Φωτογραφίες: Ευχαριστούμε το Organico για την ευγενική παραχώρηση του χώρου για τις ανάγκες της φωτογράφισης.

Να σε πάρω πίσω στο 2011. Πώς αποφάσισες να δημιουργήσεις ένα food/restaurant blog, έχοντας πίσω σου μια στρωμένη καριέρα στον τομέα του Investment Banking στο Λονδίνο; Διατηρούσα όσο ήμουν και στο Λονδίνο ένα restaurant blog. Όταν ήρθα στην Κύπρο διαπίστωσα πως δεν υπήρχε κάτι αντίστοιχο, που να απευθυνόταν σε κόσμο πιο νεαρής ηλικίας. Κάτι που να αναδείκνυε καλύτερα τη χώρα μας, πέρα από τις πληρωμένες διαφημίσεις. Επίσης, με ενοχλούσε η αρνητική νοοτροπία που επικρατούσε σε σχέση με την Κύπρο και ήθελα να κάνω κάτι γι΄αυτό.

Δεν ένιωθες πλήρης με την καριέρα που είχες μέχρι τότε; Ερχόμενη στην Κύπρο, αισθανόμουν πως έκανα ένα διάλειμμα από το Λονδίνο και όχι ότι ήταν κάτι μόνιμο. Μου άρεσε η ζωή και η δουλειά μου, απλώς ήθελα να εξερευνήσω και άλλους τομείς. Τομείς που ίσως να γίνονταν πιο μόνιμοι, αφού η ζωή του Investment Banking στο Λονδίνο δεν διαρκεί για πάντα.

Πόσα χρόνια βρισκόσουν εκεί; Δέκα κι έναν χρόνο στο Μιλάνο.

Σου έλειπε η ζωή στην Κύπρο; Αναμφίβολα ορισμένα πράγματα, αλλά όχι που να με κάνουν να θέλω να φύγω ή να μην περνώ καλά. Αγαπώ το Λονδίνο και αισθάνομαι πως το έζησα στο μάξιμουμ… Από τα πιο διεθνή αναγνωρισμένα και πολυβραβευμένα εστιατόρια μέχρι τα πιο «underground» pop up. Είχα μια όμορφη καθημερινότητα, αλλά όταν αισθάνθηκα την ανάγκη για αλλαγή, έφυγα. Ήταν καθαρά συνειδητή απόφαση να μείνω, αλλά και να φύγω στη συνέχεια από το Λονδίνο.

Μπορούσες να φανταστείς τότε, ότι το θα είχε την απήχηση που έχει σήμερα. Όχι καθόλου, μιας και το άρχισα σαν χόμπι. Μάλιστα, ακόμη εντυπωσιάζομαι όταν κόσμος το γνωρίζει ή όταν μου λένε πως το ακολουθούν χρόνια.

Φαντάζομαι, όμως, ότι τα πράγματα στην αρχή δεν ήταν τόσο ρόδινα. Ποιες αντικειμενικές δυσκολίες αντιμετώπισες; Δεν είχα προσδοκίες, αλλά σίγουρα οι εστιάτορες δεν μπορώ να πω πως αντιλήφθηκαν αμέσως τη σημασία και τη δυναμική που έχει το μπλόγκινγκ. Στην αρχή, προσπαθούσα να τούς το εξηγήσω, αλλά μετά τούς άφησα να τη διαπιστώσουν από μόνοι τους. Διότι αν δεν δεις εσύ την επιρροή που έχει το μπλόγκινγκ, πώς μπορείς να το αντιληφθείς και να το πιστέψεις στην τελική;

Διατηρούσα όσο ήμουν και στο Λονδίνο ένα restaurant blog. Όταν ήρθα στην Κύπρο διαπίστωσα πως δεν υπήρχε κάτι αντίστοιχο, που να αναδείκνυε καλύτερα τη χώρα μας, πέρα από τις πληρωμένες διαφημίσεις. Επίσης, με ενοχλούσε η αρνητική νοοτροπία που επικρατούσε σε σχέση με την Κύπρο και ήθελα να κάνω κάτι γι΄αυτό.

