Ο Κύπριος γελά με πράγματα τα οποία μπορεί να ταυτιστεί!

Ο Κύπριος γελά με πράγματα τα οποία μπορεί να ταυτιστεί!

O stand up comedian Κωνσταντίνος Ψυλλίδης μας λύνει την απορία εάν το να κάνεις τον κόσμο να χαμογελάει είναι τέχνη ή τεχνική

Ο Κύπριος γελά με πράγματα τα οποία μπορεί να ταυτιστεί!

Της Ελένης Χαραλάμπους

Ο Κωνσταντίνος Ψυλλίδης δηλώνει ακόμα ερασιτέχνης stand up comedian, παρόλο που ασχολείται επαγγελματικά σχεδόν δύο χρόνια. Πρόκειται για έναν χαλαρό τύπο που σε κάνει να γελάς αβίαστα, χωρίς επιτηδευμένες ατάκες και «στήσιμο».

Επειδή τυχαίνει να τον γνωρίζω προσωπικά, μπορώ με σιγουριά να πω ότι αυτό που βλέπεις όταν ανεβαίνει στην σκηνή είναι ο πραγματικός του εαυτός και δεν πρόκειται για ένα χαρακτήρα που έχει δημιουργήσει με σκοπό την διευκόλυνση του κωμικού στοιχείου στην παράσταση. Με εμπνευσμένα και καυστικά κείμενα αναδεικνύει τις αστείες πλευρές ακόμα και των πιο δύσκολων καταστάσεων.

Ανήκει στην γενιά των κωμικών που, είτε μέσω του διαδικτύου είτε μέσω παραστάσεων, καταφέρνει να αναδείξει τα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας.Παίζει με το κοινό που πάει στις παραστάσεις του, καθώς χρησιμοποιεί το γέλιο ως όχημα για να πει πολλά περισσότερα πράγματα.

Αυτός ο ξεχωριστός τύπος που πατάει το πόδι του στην σκηνή με μόνο όπλο το μικρόφωνο και το χιούμορ του, μας συστήνεται και μοιράζεται την συνταγή του να κάνεις το κόσμος να χαμογελά μέχρι δακρύων. Απαντά επίσης σε δύσκολες ερωτήσεις όπως για τον απόλυτο εφιάλτη που έζησε στην σκηνή, αλλά και μας περιγράφει και την καλύτερη στιγμή του ώς τώρα.

Kάναμε κουβέντα για την κωμωδία, και τα άμεσα σχέδια του, αλλά και από πού πηγάζει η έμπνευση του και ποιο θεωρεί το σημαντικότερο μυστικό για την επιτυχία. Μας λέει επίσης για τον Λούη Πατσαλίδη και τι εκτιμάει περισσότερο από το χιούμορ του σε αυτόν και αν θα έκανε ο ίδιος τηλεόραση, αλλά και πως φαντάζεται τον εαυτό του σε πέντε χρόνια.

(embed: https://www.instagram.com/p/BxX1n0nlCgg/)

Κωνσταντίνε, θα μας συστηθείς; Είμαι ο Κωνσταντίνος, δουλεύω project manager σε εταιρεία τεχνολογίας τα πρωινά και τα βράδια παίρνω το μικρόφωνο μου αγκαλιά και προσπαθώ να κάνω τον κόσμο να γελάσει ως ερασιτέχνης stand up comedian.

Εργάστηκες αρκετά χρόνια ως δημοσιογράφος και τα τελευταία χρόνια ως Project Manager, πως προέκυψε το stand up comedian, πως μπήκε στη ζωή σου; Εντελώς κατά λάθος. Νομίζω το φταίξιμο πέφτει εξ’ ολοκλήρου σ’ ένα φίλο μου τον Δημήτρη. Τον είχα καλεσμένο σε μια διαδικτυακή εκπομπή και όταν τελειώσαμε με ρώτησε αν μπορούσα να κάνω 30 λεπτά σε ένα open mic που διοργάνωνε το Cyprus Comedy Central. Στην αρχή είπα «Όχι» γιατί το φοβόμουν αλλά στο τέλος με έπεισε. Έκανα ένα μικρό σόου στη Λάρνακα το οποίο πήγε εξαιρετικά. Πολύ καλύτερα απ’ ότι περίμενα για να είμαι ειλικρινής-,και απ’ εκεί ξεκίνησα πλέον να το κάνω σε τακτική βάση.

