήσει για λίγο καιρό στον Καναδά, διωγμένος μετά την Τούρκικη εισβολή του 1974, μιας και κατάγεται από το Βαρώσι. Για άλλα 18 χρόνια θα εργαστεί στην Κέρκυρα. Έχει τρία παιδιά τα οποία ζουν στη Σκωτία και τον επισκέπτονται σχεδόν κάθε χρόνο. Η γυναίκα του, επίσης από την Σκωτία έχει πεθάνει το 2006 από καρκίνο του μαστού. Δεν έχει να πει πολλά για τη δουλειά του αλλά μου μιλάει περίπου δύο ώρες για τη ζωή.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ: Mία κουβέντα με τον σπουδαίο Ιρανό σκηνοθέτη Asghar Farhadi

Τέλος της δεκαετίας του 90' αποφασίζει να κάνει κάτι που θα είναι άγνωστο στον χώρο αλλά και στους Κύπριους. Μετά από αρκετό ψάξιμο καταλήγει στον χώρο όπου βρίσκεται τώρα και περιμένει πελάτες για να βάψει ένα δωμάτιο, μια πόρτα ή οτιδήποτε άλλο βρεθεί την ίδια ώρα.

Τα τελευταία πέντε χρόνια έχει σταματήσει να δίνει το τηλέφωνο του, αφού όπως μου αναφέρει χαρακτηριστικά "Με κοροϊδεύουν περίπου 100 άτομα εβδομαδιαίως. Με έπαιρναν τηλέφωνο πήγαινα στο σπίτι τους, τους έλεγα την τιμή και μου έλεγαν 'Θα το μιλήσω με τον/τη σύζυγο μου και θα σου πούμε'. Δεν μπορώ να σπαταλώ τον χρόνο μου και τα καύσιμα για να πηγαινοέρχομαι έτσι απλά σε σπίτια. Όποιος θέλει μπορεί να έρθει να με πάρει ο ίδιος στο χώρο του να του πω μια τιμή και αν είναι σύμφωνος, μου δίνει προκαταβολή τα μισά και εγώ σε μια ώρα θα είμαι εκεί να του κάνω την δουλειά".

Δεν ξεκίνησα με σκοπό να αναπτύξω μια εταιρεία, παρά μόνο να έχω κάτι να κάνω

Δεν μπαίνει στον κόπο να κάνει παζάρι. "Πουλάω υπηρεσίες και όχι αντικείμενα για να κάτσω να παζαρεύω με τον κόσμο. Σε πολλές περιπτώσεις αρκετοί μου έδιναν την προκαταβολή και όταν τελείωνα μου έλεγαν πως δεν τους άρεσε η δουλειά μου και με άφηναν απλήρωτο. Δεν είχα κάποια απόδειξη, δεν μπορούσα να κάνω κάτι". Τώρα όμως τους βάζει να υπογράφουν για να έχει κάποια απόδειξη. Ο κ. Μιλτιάδης δεν βρίσκεται εκεί για να τον λυπηθεί κανείς, απλά για να έχει κάτι να δραστηριοποιείται.

"Και με δύο πελάτες τον μήνα εγώ είμαι ευχαριστημένος. Δεν ξεκίνησα με σκοπό να αναπτύξω μια εταιρεία, παρά μόνο να έχω κάτι να κάνω. Είμαι εδώ καθημερινά από τις οκτώ και μισή μέχρι τις μία, μετά πάω σπίτι μου, μαγειρεύω κάτι και ξεκουράζομαι". Πολλές φορές, όταν δεν τον βλέπεις εκεί είναι γιατί έχει βρεθεί κάποιος πελάτης και πρέπει αναγκαστικά να φύγει.

Η ώρα μαζί με τον κ. Μιλτιάδη και τις ιστορίες του περνάν εύκολα, έχει άποψη για πολλά θέματα, νιώθει αρκετά μορφωμένος άνθρωπος μιας και έχει βγάλει, όπως μου λέει, το Πανεπιστήμιο του πεζοδρομίου.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ: Σταύρος Χριστοδούλου

Εκεί στο πόστο του, όλα αυτά τα χρόνια, γνώρισε αρκετό κόσμο και έχει μάθει να ξεχωρίζει τους καλούς από τους κακούς. Μου αναφέρει επίσης ότι πριν από λίγα χρόνια είχε παριστάνει τον Ιησού Χριστό σε μια αναπαράσταση της σταύρωσης μετά από κάλεσμα της Αρχιεπισκοπής.

Κλείνοντας την κουβέντα μας, μου εξηγεί πως ο άνθρωπος που προσφέρει απλόχερα αγάπη και βοήθεια στο συνάνθρωπο του είναι ευλογημένος από τον Θεό... όπως και αυτός.

Loader