Είδα Casa de Papel. Μια κριτική χωρίς spoilers
Μόνο καρκίνο δεν μου ευχήθηκαν να πάθω τα trolls όταν στο παρελθόν είχα γράψει ότι το Casa de Papel είναι επιεικώς ένα μάτσο χάλια. Από επαγγελματική διαστροφή και τηλεοπτικό σαδισμό, αποφάσισα να βγάλω και πάλι το φτυάρι βλέποντας μέσα στο ΣΚ όλα τα επεισόδια του τρίτου κύκλου.
Να όμως που διαψεύστηκα πανηγυρικά. Η τρίτη σεζον της σειράς βλέπεται ευχάριστα και δεν σε κάνει να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Οι δημιουργοί έλαβαν επιτέλους υπόψη τις κριτικές για τις πολλές εξόφθαλμες αδυναμίες του πρώτου και δεύτερου κύκλου και κατάφεραν να κτίσουν μια συνέχεια με αισθητά καλύτερο ρυθμό, ωραία πλοκή και higher stakes.
Ξεκινάμε με τα μείον: η ινσπεκτόρα Ρακέλ (τώρα Lisboa) εξακολουθεί να είναι ένας κακογραμμένος, ανούσιος χαρακτήρας. Η σειρά εξακολουθεί να το παρακάνει με τις μελοδραματικές φανφάρες και τα υπαρξιακά των ληστών - τουλάχιστον σ’ αυτόν τον κύκλο οι σαπουνοπερίστικες εκρήξεις τους είναι πιο υποφερτές. Οι γυναικείοι χαρακτήρες εξακολουθούν να είναι κτισμένοι σε κίβδηλες βάσεις κάνοντας το ολοένα και πιο προφανές ότι τα επεισόδια είναι γραμμένα από ένα άντρα που δεν αντιλαμβάνεται καθόλου τη γυναικεία ιδιοσυγκρασία. Ωραία η προσπάθεια να εισάχθεί η νέα, δαιμόνια ινσπεκτόρα ως μια badass εγκυμονούσα αλλά ο χαρακτήρας της είναι τόσο σχηματικός που με εκνεύρισε με το καλημέρα.
οι δημιουργοί έλαβαν επιτέλους υπόψη τις κριτικές και κατάφεραν να κτίσουν μια συνέχεια με αισθητά καλύτερο ρυθμό, ωραία πλοκή και higher stakes
Μετά το μούφα-φινάλε του δεύτερου κύκλου, δυσκολευόμουν να φανταστώ ποιος θα ήταν ο αφηγηματικός ιστός της τρίτης σεζόν αλλά εδώ είναι που εξεπλάγην ευχάριστα γιατί τα ρίσκα που αποφασίζει να πάρει η σειρά, τελικώς την ανταμείβουν: high concept και πάλι με ένα ακόμα τολμηρότερο εγχείρημα ως στόχος ληστείας και βέβαια, με περισσότερα gadgets, τεχνολογία και περίτεχνο σχεδιασμό στρατηγικής που καταφέρνει να κρατήσει τον θεατή σε εγρήγορση χωρίς να αισθάνεται βλάκας.
Σε αντίθεση με τα ανόητα plot twists των περασμένων κύκλων, η τρίτη σεζον έχει σφιχτοδεμένο σενάριο, έξυπνες meta ατάκες (ακόμα και όταν αυτές φλερτάρουν με κλισέ) και ένα αέρα αυτοαναφορικότητας που καταφέρνει να λειτουργήσει υπερ της - ακόμα και αν μερικές από τις σκηνές βρωντοφωνάζουν τη δίψα τους να γίνουν viral. Το ιδεολογικό υπόβαθρο που θέλει τους Dali-φορεμένους ήρωες να τα βάζουν με ολόκληρο το κατεστημένο, επιτέλους καταφέρνει να πείσει και να συγκινήσει. Από ένα σημείο κι έπειτα, είναι ξεκάθαρο πως συμπορεύεσαι τόσο απόλυτα με τον στόχο τους, που μισείς και εσύ κάθε εκπρόσωπο του συστήματος. Μέχρι το δυνατό φινάλε της σεζον, προσδοκείς πραγματικά για την συνέχεια. Εύχομαι και ελπίζω να μην τα σκατέψουν πάλι!
Μέχρι το δυνατό φινάλε της σεζον, προσδοκείς για τη συνέχεια. Εύχομαι και ελπίζω να μην τα σκατέψουν πάλι!
Απόλαυσε την πιο συζητημένη σειρά της σεζόν με MASA DE PAPEL παραγγελίες από το Delivery Man! ****