Ασχολείσαι επαγγελματικά πλέον με το stand up comedy ή για σένα είναι κάτι όπως χόμπι; Εάν με τον όρο «επαγγελματικά» εννοούμε ότι πληρώνομαι για τις εμφανίσεις μου, το οφείλω αποκλειστικά στον Κωνσταντίνο, τον ιδιοκτήτη του μπαρ «Pub Fiction» στη Λευκωσία. Ο Κωνσταντίνος έψαχνε ένα τρόπο να εμπλουτίσει τα live στο μπαρ και το φιλαράκι μου ο Splash εισηγήθηκε να κάνουμε μια βραδιά stand up comedy δοκιμαστικά. Πήγε τόσο καλά που κλείσαμε συμφωνία για τακτικές εμφανίσεις πριν καν τελειώσω το σόου! Προς το παρόν είναι χόμπι που μου αποφέρει εισόδημα, με κάνει ευτυχισμένο να το κάνω. Τα λεφτά είναι bonus.

Τι συμβαίνει όταν σε μία παράσταση το κοινό δεν γελάει, δεν περνά καλά; Ο απόλυτος εφιάλτης! Για έναν κωμικό είναι πολύ πιο δύσκολο από ένα ας πούμε συγκρότημα, γιατί αν ο κόσμος δε γουστάρει ένα τραγούδι σε συναυλία πολύ απλά πας το επόμενο. Για έναν κωμικό όμως είναι πολύ χειρότερο, γιατί μένει απλά με το μικρόφωνο στο χέρι ενώ ένα ολόκληρο δωμάτιο σε βλέπει ανέκφραστο. Πίστεψε με, δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να σκοτώσει την αυτοπεποίθηση σου πιο γρήγορα από αυτό! Μου έχει τύχει αρκετές φορές να μην κάθονται τα αστεία. Απλά προχωρώ στο επόμενο και αν αποτύχουν δύο αστεία στη σειρ έχω πάντα εφεδρεία ένα αστείο που ξέρω ότι σίγουρα θα αρέσει, για να κερδίσω το ακροατήριο πίσω. Είναι όλα θέμα προσαρμογής και εμπειρίας.

Είναι κατορθωτό, μπορεί κάποιος στην Κύπρο να επιβιώσει οικονομικά ασχολούμενος μόνο με το stand up comedian; Αποκλειστικά, όχι. Στην Κύπρο δεν υπάρχει το λεγόμενο «circuit» το κύκλωμα εκείνο από comedy clubs και venues που ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με το stand up comedy. Οι επιλογές είναι πολύ περιορισμένες, κάτι που καθιστά το stand up comedy ως βιοποριστικό επάγγελμα σχεδόν αδύνατον. Μπορεί όμως να συνδυαστεί με άλλες μορφές ψυχαγωγίας όπως π.χ. τηλεόραση, διαδίκτυο ή ακόμα και ράδιο. Σε τέτοια περίπτωση ναι, είναι δυνατόν για κάποιον να βγάζει τα προς το ζην από το stand up comedy.

Τι χρειάζεται να έχει κάποιος, ποια προσόντα για να ασχοληθεί με το stand up comedian; Υπάρχουν κάποιες τεχνικές που ακολουθεί κάποιος stand-up comedian; Το μοναδικό προσόν που χρειάζεται κάποιος είναι να μπορεί να κάνει τους φίλους του να γελούν. Μόνο αυτό, τίποτε άλλο. Από κει και πέρα μπορεί να μάθει βασική δομή αστείου και διάφορες βασικές τεχνικές διαβάζοντας ένα από τα εκατοντάδες βιβλία που κυκλοφορούν. Ο καλύτερος δάσκαλος όμως -τουλάχιστον, αυτή είναι η δική μου εμπειρία- είναι η επανάληψη. Όσες περισσότερες φορές έχεις επαφή με το μικρόφωνο τόσο καλύτερος γίνεσαι. Όπως όλα τα πράγματα στη ζωή, το μυστικό είναι η επιμονή και υπομονή.

Πως ήσουν σαν χαρακτήρας μεγαλώνοντας – το πειραχτήρι, η ψυχή της παρέας που έκανε πλάκα με τα πάντα; Νομίζω ότι μιλώ εκ μέρους όλων μου των φίλων όταν λέω «εκνευριστικός»! Πάντα προσπαθούσα να βρω το αστείο σε όλες τις καταστάσεις, πάντα προσπαθούσα να κάνω τον κόσμο να γελάσει όπου και να ήμουν. Που είναι καλό όταν είσαι σε πάρτι, πρόβλημα όταν είσαι σε μνημόσυνο.