Έχεις πει πως οι εστιάτορες στην Κύπρο δεν είναι δεκτικοί σε εισηγήσεις ή παρατηρήσεις. Έτυχε να γράψεις κάτι για έναν χώρο και να σε πάρουν τηλέφωνο να παραπονεθούν; Ναι, πολλές φορές. Μάλιστα, είναι συνηθισμένο να με προσκαλούν σε γεύμα/review και μετά να μην δέχονται αυτά που έχω να τους πω. Δεν αυτοαποκαλούμαι όμως κριτικός φαγητού, ούτε έχω ακολουθήσει τις κατάλληλες σπουδές για κάτι τέτοιο. Θεωρώ πως δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ο όρος σε λάθος context. Πάντα έλεγα πως γράφω από την οπτική του απλού καταναλωτή, του λεγόμενου foodie. Γράφω πώς βιώνω μια ολοκληρωμένη εμπειρία σ΄έναν χώρο και όχι μόνο για τη γεύση, έστω και αν αυτή αποτελεί μεγάλο μέρος της όλης εμπειρίας.

Τι χρειάζεται ένα μαγαζί για να σε κερδίσει; Συνοχή. Να συμβαδίζει, δηλαδή, το στιλ με το φαγητό και το όλο ύφος του μαγαζιού. Η διαφορετικότητα και η μοναδικότητα βγαίνει στο τελικό αποτέλεσμα, μόνο αν δεν προσπαθήσεις να αντιγράψεις τον άλλον. Επίσης, εξίσου σημαντική είναι η σταθερότητα. Είναι συνηθισμένο φαινόμενο στην Κύπρο να τρώμε μια μέρα κάτι ωραίο σ’ έναν χώρο και ύστερα να πέφτει η ποιότητα.

Τι μετράει, όμως, περισσότερο για σένα; Η γεύση, η παρουσίαση ενός πιάτου ή σού αρκεί να είναι φιλότιμη μια προσπάθεια; Η γεύση, βέβαια. Έχω φάει φαγητό σε ταβέρνες, που υστερούσε κατά πολύ σε εμφάνιση, αλλά καθόλου σε γεύση. Γι΄αυτό, θεωρώ πως η εικόνα ενός πιάτου είναι συμπληρωματική.

Έχεις «κερδίσει» αδελφικές φιλίες μέσα από τις εξορμήσεις και τις περιπλανήσεις που κάνεις για τις ανάγκες του «Cypriot and Proud»; Αδελφικές φιλίες δεν ξέρω, αλλά σίγουρα έχω κάνει πολλές αξιόλογες γνωριμίες σε όλη την Κύπρο, άτομα ανεξαρτήτου ηλικίας. Έχω συναντήσει από οινοποιούς, ταβερνιάρηδες και μάγειρες μέχρι καλλιτέχνες. Επίσης, το «Συπριοτ εντ Πραουντ» οδήγησε σε αξιόλογες συνεργασίες, τις οποίες δεν θα είχα την ευκαιρία να έκανα διαφορετικά. Προέρχομαι από μια επιχειρηματική οικογένεια, οπότε το να κάνω τις δικές μου γνωριμίες και συνεργασίες ξεχωριστά και ανεξάρτητα από αυτήν, ήταν ιδιαίτερα σημαντικό για μένα.

Εσύ, για ποιο πιάτο σου είσαι ιδιαίτερα περήφανη; Επειδή συνήθως μαγειρεύω καινούργιες συνταγές, δεν έχω κάποιο signature πιάτο. Έχουν να λένε, όμως, για τα γλυκά και τις πατάτες μου. Προσωπικά, με χαροποιεί το σχόλιο που ακούω: «Αν θα φάεις στην Πάολα, να ξέρεις ότι θα φας καλά».

