Σε περίπτωση που τον τελευταίο χρόνο δεν ζούσες σε αγροτουριστική σπηλιά, , κάτι θα' χει περιπέσει στην αντίληψή σου για αριστερίζουσες επικρίσεις εναντίον του φετινού διαγωνισμού της Eurovision, που διεξάγεται αυτές τις μέρες στο Τελ Αβίβ του Ισραήλ.

Ακτιβιστές καταγγέλλουν βασικά πως γινόμαστε μάρτυρες ενός εξοργιστικού ροζ ξεπλύματος, αφού το μοχθηρό και πολεμοχαρές Ισραήλ, που σκοτώνει αβέρτα Παλαιστινίους και συνεχώς καταπιέζει τα δικαιώματά τους, εμφανίζεται τώρα υποκριτικά και παραπλανητικά να αγαπά και να αποδέχεται το γκειλίκι, το fat shaming, τα τρανς άτομα, τη διαφορετικότητα σε όλες τις μορφές κλπ ...

Το αντισυστημικό αφήγημα γύρω απ΄ το ροζ ξέπλυμα του Ισραήλ δεν ξεκίνησε σαφώς με τη φετινή Eurovision. Γενικότερα, έχει να κάνει με την ορθή παραδοξότητα των δύο μέτρων και δύο σταθμών σχετικά με τις πολιτικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Αυτή η εικόνα, για παράδειγμα, είναι πράγματι μερικές χιλιάδες λέξεις:

Για τη φετινή Eurovision πιο συγκεκριμένα, οι αντιδράσεις είχαν αρχίσει απ’ την πρώτη κιόλας στιγμή που κέρδισε η γεματούλα Νέτα, η οποία ανερυθρίαστα είχε ξεστομίσει αμέσως την προσωπική, πολιτική της επιθυμία ο φετινός διαγωνισμός να γίνει στη διαφιλονικούμενη Ιερουσαλήμ.

«Η απόπειρα όμως αυτή του Ισραήλ συναντά αντίσταση από μια κοινότητα (τη γκέι) που κατεξοχήν συνδέεται με το μουσικό διαγωνισμό. Έτσι λοιπόν, πάνω από 60 ομάδες ΛΟΑΤ από 20 χώρες καλούν σε μποΪκοτάζ της φετινής διοργάνωσης, σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό, προτρέποντας κι άλλες οργανώσεις να λάβουν θέση.

Οι διαμαρτυρόμενοι κατηγορούν το Ισραήλ πως «αποσπά την προσοχή από τα εγκλήματα πολέμου κατά των Παλαιστινίων» και προωθεί την ατζέντα ροζ ξεπλύματος (pinkwashing), την κυνική χρήση των δικαιωμάτων των γκέι για να αποσπάσει την προσοχή και να κανονικοποίησει την ισραηλινή κατοχή, τον αποικιοκρατικό εποικισμό και το απαρτχάιντ». Οι ίδιες οργανώσεις καλούν παράλληλα σε μποϊκοτάζ του pride στο Τελ Αβίβ, καθώς «το Ισραήλ προωθεί τη Eurovision μαζί με το Pride για να αποκομίσει τα μέγιστα οφέλη από έναν ολόκληρο μήνα ροζ ξεπλύματος».

Παράλληλα με τις γκέι οργανώσεις, αμέτρητες άλλες πολιτικές οντότητες αλλά και μεμονωμένες προσωπικότητες καταγγέλλουν και καταδικάζουν τη φετινή Eurovision ενώ δεν είναι λίγοι που διαχρονικά διατηρούν μια καχύποπτη, αν όχι εχθρική στάση, απέναντι σε οτιδήποτε έχει να κάνει με τις δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα σε καθημερινό, κοινωνικό και εν τέλει ... ανθρώπινο επίπεδο στο Ισραήλ.

Είναι κυρίως θέμα μάρκετινγκ απ’ το οποιο επωφελείται το κράτος - δολοφόνος; Aυτό είναι που προσπαθούν να πουν οι επικριτές; Kαθημερινοί και απλοί άνθρωποι όμως δεν ζουν (και) στο Ισραήλ;

Με αφορμή τους ημιτελικούς της Γιουροβίζιον και με τις συζητήσεις για το ροζ ξέπλυμα του Ισραήλ να φουντώνουν once more, μια απορία που με απασχολεί καιρό, επανήλθε. Ενδέχεται να είναι απορία τύπου «Με αγάπη Χριστιάνα», είναι όμως ειλικρινής: Ποιοι τελικά επηρεάζονται δυσμενώς απ’ το διαβόητο ροζ ξέπλυμα του Ισραήλ, πώς ακριβώς και γιατί αυτό εκλαμβάνεται ως σχετικό με τη διάδοση της αγάπης και της κοινωνικής αποδοχής στην εποχή που η ακροδεξιά κάνει παγκοσμίως τρελό comeback;

Ο χι, ψι, βήτα, γάμα, δέλτα πολίτης, από οποιαδήποτε χώρα, που συμμερίζεται πλήρως την ανάγκη να ζήσουν επιτέλους οι Παλαιστίνιοι σε συνθήκες ευημερίας, ειρήνης και αξιοπρέπειας και που μπορεί να έχει και πολύ έντονη άποψη εναντίον των πολιτικών του Ισραήλ, θα αλλάξει άραγε γνώμη μετά που θα δει δυο γκέι γυναίκες να φιλιούνται καθώς τραγουδά η Dana International; Θα αισθανθεί πώς είναι οκέι τελικά να γίνονται βομβαρδισμοί; Πώς ακριβώς η τρανς Dana θα τον … παραπλανήσει και θα τον οδηγήσει στον κακό και μοχθηρό δρόμο; Τι είναι αυτό που θα τον κάνει να μη μπορεί τέλος πάντων να διαχωρίσει τη θέση του αναφορικά με τα γκέι δικαιωμάτα απ’ τη μία και τον αισχρό πόλεμο και τη βία απ’ την άλλη;

Είναι κυρίως θέμα μάρκετινγκ απ’ το οποιο επωφελείται το κράτος - δολοφόνος, αυτό είναι που προσπαθούν να πουν οι επικριτές; Kαθημερινοί και απλοί άνθρωποι όμως δεν ζουν (και) στο Ισραήλ;

Επιπλέον, πώς ακριβώς το ροζ ξέπλυμα εμπλέκεται με οποιοδήποτε τρόπο στη χάραξη και στην πορεία των λεγόμενων hard power politics και πώς διαφοροποιεί ή εξυπηρετεί την ισραηλινή εξωτερική πολιτική και την κρατική του υπόσταση;

Τι είναι ο πολιτικός λαϊκισμός και τι δεν είναι;