Μίλησε μας για τα πρώτα βήματα σου και την πρώτη επαγγελματική σου δουλειά- - Πώς ήταν η πρώτη σου φορά; Βασικά πήγε όπως την πρώτη φορά όλων. Δεν είχα ιδέα τι έκανα, προσπαθούσα να αντιγράψω πράγματα που είδα σε βίντεο και τέλειωσα πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι περίμενα. Χωρίς πλάκα όμως, η πρώτη φορά μου επαγγελματική φορά ήταν στο «Pub Fiction», πριν 1 ½ χρόνο.

Ήμουν παντελώς τρομοκρατημένος, φοβόμουν ότι δεν θα γελάσει κανένας, ότι μεταξύ τους θα με κοροϊδεύουν και ότι θα πάω σπίτι με τη γνώση ότι εκείνο που αγαπώ περισσότερο από όλα δεν είναι για μένα και ότι είμαι χάλια. Ευτυχώς για μένα, δυστυχώς για όλους τους σοβαροφανείς, το σώου ήταν απόλυτα πετυχημένο.

Όλα τα αστεία έκατσαν, ο κόσμος πέρασε εξαιρετικά, δεν σταματούσαν να γελούν και είχαν μόνο καλά σχόλια στο τέλος. Πήγα σπίτι και κοιμήθηκα κάτω από το στρώμα της αυτοπεποίθησης που προκύπτει μόνο όταν κερδίζεις ένα μεγάλο στοίχημα με τον εαυτό σου, ένα στοίχημα που φοβόσουν να βάλεις όλη σου τη ζωή. Και τη δεύτερη φορά ήμουν ακόμα καλύτερος.

Το κυπριακό κοινό είναι εκπαιδευμένο στο stand-up comedy; Οι νεότεροι περισσότερο, οι μεγαλύτεροι σχεδόν καθόλου. O Λούης Πατσαλίδης έκανε εξαιρετική δουλειά μέσω των live σόου που κάνει για να κάνει τον όρο πιο γνωστό, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει σκηνή, δεν υπάρχει εκείνο το σταθερό ρεύμα από μαγαζιά όπου ο Κύπριος μπορεί να πάει να δει άγνωστους κωμικούς που πρωτοξεκινούν. Υπάρχει όμως αλλαγή, υπάρχει τώρα περισσότερη ζήτηση για αυτή τη μορφή ψυχαγωγίας και ελπίζω ότι με τον καιρό θα γίνει πιο γνωστό.

Τι πιστεύεις ότι είναι αυτό που κάνει τους Κύπριους να γελούν; Νομίζω ότι ο Κύπριος γελά ευκολότερα με πράγματα καθημερινά, πράγματα με τα οποία μπορεί να ταυτιστεί. Εάν δει τον εαυτό του μέσα στην κατάσταση που περιγράφει ο κωμικός, νιώθει πιο άνετα και γελά πιο εύκολα. Ακόμα δεν είναι πολύ άνετος με θέματα θρησκείας, σεξουαλικής ταυτότητας και ιστορίας-ζητήματα στα οποία μπορεί να έχει μια πιο έντονη άποψη- επομένως δεν αντιδρά τόσο καλά σε τέτοια.

Αυτό συνδέεται και με το ότι δεν υπάρχει η απαραίτητη παιδεία, το απαραίτητο υπόβαθρο. Στο εξωτερικό, κανένας που πάει σε comedy show δε θεωρεί αυτόματα ότι ο κωμικός πιστεύει απαραίτητα αυτό που λέει. Υπάρχει η άγραφη κατανόηση ότι ο κωμικός θα προσπαθήσει να σε κάνει να γελάσεις με οποιοδήποτε τρόπο χρειάζεται και ο κόσμος μπορεί να διαχωρίσει μεταξύ του κωμικού στη σκηνή και του κωμικού στην πραγματική ζωή. Στην Κύπρο ακόμα δεν το έχουμε μάθει έτσι είναι πολύ πιο δύσκολο να κάνεις τον κόσμο να γελάσει με σοβαρά θέματα.

