Πλημμύρισε το ίντερνετ με οργιώδη shares και διθυράμβους για την πεντάλεπτη ταινία μικρού μήκους του Θοδωρή Παπαδουλάκη «Ο αδερφός μου».

Το εντυπωσιακό ίντρο της ταινίας και η τεχνική της αρτιότητα - αλλά κυρίως, η τελική ανατροπή και το μήνυμα που προσπαθεί να στείλει για τη ζωή των ΑμΕΑ είναι συστατικά στη φόρμουλα επιτυχίας για να γίνει κάτι viral: keep it short and powerful.

Το καταλάβαμε, το εμπεδώσαμε, τώρα ας πάμε κι ένα βήμα παρακάτω. Υπάρχει μια τρομερή αφέλεια πρώτου επιπέδου στον αφηγηματικό ιστό αυτής της ταινίας: ο βίαιος νεαρός διαλύει τα πάντα στο πέρασμα του, για να εξιλεωθεί στο μελοδραματικό φινάλε ως υπερασπιστής των δικαιωμάτων των ΑμΕΑ με το μήνυμα Σεβάσου τη ζωή. Επειδή δηλαδή ο πρωταγωνιστής της ταινίας διεκδικεί την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τασσόμαστε ως θεατές στο πλευρό του και αποδεχόμαστε το προβληματικό σχήμα της ταινίας που λίγο ή πολύ μας λέει να μην κρίνουμε ένα βιβλίο από το εξώφυλλο του γιατί σε ορισμένες περιπτώσεις, η βία είναι θεμιτή γιατί πηγάζει από αγνά κίνητρα.

ΔΕΣ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ

Αν είναι να με ψευτοσυγκινήσεις, τουλάχιστον κάντο με χάρη και προς θεού, μην προσπαθήσεις να μου ανάξεις τη βία σε στάση ζωής που οφείλω να δικαιολογήσω

Δεν είναι το αν μου άρεσε σαν ταινία ή όχι αλλά το πόσο με έκνευρισε- όχι μόνο εξαιτίας της αδαούς επιπολαιότητας με την οποία καταπιάνεται με το θέμα της- αλλά κυρίως, για τον τρόπο με τον οποίο προσπαθεί να εκμαιεύσει άγαρμπα το συναίσθημα και τη συγκίνηση του θεατή στο τέλος, προβάλλοντας μας ένα δακρύβρεχτο φινάλε με όλα τα γνωστά κλισέ: συναισθηματική μουσική, κοντινά πλάνα αλα ‘Νησί’, καμία προσπάθεια καταγραφής αλήθειας παρα μόνο κινηματογραφικές επιφάσεις αυτης. Αν είναι να με ψευτοσυγκινήσεις, τουλάχιστον κάντο με χάρη και προς θεού, μην προσπαθήσεις να μου ανάξεις τη βία σε στάση ζωής που οφείλω να δικαιολογήσω. Κι αν προσπαθήσεις να με μανιπουλάρεις, τουλάχιστον κάντο με ένα προϊόν διαφήμισης, να ξέρω κι εγώ που πατάω.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ: Unpopular views