*Το κείμενο περιέχει spoilers

Γράφει ο Μάριος Γεωργίου

Μικτά μηνύματα που δημιουργούν ερωτήματα, σεναριακή επιφάνεια, σασπένς όσο πατάει η γάτα.

Το La Casa de Papel δεν αποτελεί τίποτα άλλο παρά μία απόδειξη ότι ένα τοπικό, ευρωπαϊκό προϊόν μπορεί να αμερικανοποιηθεί (με την βοήθεια των μονταζιέρηδων του Netflix), με ευκολία και τάξη, και να σπάσει τα μηχανάκια του streaming γονατίζοντας τους servers.

Στο πρώτο κύκλο κολλήσαμε με την σκέψη “Κάτσε να δούμε που θα το παν”, στον δεύτερο “Και που το πήγαν τελικά;” και τώρα στον τρίτο και ανεκδιήγητο το κλείσαμε λέγοντας “Τι λες ρε μαμάκα; Βγες λίγο από την ευκολία σου”.

Η αλήθεια είναι ότι το χρήμα που έπεσε στον τρίτο -και όχι τελευταίο- κύκλο που είδαμε φάνηκε περισσότερο όσον αφορά στην φωτογραφία, με τα εξωτερικά γυρίσματα να δίνουν ρέστα. Όσον αφορά στην πλοκή, όσοι περάσαμε τις βραδιές μας κάποτε να βλέπουμε μετά τις ειδήσεις την αθάνατη Τόλμη και Γοητεία, νιώσαμε ένα άλφα ντεζαβού.

Με τον Προφεσόρ να αποδεικνύεται ο πιο βουτυράντρας villain στην τηλεοπτική ιστορία, τα love stories και τα ψυχολογικά των χαρακτήρων βγήκαν στην φόρα και την ξεπέρασαν.

“Πάρτε κι εσείς ένα ταληράκι καλοί μου κύριοι”, είπε η παρέα που ξεγέλασε τον πλανήτη και τον βοήθησε να σπρώξει το κάρο της για να κινηθεί η πλοκή.

Στόχοι του La Casa de Papel σε αυτό τον κύκλο, για να μας ανοίξει την πόρτα στον τέταρτο (τα γυρίσματα έχουν ήδη αρχίσει), είναι να αντικαταστήσουμε το πρόχειρο σεξ με την ατάκα του Palermo “Boom boom ciao”, δημιουργώντας μία αναφορά στην σειρά και μάλλον να δώσει πάσα σ’ αυτούς για ένα μεταμοντέρνο και πειραγμένο Guantanamera, να υπάρχει στα clubs να παίζει.

Σε γενικές γραμμές είναι ένα εύκολο προς κατανάλωση πιάτο, για όλους όσοι δεν έχουν παρακολουθήσει αρκετά αμερικανογεννημένα του είδους, με ένα καστ καλών ηθοποιών σε γενικές γραμμές που έχουν στα χέρια τους ένα μέτριο σενάριο.

Μαμακιούλα να περνάει η ώρα δηλαδή.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ: Ληστής ντυμένος Casa de Papel σε περίπτερο στη Λευκωσία