Ποια ήταν ως τώρα η καλύτερη και η χειρότερη στιγμή σου ως stand up comedian; Η καλύτερη μου στιγμή μέχρι τώρα ήταν η πρώτη μου φορά και η χειρότερη ήταν ένα σόου στην Πάφο πριν έναμιση χρόνο. Δεν κατάφερα να διασκεδάσω τον κόσμο όσο ήθελα και μια κυρία συγκεκριμένα καθόταν πρώτη σειρά δε χαμογέλασε ούτε μια φορά! Οι αποτυχίες όμως είναι οι καλύτερες ευκαιρίες για να μάθεις και υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα είμαι καλύτερος. Μετά από ένα χρόνο ακριβώς έκανα ξανά σόου στη Πάφο το οποίο πήγε πολύ καλύτερα.

Από πού εμπνέεσαι για τα αστεία σου; Καθημερινότητα και οτιδήποτε με εκνευρίζει! Αυτό και -δυστυχώς για την ίδια- από τη γυναίκα μου. Πολλά από τα αστεία μου έχουν να κάνουν μ’ αυτήν και έχει φτάσει στο σημείο να προσέχει τα λόγια της γιατί μπορεί να χρησιμοποιήσω κάτι στην παράσταση μου! Έχει όμως πολύ χιούμορ και το δέχεται τελικά. Χωρίς αυτή και χωρίς τη στήριξη της δεν θα μπορούσα να είμαι εδώ και γι’ αυτό την ευχαριστώ και την αγαπώ ακόμα περισσότερο! Γενικά η οικογένεια μου με στήριξε, ιδίως ο αδελφός μου ο Στέφανος που με βοηθά και στα κείμενα.

Το κίνητρό σου είναι ο άλλος να γελάσει ή να του πεις κάτι μέσω του γέλιου; Μεγάλη ερώτηση αυτή, θα προσπαθήσω να απαντήσω όσο πιο σύντομα γίνεται: όπως το βλέπω εγώ, υπάρχουν δύο σχολές σκέψης. Μια που λέει ότι ο κωμικός οφείλει να κάνει τον άλλο να διασκεδάσει, να γελάσει και να ξεχάσει τα προβλήματα του. Η δεύτερη σχολή λέει ότι ο κωμικός -υπό την ιδιότητα του κοινωνικού σχολιαστή- οφείλει να μεταδώσει κάποια μηνύματα, να πει κάποιες αλήθειες στον κόσμο χρησιμοποιώντας την πλατφόρμα του. Σέβομαι και εκτιμώ και τους δύο τρόπους σκέψης -σημασία έχει πόσο καλός είσαι σε κείνο που κάνεις- αλλά τείνω περισσότερο προς το δεύτερο: στο Μεσαίωνα ο μοναδικός που τολμούσε να πει αλήθειες στο βασιλιά ήταν ο γελωτοποιός.

(embed: https://www.instagram.com/p/Bmted9NFVW7/)

Υπάρχουν όρια στην σάτιρα και τι δεν σατιρίζεις προσωπικά εσύ και γιατί; Κανένα όριο. Αντιλαμβάνομαι ότι αυτό μπορεί να κάνει κάποιους να νιώσουν άβολα αλλά δε γίνεται να μας ενοχλεί όταν ο κωμικός θίγει τα θέματα που μας πειράζουν σε προσωπικό επίπεδο, αλλά να είμαστε εντάξει εάν θίγει θέματα που δε μας αγγίζουν. Πως μπορείς, ας πούμε, να ζητάς από ένα κωμικό να μην ασχοληθεί με ασθένειες αλλά να είσαι απολύτως ok όταν ασχολείται με θρησκεία; Ή το αντίθετο; Η ελευθερία λόγου δεν είναι μπουφέ για να επιλέγεις μόνο ότι σου αρέσει.Εκείνο που έχει σημασία είναι ο κωμικός να προσπαθήσει ειλικρινά να βγάλει γέλιο και όχι να είναι κακεντρεχής και να εκμεταλλεύεται καταστάσεις. Κι όχι μόνο αυτό. Αντιλαμβάνομαι ότι οι περισσότεροι που πιστεύουν ότι υπάρχουν όρια το κάνουν γιατί θέλουν να προστατέψουν κάποιες ομάδες ανθρώπων από τη σάτιρα. Αυτό όμως φέρνει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα. Στην προσπάθεια μας να «προστατεύσουμε» αυτούς τους ανθρώπους στην ουσία τους λέμε ότι δεν είναι «κανονικοί», ότι δεν είναι μέρος του συνόλου. Ότι η πάθηση ή η κατάσταση τους τους κάνει πορσελάνινες κούκλες τις οποίες πρέπει όλοι να μεταχειριζόμαστε με προσοχή. Τους λέμε ότι η προσωπικότητα τους, η υπόσταση τους σαν άνθρωποι ορίζεται από τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκονται. Αυτό πιστεύω ότι είναι το τελευταίο πράγμα που θέλουν. Στο προηγούμενο μου σώου, το «Fun Fact», αφιέρωσα ένα ολόκληρο κομμάτι για να εξηγήσω ότι το χιούμορ είναι βάλσαμο και ότι δεν είναι σωστό να το στερούμε από τον οποιοδήποτε. Όταν τελείωσα με την παράσταση, ένας γνωστός στο ακροατήριο με αγκάλιασε και μου αποκάλυψε ότι ο ίδιος έδινε μάχη με τον καρκίνο και ότι αυτά που είπα τον άγγιξαν σε προσωπικό επίπεδο. Από κείνη την μέρα δεν έχω κοιτάξει πίσω στο συγκεκριμένο θέμα.