Αν δεν κάνω λάθος, η εκτίμησή σου προς το καλό φαγητό άρχισε στην ηλικία των 15 ετών ένεκα των ταξιδιών με τους γονείς σου. Ποιος προορισμός σού είχε κάνει μεγαλύτερη εντύπωση τότε; Το Λονδίνο, στα βαθιά νερά! Πάντα άρεσε στην οικογένεια μου το καλό φαγητό. Σχεδόν, κάθε Σάββατο βράδυ, ο πατέρας μου άναβε κάρβουνα κι έψηνε σούβλα ή σουβλάκια, ενώ τα πρωινά της Κυριακής απολαμβάναμε ένα ωραίο πρόγευμα. Οι δικοί μου έδιναν πολλή προσοχή στην ποιότητα του φαγητού και το ψήσιμο.

Ποιες μυρωδιές και γεύσεις είναι συνυφασμένες με τη δική σου εποχή της αθωότητας; Κυπριακό κεφαλοτύρι, φρεσκοτηγανισμένες πατάτες με αυγά τηγανητά, ντομάτα και αγγουράκι, με λάδι και ρίγανη!

Θεωρείς ότι η κυπριακή κουζίνα έχει την εξέλιξη που της αξίζει ή έχει δρόμο να διανύσει ακόμη; Το δεύτερο. Ωστόσο, δεν αναφέρομαι στην παραδοσιακή κυπριακή κουζίνα, αλλά στο φαγητό. Θεωρώ πως πρέπει πρώτα να αναπτυχθεί η παιδεία που έχουμε ως λαός και μετά το επίπεδο. Όπως είπε χαρακτηριστικά και ο Λευτέρης Λαζάρου, μας λείπουν βασικές γνώσεις -ακόμη και στο ψήσιμο ενός άσπρου ψαριού- καθώς και τα ποιοτικά υλικά.

Η διαφορετικότητα και η μοναδικότητα βγαίνει στο τελικό αποτέλεσμα, μόνο αν δεν προσπαθήσεις να αντιγράψεις τον άλλον. Επίσης, εξίσου σημαντική είναι η σταθερότητα. Είναι συνηθισμένο φαινόμενο στην Κύπρο να τρώμε μια μέρα κάτι ωραίο σ’ έναν χώρο και ύστερα να πέφτει η ποιότητα.

Εσένα, ποιο είναι το αγαπημένο σου κυπριακό υλικό ή μυρωδικό, που χρησιμοποιείς συχνά στα πιάτα σου; Λεμόνι, λεμόνι και λεμόνι (γέλια). Επίσης, το φασκόμηλο (γνωστό ως σπατζιά), το δεντρολίβανο και το θαλασσινό αλάτι. Για το τελευταίο, προσπαθώ πάντα να βρίσκω την καλύτερη ποιότητα, γιατί είναι αισθητή η διαφορά στη γεύση.

Για ποιο πράγμα, θεωρείς, ότι πρέπει να είμαστε περήφανοι ως λαός; Για την αυθεντικότητα των ορεινών χωριών και για μερικές απ’ τις ταβέρνες εκεί.

Υπάρχουν φορές που σκέφτεσαι ή αισθάνεσαι την ανάγκη να εξελίξεις ακόμη περισσότερο το project που ονομάζεται «Cypriot and Proud»; Βεβαίως! Εξελίξεις γίνονται διαρκώς, τόσο μικρές, όσο και μεγάλες. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε χρόνων, έκανα διάφορα, από app για iphone -το οποίο ανανεώνω- μέχρι συνεργασίες με εφημερίδες, ενώ εμφανίστηκα πέρσι στην εκπομπή «DOT», που προβαλλόταν από τη συχνότητα του Mega. Εννοείται πως έρχονται και πολλά άλλα στη συνέχεια!