Ανοιχτή επιστολή προς την Υπουργό Εργασίας, κ. Ζέτα Αιμιλιανίδου, δημοσίευσε σήμερα πολίτης και συγκεκριμένα ανέφερε:

Κυρία Αιμιλιανίδου, 

Όπως όλες οι υπόλοιπες κοινωνίες του πλανήτη, ζήσαμε στιγμές πρωτόγνωρες και κλειστήκαμε στα σπίτια μας για να αντιμετωπίσουμε αυτή την πρωτόγνωρη πανδημία.

Το κράτος μας πήρε τα δικά του μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας και παράλληλα καθησύχασε τους πολίτες ότι όλα θα ξεπεραστούν.

Ότι βρίσκεται δίπλα τους και να μην τους φοβίζει το μέλλον.

Αμ δε!

Μπήκαμε στα σπίτια μας, κλειδωθήκαμε και αρχίσαμε την "καναπεδιακή επανάσταση" σαν σωστοί πολίτες, όπως μας ζητήθηκε από το κράτος μας.

Στη δικιά μου περίπτωση κυρία Αιμιλιανίδου, λόγω της φύσης του επαγγέλματός μου (εργάζομαι στον καλλιτεχνικό τομέα) βρίσκομαι σε πλήρη παύση εργασιών και είμαι έγκλειστος στο σπίτι που ενοικιάζω για 600 ευρώ μηνιαίως από τις 13/3/2020. 

Από πολύ μικρή ηλικία εργάζομαι. Πιστέψτε με, όταν σας γράφω από πολύ μικρή ηλικία, το εννοώ. 

Δεν είχα ποτέ ανάγκη κανένα κράτος να με φροντίσει και ούτε το ζήτησα ποτέ, παρότι πάντα τηρούσα τις υποχρεώσεις μου στο ακέραιο έναντί του.

Και επανέρχομαι στις 13/03/2020.

Σήμερα η ημερομηνία είναι 05/05/2020

Εδώ και 53 μέρες βρίσκομαι κλειστός στο σπίτι μου. Δεν έχω πληρωθεί από το κράτος ούτε και ένα σεντ από αυτά που μου οφείλει, από τα δικά μου λεφτά, που πληρώνω για τις κοινωνικές μου ασφαλίσεις και όπως ήταν υποχρεωμένο να κάνει.

Στα 37 μου χρόνια, για πρώτη φορά, δεν μπορώ να αντεπεξέλθω οικονομικά, ούτε στις βασικές μου ανάγκες, και γι' αυτό ευθύνεστε μόνο εσείς.

Πετάξατε στα σκουπίδια, την απογοήτευση και την μιζέρια, ένα ενεργό κομμάτι της κοινωνίας.

Ένα άτομο που δουλεύει 14 ώρες κάθε μέρα, είναι νομοταγής έναντι του κράτους και επιμελής στις υποχρεώσεις του.

Η δικιά σας υποχρέωση απέναντι μου;

Γιατί δεν με πληρώσατε; 

Γιατί με πετάξατε σαν σκουπίδι;

Γιατί δεν προσπαθήσατε να έρθετε σε κάποια επικοινωνία, έστω τηλεφωνική, μαζί μου;

Γιατί να  ενδιαφέρει εμένα το συλλογικό καλό αφού δεν νοιάζει προφανώς εσάς;

Παρακαλώ αν μπείτε στον κόπο να απαντήσετε την επιστολή μου αυτή , μην προσπαθήσετε να παίξετε άλλο με την νοημοσύνη μου.

Το έχουν κάνει ήδη στα τηλεφωνικά σας κέντρα που νομίζουν ότι έχουν να κάνουν με επαίτες που ζητούν ελεημοσύνη και ηλίθιους που δεν καταλαβαίνουν τη "μεγαλύτερη εικόνα". 

Στα 37 μου και για πρώτη φορά, όχι με δική μου υπαιτιότητα αλλά του κράτους, δεν μπορώ να αγοράσω φάγητo, να αγοράσω νερό, να πληρώσω το ενοίκιό μου, το τηλέφωνό μου ,τις υποχρεώσεις μου, να είμαι άνθρωπος.

"Αἰδώς Ἀργεῖοι". 

Με βαθύτατη απογοήτευση, 

Κωνσταντίνος Χριστοδουλίδης 

Το λάθος βαραίνει τη δική μας εταιρεία, απάντησαν μερικές ώρες αργότερα οι εργοδότες του Κωνσταντίνου Χριστοδουλίδη, Κούλλης Νικολάου και Αντρέας Γεωργίου.

Ειδικότερα, σε ανάρτησή τους που ακολούθησε της επιστολής, αναφέρουν:

«Διαβάζοντας την ανοικτή επιστολή, προς την Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων κυρία Ζέτα Αιμιλιανίδου,του φίλου και εξαίρετου σκηνοθέτη συνεργάτη μας Κωνσταντίνου Χριστοδουλίδη μπήκαμε στη διαδικασία να ερευνήσουμε το θέμα για να κατανοήσουμε ότι το λάθος βαραίνει τη δική μας εταιρία, καθώς δεν αντιληφθήκαμε σωστά την εγκύκλιο περί μίσθωσης προσωπικού. Η εταιρία μας εργοδοτεί πάνω απο εκατό ανθρώπους και με βάση το νόμο θα έπρεπε να επιλέξουμε εμείς το 10% το οποίο θα μισθωνόταν απο την εταιρία και το υπόλοιπο 90% απο το Υπουργείο Εργασίας.

Απο λάθος ανάγνωση, λοιπόν, της εγκυκλίου δεν τοποθετήσαμε στην αίτηση το 10% και έτσι επιλέχθηκε αυτόματα απο το σύστημα του Υπουργείου. Έχοντας υπόψιν το δύσκολο έργο του Υπουργείου και τη μεγάλη προσπάθεια που κάνει αυτές τις μέρες, τις μέρες του κορονοϊού, οφείλουμε για χάρη της αλήθειας να μην φορτώνουμε στο Υπουργείο τα πάντα και να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας. Απολογούμαι και στον φιλο Κωνσταντίνο Χριστοδουλιδη για την δυσμένεια που τον φέραμε αλλά και στο ίδιο το Υπουργείο.

Ευχαριστούμε για την κατανόηση,

Κούλλης Νικολάου

Αντρέας Γεωργιου

G&N Make It Productions Ltd».