(embed: https://www.instagram.com/p/BwpOj5vFVHh/)

Τι ετοιμάζεις για το φθινόπωρο – η νέα σου δουλειά Το φθινόπωρο ξεκινώ με αρκετά πράγματα! Ετοιμάζω το επόμενο μου σώου που φέρει τίτλο «Άχθος αρούρης», ετοιμάζω αγγλικό πρόγραμμα και δουλεύω μαζί με τρεις άλλους νέους κωμικούς, τους Ελενα Λεοντίου, Παύλος Παυλίδης και Ζαχαρίας Ζανέττου για ένα ensemble show. Αυτά από πλευράς shows επειδή επίσης ετοιμάζω και διάφορες δουλειές με τη Black Lemon TV και τον Geekotopos.

Ποια πρότυπα έχεις στον χώρο της stand up κωμωδίας; Ο αγαπημένος μου αυτή τη στιγμή είναι ο Christopher Titus! Λατρεύω τον τρόπο με τον οποίο κατάφερε να κάνει την προσωπική τραγωδία σε πετυχημένη κωμωδία. Mark Maron οπωσδήποτε για το πως καταφέρνει να ισορροπεί την πολιτική με τα αστεία για την προσωπική του ζωή αλλά και Bill Burr που εξακολουθεί να μένει μη πολιτικά ορθός σε μια εποχή που αυτό ισοδυναμεί με καλλιτεχνική αυτοκτονία. Από τους παλαιότερους ξεχωρίζω τον Bill Hicks, τον τεράστιο George Carlin αλλά και τον Richard Pryor για το πως κατάφερε να εμπνεύσει μια γενιά κωμικών.

Η stand up κωμωδία είναι δύσκολο πράγμα, θέλει προετοιμασία- ή βγαίνω λέω πέντε αστεία και όλα καλά; Βεβαίως χρειάζεται προετοιμασία. Πρόβα για να μάθεις αστεία αλλά και το πως είναι ο καλύτερος τρόπος να τα λες. Πολύ συχνά συνειδητοποιείς ότι ένα αστείο που εσένα σου φαινόταν καλό στο χαρτί είναι χάλια όταν προσπαθείς να το κάνεις μπροστά σε ακροατήριο. H προετοιμασία είναι απαραίτητη.

Έχεις άγχος πριν από τις παραστάσεις σου ή πλέον το ξεπέρασες; Πάντα και δεν πρόκειται να το ξεπεράσω ποτέ. Όλοι όσοι ήρθαν μέχρι τώρα σε μια παράσταση μου τους σέβομαι και θέλω να περάσουν όσο καλύτερα γίνεται. Θέλω να θέλουν να ξαναρθούν, θέλω να το πουν στους φίλους τους. Κάθε ακροατήριο είναι διαφορετικό έτσι η πίεση κάθε φορά ανανεώνεται. Εκείνο που βελτιώνεται είναι η αντίδραση στο στρες. Με τον καιρό μαθαίνω να διαχειρίζομαι την πίεση και να τη χρησιμοποιώ για να κάνω τις παραστάσεις καλύτερες.

