Το όνομα Ibrahim Hasan Hilmioğluları μπορεί να μην σας λέει αρχικά κάτι όμως εάν κάνετε μια αναζήτηση στο Facebook, με το που γράψετε Ibra... θα σας το βγάλει πρώτο πρώτο. Βλέπετε πολλοί τον αναζήτησαν τα τελευταία 24ωρα, οι περισσότεροι όχι για καλό. Ο Ibrahim από τη Βατυλή της κατεχόμενης Αμμοχώστου είχε την ατυχία να ποστάρει μερικές φωτογραφίες από τις καταστροφικές πυρκαγιές της Αττικής συνοδευόμενες από τη φράση “Allahim kimseye yasatmasin” την οποία όμως το Facebook μετέφρασε κάπως έτσι:

Καταλαβαίνετε φαντάζομαι το μέγεθος της σκατοθύελλας που ξέσπασε μόλις κυκλοφόρησε το παραπάνω. Ο messenger του Ibrahim κατακλύστηκε από μηνύματα που σίγουρα ΔΕΝ ανέγραφαν “συγνώμη φίλε αλλά αυτό που έγραψες δεν ήταν ευγενικό”. Κατάρες για ψόφους, καρκίνους, αργούς και βασανιστικούς θανάτους όχι μόνο για τον ίδιο και την οικογένειά του (έχει ένα παιδάκι και η γυναίκα του είναι έγκυος στο δεύτερο) αλλά και κατά την προσφιλή μέθοδο των απανταχού Ελληναράδων και για σύσσωμο το τουρκικό έθνος μέχρι τον τελευταίο. Πολλοί μάλιστα επιδείκνυαν τα υβριστικά μηνύματα που του έστελναν (σε ακόμα χειρότερα αγγλικά από τα ήδη κακοποιημένα ελληνικά τους) ως τρόπαια προφανώς το να στείλεις έναν ψόφο στο messenger και μετά να μπλοκάρεις(!) τον παραλήπτη σε κάνει αυτομάτως πιο Τουρκοφάγο κι απ’ τον Νικηταρά. Κατανοητή ως ένα βαθμό η οργή λόγω της συναισθηματικής φόρτισης των ημερών εξαιτίας της τραγωδίας (αν και οι ευχές για ψόφους και καρκίνους δεν είναι ΠΟΤΕ εντάξει) όμως η αλήθεια είναι πως κάτι δεν καθόταν καλά με τη μετάφραση. Ένα απλό γκουγκλάρισμα και μια ερώτηση σε Τουρκοκύπριο φίλο αποκάλυψε σε λίγα λεπτά την αλήθεια: η φράση σε ελεύθερη απόδοση σημαίνει

“Θεέ μου μην αφήσεις κανέναν να ΤΟ ζήσει αυτό”

Ο Ibrahim κατάλαβε ότι κάτι πήγε χι με το ποστ όταν δέχτηκε στο messenger μια πρωτοφανή επίθεση από κακά αγγλικά κι όταν Ελληνοκύπριοι φίλοι τού επισήμαναν το λάθος, ο άνθρωπος πόσταρε το ακόλουθο κείμενο όπου εξηγεί το λάθος σε μια προσπάθεια να αποδείξει πως δεν είναι ελέφαντας: Βέβαια όταν έχεις να κάνεις με κολλημένους/ψεκασμένους η λογική την κάνει με αναρρωτική. Το αρχικό ποστ συνέχισε να κάνει τον γύρο του ίντερνετ με τις απειλές και τα βρισίδια προς τον Ibrahim να πολλαπλασιάζονται ακόμα κι όταν ποστάραμε στα σχόλια την εξήγηση και το διευκρινιστικό του παιδιού. Μάταια όμως. Ο κλασικός Ελληναράς που θεωρεί τον εαυτό του τέρας εξυπνάδας και πονηριάς ***ενώ παράλληλα καταπίνει αμάσητα όλα τα fake news από Πενταπόσταγμα και Αντικατοχικά Νέα***, πιστεύει ότι πας να τον γελάσεις με.. photoshop και ανθελληνική προπαγάνδα. Κι όταν του λες, ΟΚ δεν πιστεύεις εμένα, γκούγκλαρέ το για να διαπιστώσεις και μόνος του ότι δεν σημαίνει αυτό που διαδίδεις, λαμβάνεις αφοπλιστικές απαντήσεις τύπου *“και να μην το έγραψε αυτός θα το έγραψαν άλλοι σιυλλότουρκοι”* (φοβερή λογική έτσι;)

Η τραγωδία στην Αττική δεν προκάλεσε κύματα συμπαράστασης μόνο από Τουρκία και κατεχόμενα αλλά κι από άλλες χώρες και λαούς που είναι καταχωρημένοι ως παραδοσιακοί “εχθροί” στο περιορισμένης ευθύνης μυαλό του Μέσου Ελληνόφωνου Ψεκασμένου από την εποχή που ντυνόταν τσολιαδάκι στη γιορτή της 25ης Μαρτίου. Αυτοί, ειδικά αν είναι άνω των 35, δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν τώρα - προσφέρονται μόνο για τρολάρισμα (να χρησιμεύσουν και σε κάτι). Οι νεότεροι όμως ελπίζω να έμαθαν για τον Πακιστανικό Σύνδεσμο Ελλάδας που έθεσε 150 μέλη του στη διάθεση των τοπικών αρχών στις πληγείσες περιοχές για οτιδήποτε χρειαστούν, τους Αιγύπτιους ψαράδες που έσωσαν κόσμο απ’ τη θάλασσα, τους εκατοντάδες αλλοδαπούς που έσπευσαν να βοηθήσουν από την πρώτη κιόλας μέρα, τους Σύρους πρόσφυγες που έδωσαν αίμα ή έστειλαν χρήματα από το εξωτερικό “για τη χώρα που τους βοήθησε στα δύσκολα”, τα τουρκικά hastags συμπαράστασης που έγιναν παγκόσμιο trend μέσα σε λίγες ώρες. Για μένα και για σένα όλες οι παραπάνω διακρίσεις είναι άχρηστες, είτε Πακιστανός, είτε Τούρκος, είτε Έλληνας, όλοι ανεξαιρέτως είναι ικανοί να δείξουν ανθρωπιά τη στιγμή που τη χρειάζεσαι περισσότερο - είναι καθαρά προσωπικό θέμα χαρακτήρα και ανατροφής και όχι χώρας. Τις αναφέρουμε αποκλειστικά και μόνο γι’ αυτούς που έχουν, έστω και μικρή, πιθανότητα να αποβάλλουν το μίσος και την προκατάληψη και να δουν τον άνθρωπο πέρα από την εθνικότητα, τη φυλή ή το θρήσκευμα.

Για τους υπόλοιπους, δυστυχώς, η ελπίδα αυτή έσβησε στ’ αποκαϊδια του παραλογισμού τους.