Μια γιαγιούλα που ξεχωρίσαμε σήμερα στη Δερύνεια [ΒΙΝΤΕΟ]

Μια γιαγιούλα που ξεχωρίσαμε σήμερα στη Δερύνεια [ΒΙΝΤΕΟ]

Μια γιαγιούλα που ξεχωρίσαμε σήμερα στη Δερύνεια [ΒΙΝΤΕΟ]
Μας θύμισε αρκετά μια άλλη γιαγιούλα, που είχαμε επίσης συναντήσει στην Αμμόχωστο, λίγους μόνο μήνες πριν

«Επαττάλεψεν ο νους τους γιε μου, τζαι εκαταντήσαμε έτσι σκέδιο, εσείς ποτζεί, εμείς ποδά, αμά ένεν σωστές κουβέντες τούτες, εν πελλάρες».

Τα λόγια της ανοιχτόκαρδης γιαγιούλας με το σπινθηροβόλο βλέμμα, έξω απ' το παιδικό σπίτι της μάνας μου, σε πολύ βαριά κυπριακά (ελληνοκυπριακά για να είμαι ακριβής) νομίζω θα τα θυμάμαι για πάντα.

Βρισκόμουν, βλέπετε, στην Αμμόχωστο. Στην άκτιουαλ Αμμόχωστο. Στην κατεχόμενη, για τους hashtag γλωσσάρι. Στη συνοικία Κάτω Βαρώσι, για να γίνω και πάλι ακριβής. Στην οδό Βέρντι -που τώρα έχει άλλη ονομασία- νούμερο 10. Έξω δηλαδή από το σπίτι μου μεγάλωσε η μάνα μου και που στα 19 της μόνο χρόνια είχε εν μέσω βομβαρδισμών και θανατικού, βάναυσα αναγκαστεί να το εγκαταλείψει.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η ωραία κοιμωμένη της Κύπρου ίσως και να πέθανε

Η γιαγιούλα αυτή ήταν μια τουρκοκύπρια γειτόνισσα, η οποία όμως συνεχίζει να μένει στην οδό Βέρντι. Yπήρξε, βλέπετε, απ' τις τυχερές κυπριοπούλες της γενιάς της, αφού δεν αναγκάστηκε να φύγει από την πόλη της. Στην Αμμόχωστο γεννήθηκε, στην Αμμόχωστο μεγάλωσε και στην Αμμόχωστο έμεινε και μετά το '74. Ήταν βασικά η ίδια τρυφερή γυναίκα, που δεκαπέντε περίπου χρόνια πριν, όταν είχαν πρωτοανοίξει τα οδοφράγματα, μας είχε βοηθήσει με τη ψυχή της [που τόσο ξεκάθαρα καθρεφτίζεται στα μάτια της], μεταφράζοντας ως άτομο που γνώριζε και τις δύο γλώσσες, τις κουβέντες της δικής μου γιαγιάς και μιας άλλης γυναίκας από την Τουρκία, η οποία ζούσε μέσα στο σπίτι με το νούμερο 10. Αγκαλιασμένες και βαθιά συγκινημένες, δάκρυζαν. Όλες μαζί.

Σήμερα, ο δημοσιογράφος Μιχάλης Κυβιδιώτης, πήρε συνέντευξη από αυτή την γιαγιά:

Περαιτέρω σχόλια, περιττά:

ΣΧΕΤΙΚΟ: Δες ομορφιές στην εντός των τειχών Αμμόχωστο

*Α.Κ

Loader