Πριν μια δεκαετία η Μπιάνκα Βαλέντι παραλίγο να παρατήσει το αγαπημένο της άθλημα. Η 34χρονη Καλιφορνέζα απογοητευμένη από τον κόσμο του σέρφινγκ και βλέποντας πως δεν έχει καταφέρει να καθιερωθεί στο χώρο, αποφάσισε να επιστρέψει στην πρωινή της δουλειά, ως σομελιέ στο εστιατόριο του πατέρα της.

Δεν ήταν μόνο το ότι οι άντρες σέρφερ πληρώνονταν καλύτερα, είχαν μεγαλύτερους χορηγούς, έκαναν καλύτερες φωτογραφίσεις ή λάμβαναν μεγαλύτερα χρηματικά έπαθλα. Ήταν και το ζήτημα του σεξισμού, καθώς στον κόσμο αυτό επιλεγούν να φωτογραφίζουν τις πιο ψηλές, καλλίγραμμες και ξανθιές αθλήτριες που φοράνε μπικίνι, αγνοώντας εμάς τις υπόλοιπες, λέει.

Η Βαλέντι δεν το έβαλε κάτω. Αρχικά προσπάθησε να διεκδικήσει ίσες αμοιβές σε ένα αρχετυπικά ανδροκρατούμενο άθλημα -δεν τα κατάφερε, όσο κι αν προσπάθησε να «σπρώξει την ατζέντα» προς αυτή την κατεύθυνση. Και τελικά, αφού είδε κι απόειδε, κατάλαβε πως από μόνη της δεν μπορεί να κατορθώσει κάτι. Και πόνταρε στο παλιό ρητό «η ισχύς εν τη ενώσει»: βρήκε άλλες τρεις συναθλήτριες της, εξίσου δυναμικές και αποφασισμένες, και τις έπεισε να ιδρύσουν από κοινού μια επιτροπή γυναικών για την διεκδίκηση ίσης μεταχείρισης εντός κι εκτός αγώνων του αγαπημένου τους αθλήματος.

Κάπως έτσι, όπως αναφέρεται στο εκτενές ρεπορτάζ των New York Times, η Βαλέντι πριν μερικά χρονιά ίδρυσε, με την συνδρομή της Αντρεα Μόλερ, της Πέιτζ Αλμς και της Κεάλα Κινέλι την Επιτροπή Ισότητας Γυναικείου Σέρφινγκ (Committee for Equity in Women’s Surfing / CEWS). Απαίτησαν ισότητα σε όλα, όχι μόνο σε μισθολογικό, αλλά και σε επίπεδο «εικόνας». Απευθυνθήκαν σε ανώτερα στελέχη της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Σερφ (World Surfing League / WSL) ρωτώντας τους αρχικά για ποιο λόγο, λόγου χάρη, το συνολικό έπαθλο που μοιράζονταν οι συνολικά 36 άντρες σέρφερ ήταν 550.000 δολάρια, ενώ αυτό που μοιράζονταν οι 18 γυναίκες μόλις 275.000 δολάρια.

Κυρίως έθεσαν επί τάπητος το θέμα: γιατί είμαστε τόσο «αόρατες» στο χώρο αυτό; Κάποιοι στην αρχή τις κατηγόρησαν, χαριτολογώντας, πως «ανεβήκαν στο κύμα» του κινήματος #MeToo, εκμεταλλευόμενες την όποια δημοσιότητα έλαβε αυτό, σε μια απόπειρα να κερδίσουν το οτιδήποτε. Είναι, ασφαλώς, ειρωνικό το ότι τον μεγαλύτερο «πόλεμο» τον δέχτηκαν από μια… γυναίκα: την Σόφι Γκόλντσμιτ, νέα επικεφαλής της WSL από το καλοκαίρι του 2017.

Σφοδρή πολέμιος ούσα οιασδήποτε αλλαγής στα μισθολογικά ειωθότα του αθλήματος, η Γκόλντσμιτ ξέκοψε εξαρχής κάθε κουβέντα περί μισθολογικής ισότητας.