Πέραν από τις παραστάσεις με την τηλεόραση σκέφτεσαι να ασχοληθείς, είχες προτάσεις; Η αλήθεια είναι ότι είχα κάποιες αρχικές προσεγγίσεις για τηλεόραση. Για συγγραφή κειμένων -που δεν ευοδώθηκαν- αλλά και για παρουσίαση. Η συγγραφή κειμένων δε θα με χαλούσε αλλά η παρουσίαση στην τηλεόραση με φοβίζει. Σαν μέσο το βρίσκω εξαιρετικά περιοριστικό, τόσο όσον αφορά στο περιεχόμενο όσο και ως προς το χρόνο. Ζούμε στην εποχή του streaming on demand χωρίς κανένα περιορισμό ως προς το ύφος ή το περιεχόμενο. Αν σου αρέσει το προϊόν καλώς, αν δεν σου αρέσει πας άλλου. Επιλογές χιλιάδες.Η ιδέα ότι κάποιος θα κάτσει συγκεκριμένη ώρα για να δει μια εκπομπή αλλιώς θα τη χάσει μου φαίνεται εξαιρετικά εκτός χρόνου. Το ίδιο και να αποφασίζει η Αρχή Ραδιοτηλεόρασης τι συνιστά αποδεκτό περιεχόμενο βασιζόμενη πάνω σε ασαφή και εντελώς υποκειμενικά κριτήρια. Προτιμώ την ελευθερία του διαδικτύου. Μου αρέσει ότι μπορώ να πω ότι θέλω χωρίς να αρχίσουν να πέφτουν πρόστιμα γιατί έθιξα θέμα που δεν αρέσει σε κάποιον ή επειδή έβρισα. Μου αρέσει που αν μπω σε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση μπορώ να κάνω όσες ερωτήσεις θέλω και να το τραβήξω όση ώρα γουστάρω και όχι να περιμένω το επόμενο χρονικό μπλοκ για διαφημίσεις. Για ένα χρόνο είχα ένα podcast, το «Laughing Mouflon Show» το οποίο θα επαναφέρω από Σεπτέμβρη σε συνεργασία με Black Lemon TV και βεβαίως τα παιδιά στο Geekotopos.

Πες μας ποιόν Κύπριο stand-up comedian ξεχωρίζεις και γιατί; Νομίζω ότι η απάντηση σ’ αυτό είναι εύκολη. Ο Λούης Πατσαλίδης είναι ο μοναδικός που κατάφερε να το κάνει καριέρα και έδειξε και σε άλλους ότι μπορείς να κάνεις το πάθος σου επάγγελμα. Έχει συνδέσει άρρηκτα το όνομά του με την εμφάνιση του standup comedy στην Κύπρο και δικαίως βρίσκεται εκεί που βρίσκεται. Προσωπικά εκτιμώ περισσότερο απ’ όλα το θάρρος του. Ποτέ μου δεν θα έπαιρνα την ίδια απόφαση που πήρε, να πηδήξω στο κενό χωρίς δίχτυ ασφάλειας. Να παρατούσα μια σίγουρη δουλειά για ένα εντελώς αβέβαιο μέλλον. Σέβομαι τους ανθρώπους που παίρνουν τέτοια ρίσκα και χαίρομαι που του βγήκε και είναι πετυχημένος!

Πως φαντάζεσαι το εαυτό σου σε 5 χρόνια; Οι στόχοι σου; Τι θέλεις να πετύχεις; Ποιό είναι το απόλυτο όνειρο σου; Θα ήθελα να συνεχίσω να κάνω κωμωδία. Θα ήθελα να έχω περισσότερα έσοδα από αυτό, ούτως ώστε να ανοίξω το δικό μου μαγαζί. Ένα χώρο που θα αναδεικνύει κωμικούς και θα δίνει την ευκαιρία σε κόσμο να κάνει τα πρώτα του βήματα και -γιατί όχι;- να μπορεί να συντηρείται από αυτό το επάγγελμα. Να κάθομαι στο μπαρ, να απολαμβάνω το ουίσκι μου και να γελώ με αστεία από ανθρώπους ταλαντούχους που βγαίνουν στη σκηνή για να κάνουν τον κόσμο να γελάσει. Αυτό είναι το όνειρο μου!

Φωτογραφίες: Σταύρη Χρίστου

Loader