Οι τέσσερις γυναίκες – πρωταθλήτριες του σερφ και εξαιρετικά προβεβλημένες στον χώρο τους – απείλησαν με μποϋκοτάζ από κάθε μελλοντικό αγώνα της ομοσπονδίας. Και τελικά, όπως θυμάται η Βαλέντι, το πρωινό της 5ης Σεπτεμβρίου 2018 έλαβε ένα e-mail από την Γκόλντσμιτ, το οποίο την διαβεβαίωνε πως όλες τους οι απαιτήσεις είχαν γίνει αποδεκτές.

Όπερ και εγένετο: η WSL ανακοίνωσε πως, αρχής γενομένης από 1-1-2019, καταβάλει τους ίδιους μισθούς στους άνδρες και τις γυναίκες αθλητές της – μια απόφαση ιστορικής σημασίας όχι μόνο για τον χώρο του σέρφινγκ, αλλά για τον παγκόσμιο αθλητισμό γενικότερα καθώς, όπως επισημαίνουν τα αμερικανικά ΜΜΕ, είναι το πρώτο άθλημα που αποδέχεται ίση μισθολογική μεταχείριση σε άντρες και γυναίκες.

«Τα αθλήματα είναι ο χώρος από τον οποίο θα έπρεπε να ξεκινά η ισότητα των φύλων», δήλωσε πριν μερικές ημέρες και η παγκόσμια πρωταθλήτρια του σερφ, Στέφανι Γκίλμορ, «στους περισσότερους κλάδους αυτό που κάνουν οι άνθρωποι είναι μια ιδιωτική υπόθεση, στον αθλητισμό ωστόσο το χρηματικό έπαθλο είναι κάτι για το οποίο έχουν γνώση όλοι οι πολίτες», συμπλήρωσε η αθλήτρια που παραδέχεται πως ήταν επιτέλους καιρός να αλλάξει κάτι καθώς όταν ξεκίνησε να κάνει σερφ, οι γυναίκες πληρώνονταν με 12.000 δολάρια στην κάθε νίκη, ενώ την ίδια στιγμή οι άνδρες αθλητές σε μια νίκη θα λάμβαναν το ποσό των 40.000 δολαρίων.

Εξίσου σημαντικό είναι πως η WSL αναγκάστηκε κι έβγαλε αντίστοιχη ανακοίνωση σχετικά με το άλλο φλέγον θέμα, αυτό του σεξισμού, παρακαλώντας τους φωτογράφους των εκάστοτε αγώνων να είναι «ιδιαίτερα προσεκτικοί στην φωτογραφική απεικόνιση του γυναικείου σώματος, ώστε να μην υπάρχει ζήτημα σεξουαλικής αντικειμενικοποίησης».

«Μακάρι να μην επρόκειτο για ένα μεγάλο ζήτημα, αλλά αποτελεί ένα θέμα που πρέπει να συζητηθεί. Επιθυμώ μια δικαιότερη εκπροσώπηση των γυναικών μελών της κοινότητας των σέρφερ, ακόμα και αν φοράνε στολές με κουκούλες», είχε αναρωτηθεί πρόσφατα η βρετανίδα πρωταθλήτρια του αθλήματος, Σόφι Χέλιερ.

«Οι κοπέλες που φοράνε μικροσκοπικά μπικίνι έχουν το πλεονέκτημα και φωτογραφίζονται συνέχεια για περιοδικά ενώ όσες φοράνε ολόσωμες φόρμες ούτε που τις κοιτάνε. Υπάρχει μια πραγματική έλλειψη εκτίμησης για τα κορίτσια που δαμάζουν τα κύματα φορώντας ολόσωμες φόρμες αλλά βλέπω πολλούς άνδρες με ολόσωμες στολές να αποσπούν την ίδια προσοχή με τους άνδρες που φοράνε μαγιό», σημείωσε από την πλευρά της η Νίνα Μπρουκς, μια 27χρονη σέρφερ μιλώντας στους Times του Λονδίνου.

«Ποτέ μας δεν δεχτήκαμε να υποχωρήσουμε, επειδή γνωρίζαμε πως δεν είχαμε απολύτως τίποτα να χάσουμε», σημειωνει περήφανα πλέον η Βαλέντι.

«Τα πράγματα αρχίζουν ήδη να βελτιώνονται αισθητά [στο χώρο του σέρφινγκ] και αυτό συνέβη επειδή εμείς, με την Μπιάνκα μπροστάρισσα, αποφασίσαμε να πιέσουμε πρόσωπα και καταστάσεις», καταλήγει με νόημα η Αλμς.